श्रीमंती श्रद्धेची….

व्हाट्सएपवर एका मित्राने पाठविलेला एक मनाला भुरळ घालणारा लेख. कोणी आत्मकथन केले आहे त्याचे नाव नाही…..मनापासून आवडला म्हणून शेअर करतोय…

एका वारकर्‍या ची श्रीमंती..

नोकरी निमित्त फिरतीवर असायचो. तेव्हा कंपनीच्या गाडीने महाराष्ट्राच्या आंतर भागात फिरण्याचा योग यायचा. असाच एकदा सोलापूर -जत मार्गे कोल्हापूरकडे येत होतो. आषाढी एकादशी संपून 5 -6 दिवस झालेले होते. वारकरी मंडळी आपापल्या मार्गानी घरी परतत होती. सकाळी सोलापूरहून लवकर निघालो होतो. सांगोला सोडलं होतं. भूक लागलेली होती. बरोबर दोघे assistant होते. त्यांनी सुचवलं एखाद्या ढाबा वजा टपरीवर नाष्टा-चहा चांगला मिळेल.

9.30 चा सुमार मंडळींनी गाडी एका ढाबा वजा टपरी जवळ थांबवली. उतरलो पाय मोकळे केले आणि नाष्ट्याला काय विचारपूस केली. कांदे पोहे, उसळ पाव आणि चहा काॅफी अशी ऑर्डर दिली. 20 – 25 मिनिटे लागणार होती. ऊन खात उभे होतो.

तेवढ्यात एक 60 – 65 वयाचं वारकरी जोडपं चालत चालत आमच्याच टपरी पर्यंत आलं.
अंगावरचा एकही कपडा धड नाही. बाईंच्या डोक्यावर तुळस आणि खाकेत एक बोचकं. बाबांच्या डोकीवर एक बोचकं नी खांद्यावर एक भली मोठी पिशवी. पायताणं यथा तथाच बरीच दमलेली वाटत होती. टपरीच्याच बाजूला सारं सामान उतरवून ठेवत वाईच जमिनीवरच बसले.

मी आपलं सहज कौतुकाने विचारपूस केली. मंडळी वारी वरूनच परतत होती. मी विचारलं नाष्टा करणार का? बाबांनी एकदा बाईकडे पाहिलं आणि होकारार्थी मान हलवली. मी सहज सुचवलं बाबांनो पोटभर खाऊन घ्या. मला उगीचच वाटलं चला तेव्हढच पूण्य. मी बाबांना विचारलं वाटेत चालता चालता काय करता. ते म्हणाले कधी अभंग तर कधी पाडुरंगाचं नाव घेत जातो. म्हनजे अंतर कसं पार झालं उमगत नाय. मी आपली विनंती केली की एखादा अभंग ऐकवाल का ? बाबांनी क्षणाचा विलंब न लावता अभंगाला सुरुवात केली आणि बाईंनी टाळावर साथ दिली. खरंच वेळ कसा गेला समजलंच नाही. नाष्ट्यावर ताव मारला. त्या वारकरी जोडप्याला आग्रहानी आमच्या बरोबर बसवलं. सहज चौकशी केली की अजून यांना घरी पोहचायला किती दिवस लागतील ? तर कळले की अजून 4 – 5 दिवस. निरोप घेण्याची वेळ आली. आम्ही त्यांचे आणि त्यांनी आमचे आभार मानायचे सोपस्कार पार पडल्यावर निघालो.

सहज मनात आले की यांना घरी पोचायला अजून 4 – 5 दिवस आहेत त्यांना काहीतरी मदत करूया. वारकरी बाबा आणि बाईंना थांबवलं आणि 100 रूपयांची नोट त्यांना मदत म्हणून पुढे केली. बाबांनी अदबीने मदत नाकारली. मला आश्चर्य वाटले. मला न राहवून मी विचारले का?

बाबांनी उत्तर दिलं_
वारीला निघताना घरून एक छदाम घेतला नाही. आत्ता या क्षणालाबी खिशात छदाम नाही. पूर्ण वारी तो पांडुरंगच आम्हा जिवांची काळजी घेतो की त्यापुढे दादा तुमची ही 100 रूपयांची नोट आमच्या काय हो कामाची.

मी अवाक झालो. क्षणभर काय react व्हावं मला सुधरंत नव्हतं. केवळ सुन्न. क्षणात मला माझी लायकी समजली, डोळ्यातून खळ्ळं आसू आले आणि मी त्या माउलीच्या पायावर डोकं ठेवलं.

सुमारे 30 वर्षांनंतर..आज जवळपास 30 वर्षांनी ही घटना आठवली आणिक सारा क्रम आणि संवादातील शब्द नी शब्द परत ताजे तवाने होउनी डोळ्यासमोर फिरू लागले.

त्या वारकरी बाबा आणि बाईंच वय आज माझं होतं. आज माझ्याकडे सगळं आहे. घर, गाडी, उर्वरित आयुष्य बर्‍या पैकी सुखांत पार पडेल एव्हडी व्यवस्था. तरीही मला उद्याची निश्चिंती नक्कीच नाही पण मग त्या वारकरी बाबांना अंगावर धड कपडे नाहीत, धड अंथरूण पांघरूण बरोबर नाही. वेळ पडली तरी खिशात छदाम नाही. असं असून सुद्धा एक emergency साठी म्हणून मी पुढे केलेले 100 रुपये सुद्धा हा भला माणूस अव्हेरतो आणि प्रंचंड आत्मविश्वासानी सांगतो माझ्या पुढच्या प्रत्येक क्षणाची काळजी तो पांडुरंगच करेल.

त्याला आयुष्यात कसलीही पुंजी करून ठेवावं असं नाहीं वाटलं कारणं त्याने जमवली होती पांडुरंगाच्या श्रद्धेची पुंजी होती. त्यामुळे त्याला ना उद्याची भ्रांत ना आयुष्याची चिंता.

ती त्याची श्रीमंती पाहीली आणि नजर स्वतःकडे वळली.
त्यानी शाश्वत श्रद्धेची नी भक्तीची पुंजी जमवली आणि मी अशाश्वत पुंजी जमवण्यात धन्यता मानत राहिलो

हे परमेश्वरा अजूनही वेळ गेलेली नाही. त्या वारकर्‍याची श्रद्धा आणि भक्ती मला सुद्धा जमवता यावी अशी बुद्धी मला दे, हीच कळकळीची प्रार्थना तुझ्या चरणी… 🙏सर्व वारकरी बांधवांना हार्दिक शुभेच्छा !

🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻

💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏

💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏
कधी एखादी अपेक्षा पूर्ण झाली नाही म्हणून दुःखी राहू नका . आपलीच अपेक्षा चुकीची होती असं समजा आणि अपेक्षा ठेवणं सोडून द्या . तुमची परिस्थिती तुम्हालाच बदलावी लागेल . मनासारखे दिवस पहाण्यासाठी मनाविरूद्ध घडणारे दिवस सोसावे लागतात .
🙏🌹शुभ सकाळ🌹🙏

पैसा झाला मोठा…..

माझ्या लहानपणी मी असे ऐकले होते कि पूर्वी पैसाच अस्तित्वात नव्हता. तेव्हा लोकं शेतात जे पिकायचे ते अदली बदली करून जीवन यापन करित असत. नंतर मला कवळी पैसा म्हणून वापरली जाऊ लागली. हळूहळू बदल होत गेला. धेला, आणा, चार आणे आठाणा,रुपये असा काहीसा प्रवास सुरू झाला. नंतर जसजसा काळ लोटत गेला जूनी नाणी बंद होत गेली. मेट्रिक पध्दत सुरू झाली आणि सर्वच बदललं. काही वर्षांपूर्वी पर्यंत चार आणे व आठ आणे सुरू होते. पण नंतर ती बंद झाली. अजूनही काही लोकांकडे ती नाणी असावित. पूर्वी लाखभरामध्ये मिळणारी घरं आता पन्नास लाखाच्या घरात पोहोचली आहेत. माझ्या जेव्हा पासून आयटी क्षेत्र उदयास आले आहे पैसा खूप मोठा झाला आहे. त्या आधी एम बी ए हे मेनैजमेंट चा अभ्यासक्रम आला पगार भरमसाठ वाढले. सर्व तिकडे वळले. मग आले आयटी आणि मग काय सांगता. अगदी लोकं नुकतेच पास आऊट मुलं सुद्धा कोटी मधे पगार घेऊ लागले. सुमारे वीस वर्षापूर्वी मी मित्रांना म्हणायचो, आज तुम्ही खिशात पैसे घेऊन जातात आणि पिशवी भाजीपाला आणता. नंतर अशी वेळ येईल की पिशवीत पैसे घेऊन जाणार आणि हातात भाजीपाला आणणार. आज तिच परिस्थिती आली आहे मित्रांनो. असो. निसर्ग चक्र हे सुरू राहणारच आहे. ते थांबणार नाही. पण आज अशी परिस्थिती आहे की पैसा काही ही करु शकत आहे. मानव अंतरिक्ष भ्रमणाच्या उंबरठ्यावर येऊन धडकला आहे. बस फक्त पैसा हवा. नुकतेच एका धनाढ्य माणसाने स्वतः अंतरिक्ष भ्रमण केले. स्वतः ची तशी कंपनी आहे त्याची. त्याचे नाव आहे रिचर्ड ब्रैडसन आणि कंपनी चे नाव आहे स्पेस गेलेक्टिक. त्याने 2004 मध्ये घोषणा केली होती की तो लवकरच लोकांना अंतरिक्ष भ्रमण करण्यासाठी सुरूवात करणार. 17 वर्षांनी त्याचे स्वप्न पूर्ण झाले. सत्तरीत तो स्वतः अंतरिक्ष फिरून आला. आता लवकरच सामान्य माणसाला अर्थात फक्त पैसेवाल्यांना अंतरिक्ष भ्रमण करणे सहज शक्य होणार. (आणि त्यातून भरमसाठ पैसे कमवणार.) काही कालावधी लोटला कि त्यात ही होड लागणार. कारण जगात बोटावर मोजता येतील इतक्या लोकांकडे जगाची अर्धी संपत्ती एकवटली आहे. मला तर वाटते पन्नास शंभर वर्षांनी जसे पूर्वी राजे महाराजे होते तसे धनाढ्य लोकं जगावर राज्य करतील. मग पुन्हा हुकुमशाही जन्माला येऊ नये म्हणजे मिळवली. शेवटी हे ही निसर्गचक्रच आहे. गोल फिरुन पुन्हा पुन्हा त्याच ठिकाणी आणून सोडते. एकमात्र नक्की कि भविष्यात या लोकांची मोठमोठी महालं या अंतरिक्षात म्हणजे ग्रहांवर असतील. आणि हजार वर्षांनी त्या ग्रहावरील लोक आपल्या कडे अंतरिक्ष मानव म्हणून भ्रमणाला येतील. 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐( 6421880 ) 💐💐💐💐💐💐💐💐💐

स्वप्ने डोळ्यांत साठवुन ठेवु नयेत,
कदाचित ती अश्रूंबरोबर वाहून जातील….. …
ती ह्रुदयात जपून ठेवलीत तर
ह्रुदयाचा प्रत्येक ठोका,
ही स्वप्ने पुर्ण करण्याची
प्रेरणा देईल….!
🌹शुभ दिवस🌹

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.ownpoems.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

शुभ सकाळ…

खालील संदेश वाचून धर्मपत्नी संपतरावांना म्हणाली, “अहो, वाचा जरा किती छान सकाळ संदेश आहे. ” असे म्हणत तो संदेश त्यांनी संपतरावांना दाखविला.

🌹⚜🌹⚜🌹
” सकाळ तर रोजच होते परंतु शुभ सकाळ काय असते”?

विवेकानंद यांनी सुंदर उत्तर दिले

” आयुष्यात ज्या दिवशी आपण आपल्या मनातले वाईट विचार समाप्त करतो आणि चांगल्या विचारांनी आपल्या अंतरआत्माला शुद्ध करून दिवसाची सुरुवात करतो तीच शुभ सकाळ असते ….🌸🌸

🙏🏻 शुभ सकाळ🙏🏻
. 🌹💐🌹💐🌹💐

“हो न किती छान संदेश आहे. पण लोकं चांगले विचार करून सकाळची सुरुवात कधी करतील देव जाणे.” इति संपतराव.

“अहो, कळताय मला टोमणे. कटाक्ष टाकून टोमणा मारणे छान जमत बुआ एकेकाला.”

“अहो, माझं इतकंच म्हणणं आहे की चांगले विचार करून दिवसाची सुरुवात केली पाहिजे प्रत्येकाने.’

“मग मी काय वाईट करते बरे”

“रोज आपलं अस करू नका. तस करू नये. घरात बसून नका राहू. मुलांना अडचण होते. थोडे बाहेर पडत चला. बाहेर गेलो तर काय सतत बाहेर बाहेर असते तुमचे घरात बसत चला. मुलांशी गप्पा मारत चला. याने आमचा दिवस चांगला कसा हो जाईल.”

“अहो तसे नाही. कामावर होता. तेव्हा घरी मोकळ राहता येत होते सर्वांना. आता तुम्ही सतत घरात बसून असता. काही तरी बडबड करत असता. सर्वांना त्रास होतो. आणि दडपण ही असते तुमचे. सुनबाई पण दडपणाखाली वावरते बिच्चारी. म्हणून मी आपल दाखविण्यासाठी म्हणत असते. तुम्ही वाईट वाटून घेत जाऊ नका.”

“हे काय. म्हणजे यापुढे ही तुम्ही असे बोलत राहणार आहात वाटते”

संपतराव हसत हसत म्हणाले. आणि आजच्या दिवसाची सुरुवात छान झाली असे मनात आणून हसू लागले.

(6321879)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

💐💐शुभ सकाळ💐💐🌹🌹
जगात येताना तुमच्यापाशी काहीच नसते, पण त्या शून्यातून काहीतरी चांगले निर्माण करणे हे तुमच्या जीवनाचे उद्दिष्ट असते…
⭐श्री स्वामी समर्थ⭐

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

Www.koshtirn.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

सवय……

“काय रे बाळा अरे तु सतत पुस्तकात रमलेला असतोस. तुझ्या वयाची मुल बघ कसे मोबाईल मधे नवनवीन खेळ खेळत असतात. बेटा, हा घे मोबाईल आणि डाऊनलोड करून घे छान गेम. खेळत बैस की जरा. मन रमेल त्याने.”

तो घरी आला आणि मुलाला पुस्तकात डोकं खुपसून बसलेले पाहून म्हणाला. शेजारी त्याची आई बसलेली पेपर वाचत. तिने ही मोबाईल नव्हता घेतला. त्याला आश्चर्य वाटले. हे काय मागास कुटुंब. लोकं बघतील तर काय म्हणतील. ही लोक किती जुनाट विचारांचे आहेत. पुस्तक वाचणे, बातमीपत्र वाचणे हे आता मागासपणाचे लक्षण आहेत. म्हणून त्याने मुलाला मोबाईल देऊ केला.

त्याचे मुलाला दिलेले उपदेश ऐकून ती जाम चिडली.

“अहो, तुम्ही काय बोलताय. आपल मुल चांगल वाचन करतय आणि तुम्ही त्याला मोबाईल खेळायला सांगताय.”

“अग, पण जगासोबत चालायला, धावायला हव कि नको प्रत्येकाला? अग, आपण जगासोबत चाललो नाही तर लोकं आपल्याला बुरसटलेले, मागासलेल्या विचारांचे, अनाडी अशी काय काय नावं ठेवतील.”

“ठेऊ देत लोकांना नावं. त्याने काही होत नाही. पण मुलगा अभ्यासात हुशार होईल.”

“बर बर. चुकलचं माझं. बेटा, तू अभ्यास करून खूप मोठा हो. मोबाईल काय मोठा झाल्यावर घेऊन देईल तुला.” सारवासारव करत तो म्हणाला.

हे संवाद वर्षभरापूर्वीचे आहे.

आणि मार्च २०२० मध्ये देशपातळीवर लॉकडाऊन सुरू झाले. मुलांचा अभ्यास, चाचण्या, परीक्षा सर्व घरात बसून सुरू झाले. वर्क फ्रॉम होम सारखे. आता मात्र मुलाला स्मॉर्टफोन घेऊन द्यावा लागला. पण मुलाला लवकर जमत नव्हते. वडील आईला म्हणाले, “म्हणून मी मुलाला मोबाईल वापरण्याची सवय लावायचा प्रयत्न करत होतो. पण तुम्ही अडथळा आणला.”

“अहो, मला माहिती होते का कि हा कोरोना सत्यानाश करेल. आता मोबाईल मुलं कसा अभ्यास करतील कळत नाही.”

“अग लहान मुलांची कल्पनाशक्ती अफाट असते. ते लगेच शिकून घेतात सर्व. यातून मुलांना चुकीच्या सवयी लागतात ही. पण आपला चिमण्या खूप हुशार आहे. तो कामापूर्त मोबाईल घेतो हातात.”

“हो न. खूप शालीन आहे आपला चिमण्या. मला त्याचा अभिमान वाटतो.”

“आणि माझा ग आई? मी हुशार नाही वाटते?” त्यांची कन्या लगेच रडायला लागली. ” माझे कोणीच कौतुक करत नाही.”

बाबांनी तिला जवळ घेत म्हटले,

“तू तर त्याच्या पेक्षा जास्त मार्क आणतेस. मग तू जास्त हुशार नाही का?”

आणि ती शांत झाली.

तो बायकोला म्हणाला,”अग, माणसाला काळासोबत चालावे लागते. मुलांना तर बुद्धिमत्ता खूप असते. ते लगेच शिकतात. मग त्यांचे ज्ञानवर्धन होऊ नये असे तुला वाटते का? आणि आपण आहोतच कि लक्ष ठेवायला. आमच्या काळी असे तंत्रज्ञान उपलब्ध नव्हते. साधा केल्युलेटर नव्हता. आला तेव्हा महाग असल्याने घेणे अशक्य होते. आता मुलांना मिळत आहे तर आनंद आणि शिक्षण घेऊ दे की.”

“हो हो चुकलच माझं.” ती म्हणाली आणि विषय संपला.

(6221878)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐सवय माणसाला गुलाम बनविते. पण वाचनाची सवय माणसाला ज्ञान अर्जन करून देते.

💐💐शुभ सकाळ💐💐

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

Www.koshtirn.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

तितिक्षा…

असे म्हणतात कि नावात काय आहे? नाव काही ही असलं तरी काय फरक पडतो. पण असं म्हणणं मला तरी योग्य वाटत नाही.

नाव मग ते कशाचे ही असले तरी. खूप काही सांगून जाते. आता उदाहरणादाखल आपण दगड घेऊ. नुसता दगड शब्द कानावर पडला कि मनात कशा भावना तयार होतात बघा. डोळे मिटून घ्या आणि कोणाला तरी दगड म्हणायला सांगा. शब्द कानावर पडता बरोबर त्याच्यातील टणकपणाचा भास मनाला होतो. याउलट माती म्हणता बरोबर कोमलतेचा भास होतो. अग्नी ह्या शब्दातच जाळ आहे असे वाटते. हा शब्द कानी पडला कि उष्णतेची धधक जाणवायला लागते. तेच वर्षा म्हटलं तर शीतलतेचा भास होतो. एखाद्या माणसाला एका बंद अंधार कोठडीत जेथे कसलाच आवाज येणे ही शक्य नाही ठेवले . आता त्याला फोनकरून जर सांगितले की बाहेर पाऊस पडत आहे. तर न सांगता ही त्याला गार वाऱ्याची झुळूक आली असे वाटेल. आजूबाजूला गार वारे वाहत आहेत असे जाणवेल. आग लागल्याचे सांगितले तर त्याला चटका लागेल. माझ्या मते, ही किमया आपल्या मनाची असते. जे शब्द कानी पडतात, आपले मन त्याप्रमाणे त्या शब्दाला जगते.

तसेच शहर किंवा गाव यांच्यातील घरं किंवा इमारती सोसायट्या यांची नाव वाचली कि त्या गावची बरीच माहिती होऊन जाते. म्हणजे त्या गावावर कशाचा पगडा आहे. ऐतिहासिक पगडा आहे का? हे घरांच्या, रस्त्यांच्या नावावरून सहजपणे जाणवते.

हे जाऊ देत माणसांची नावंच बघा न. माझ्या वडिलांचे काळी म्हणजे सुमारे शंभर वर्षांपूर्वी नावं असायची, नामदेव, विश्वनाथ, रामदास, शंकर, लक्ष्मी, पार्वती. मुलांची अशी नाव ठेवली जात होती. त्यांच्या त्या काळी बहुतेक देवांचीच नाव ठेवली जायची. त्यानंतर चा काळ थोडा आधुनिक झाला. म्हणजे सुमारे ६०-७० वर्षापूर्वीचा काळ. हा काळ पूर्वी पेक्षा आधुनिक झाल्याचे नावातील बदलावरून सहज लक्षात येते. तेव्हा नावे ठेवली जात होती, मधुकर, सुधाकर, रमेश, सुरेश. हिच तेव्हाची आधुनिक नावं. नावांमधील बदल हा काळाचा महिमा म्हणतात न तसा आहे. जसजसा काळ बदलत गेला , शिक्षणाचा महिमा वाढला. नावांमध्ये आणखी आधुनिकीकरण होत गेले. रितेश, निमीष, बंटी, बबली, पिंकी अशी आधुनिक नाव उदयास आली. हल्ली मुलांची नाव

विशेष करून पेट नेम अशी असतात कि लक्षात ही राहात नाहीत.

थोडक्यात सांगायचे झाले तर असे म्हणता येईल कि गाव, शहर, परिसर, घर, सोसायट्या यांच्या नावावरून बराचसा अंदाज येतो. तसेच माणसांच्या नावावरून काळाचा किंवा वयाचा अंदाज येतो. म्हणजे नावात काय आहे हे म्हणणे मला तरी योग्य वाटत नाही.

(6121877)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🌹💐✒️ कुणाला दुःख देऊन
मिळवलेला आनंद कधीच

सुख देऊ शकत नाही.
पण कुणाला आनंद मिळावा

म्हणून स्वीकारलेले दुःख नेहमी
सुख देऊन जाते… ✍🏻

🌹🌹🌹सुप्रभात… 🌹🌹🌹

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.rnk1.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

गोड संवाद… ः

“अहो, माझा भाऊ आणि वहिनी येत आहेत मी खूप खुश आहे आज तुम्हाला विनंती आहे कि receive them with open arms.” ती म्हणाली. ( स्वागत करणे)

“काय? अग काय बोलत आहे. तुझे भाऊ आहेत तू बघ. I will keep him at arm’s length.” नवरोबा.

” म्हणजे काय? तुमचे नातेवाईक येतात तेव्हा I receive them with open arms.” बायको. “अग जाऊ दे न. तुझ्या नातेवाईकांचे येणे म्हणजे apple of discord( भांडणाचे कारण) होऊ नये असे मला वाटते.” नवरा लाचारीने म्हणाला. “माझा भाऊ once in a blue moon सारखा कधीतरी येतो तरीही तुला नको असतो. केव्हढा मोठा माणूस आहे तो!” बायको अभिमानाने म्हणाली. ” म्हणून you want me to be under his thumb (हाताखाली किंवा वर्चस्वाखाली असणे).” नवरा हतबल होऊन. ” कदाचित तू बरोबर बोलत आहे. I am at fault. Sorry.” बायको चुक लक्षात आल्यावर माघार घेत म्हणाली. “मला तेच समजत नव्हते कि why you are out of your mind.(वेडेपणाने वागणे).” तो तिला म्हणाला. ” माझा भाऊ म्हणजे feather in our cap (अभिमान वाटावा असा) आहे.” ती उत्तरली. “आणि तू माझ्या साठी feather in my cap आहेस.” आता तो थोडा चापलूसीच्या सूरात म्हणाला. “आणि तरीही आपण cat and dog life ( सतत भांडणे) जगत आहोत.” तिच्या ही लक्षात चुक आली म्हणून ती त्याला म्हणाली. “अग चालायचच. त्या जगण्यात मजा येत नाही. थोड तिखट मीठ असल जीवनात कि स्वादिष्ट जगणं होत नाही का!!” तो म्हणाला. “अरे हो न नुसतच जगणं म्हणजे to have no backbone (कणा नसलेले) सारख वाटतं.” ती म्हणाली. “अग मजा येते आहे न. Shall we keep the ball rolling.( चालू ठेवणे.)” त्या मजा येत असल्याने तो म्हणाला. ” “नाही आता पुरे. Afterwards you take up arms against me. ( भांडायला तयार होणे )” बायको. “काय बोलतेय!!It’s cock and bull story. (अविश्वसनीय गोष्ट.) “काय हे don’t throw cold water on me.”( नाउमेद करणे) “????” तो शांत. तिने त्याला मिठी मारत म्हटले you are rough diamond dear.( स्वभावाने फणसासारखा.) आणि अशाप्रकारे गोड संवाद संपला. मित्रांनो, इंग्रजी शाळेतून शिकलेले नवरा बायको यांचे हे काल्पनिक संवाद. कदाचित असेच दैनंदिन बोलणे होत असावे त्यांच्यात. (6021876)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐जिवनात जोडलेल्या माणसांची “शिलाई”
जर “भावनांनी” झाली असेल ,
तर तुटणे अवघड आहे आणि
जर “स्वार्थाने” झाली असेल ,
तर टिकणे अवघड आहे..
• 🌿शुभ दुपार🌿•💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.ownpoems.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

सुर गवसला….

माझ्या मते जन्माला आलेल्या प्रत्येक माणसाला ईश्वराने बुद्धी ही दिलेली असते. एकदा एखादा अवयव जसे किडनी ज्याशिवाय जगणे शक्य असते किंवा एक ओठ कापलेला किंवा वाचा असे काही द्यायचे तो विसरतो पण मेंदू देणे विसरू शकत नाही. डोके दिले आहे म्हणजे त्यात कांदे बटाटे भरून थोडे च पाठवणार आहे तो. म्हणून मेंदू असतोच. अगदी ठार वेडा असला तरीही त्याला काही प्रमाणात समजतेच. फक्त समज कमी जास्त असते. आता प्रत्येकाला बुद्धिमान करून टाकले तर कोणी कोणाचे ऐकेल का? जसे सर्वांना धनवान करून चालत नाही तसे सर्वांना बुद्धिमान करून ही चालत नाही. एक पौराणिक कथा मी ऐकल्याचे आठवते. एकदा माता पार्वती आणि भगवान शंकर अंतरिक्षातून विश्व भ्रमण करत होते. अर्थात जगाचे निरिक्षण करत होते. एके ठिकाणी माता पार्वतीने पाहिले अत्यंत गरिब भिक्षा मागून जगणारी लोक दिसली तर दुसरी कडे अत्यधिक श्रीमंत लोक होती. माता दुखी झाली व देवाला म्हणाली, हे देवा, हा विरोधाभास का? काही लोक अत्यधिक गरीब तर काही खूप श्रीमंत. तुम्ही गरीबांना ही श्रीमंत करा ताबडतोब. देवांनी खूप समजूत काढली. पण मातेने ऐकले नाही. शेवटी देवाने तथास्तु म्हटले. आणि काय चमत्कार. विश्वातील सर्व जनता श्रीमंत झाली. जवळपास वर्षभरानंतर महादेव आणि माता पार्वती पुन्हा भ्रमणाला निघाले. तेव्हा मातेच्या लक्षात सर्व दूर घाणीचे साम्राज्य पसरलेले होते. देऊळ सुद्धा घाण झालेली होती. जिकडे तिकडे मारामाऱ्या, भांडण तंटे कोणी कोणाला जुमानत नाही. देवी उद्विग्न झाली. देवा हे काय आहे. हे बघून खूप वाईट वाटत आहे. देव म्हणाले, हे तुम्ही सर्वांना श्रीमंत करा असे म्हटले होते तसे आम्ही केले होते. त्याचेच हे परिणाम होत. देवी जर माणसाला बसल्या जागेवर काही मेहनत न करता सर्व मिळाले तर त्याला कोणाची काय आवश्यकता भासेल. तो दैनंदिन गरजा भागविण्यासाठी कामधंदा का करेल? दुखच नाही तर तो देवाची पूजा का करेल?

मित्रांनो, जेथे सुख असेल तेथे दुख असलेच पाहिजे. तेव्हाच तर सुखाचे महत्त्व कळते. पुण्य असेल तेथे पाप असणारच. नाही तर हे पुण्य आहे असे कळणार नाही. असो. तर मुळ मुद्दा असा होता कि काही लोकं जन्माला येताना नशीब ही घेऊन येतात. मध्यंतरी व्हाट्सएपच्या माध्यमातून एक व्हिडिओ समोर आला होता. त्यात एक ३-४ वर्षाचा मुलगा मोठा प्रसिद्ध चित्रकार असल्याचे दिसले. भारतीय असून पुण्यातील आहे पण केनेडा मध्ये राहतो. त्याची चित्र खूप विकली जातात. युट्युबवर अनेक व्हिडीओ आहेत त्याचे. विदेशी चैनलवर मुलाखती पण आहेत. नाव आहे अद्वैत कोलारकर. बी.बी.सी. न्यूज वरची बातमी होती. कदाचित मागच्या जन्मी तो मोठा चित्रकार असावा. त्याचे नाव युट्यूब टाकून सर्च केले कि असंख्य व्हिडीओ समोर येतात. आपण स्वतः बघा. त्याची स्वतः ची एक चैनल आहे. त्याची खाली दिली आहे. मी सबस्क्राईब केली आहे . https://youtu.be/DDyQRS7ON9U

मध्यंतरी असाच एक व्हिडीओ किंवा बातमी म्हणा पाहिजे तर व्हाट्सएपच्या माध्यमातून पाहिली होती. पुण्याजवळील शिरूर तालुक्यातील तळेगांव ढमढेरे या गावातील १२ वर्षांचा सोहम सागर पंडीत या मुलाने २५ ते ८० ग्राम वजनाची उपग्रहे त्याने बनवलेली. जगात सर्वात कमी वजनाची उपग्रहे बनवणारा हा अवलिया. मध्यंतरी त्याची ही उपग्रहे साइंटिफीक हेलियम बलून द्वारे सुमारे ३५ हजार मीटर उंचीवर सोडली होती. या लहान वयात त्याला अनेक आंतरराष्ट्रीय पुरस्कार मिळालेले आहेत. आणि गिनीज बुक मध्ये नोंद पण घेतली आहे. विशेष म्हणजे खेडेगावातील सरकारी शाळेत शिक्षण घेणारा हा मुलगा. त्याच्या शिक्षिका माधुरी शेजवळ यांचेही तोंडभरून कौतुक केले पाहिजे. त्यांनी मुलाला प्रोत्साहित करून मदत आणि मार्गदर्शन ही दिले.

अशी अनेक प्रतिभाशाली मुल जन्माला येत असतात. त्यांना योग्य वेळी योग्य मार्गदर्शन लाभले तर ठिक नाही तर ती प्रतिभा संपून जाते. गुगल गर्ल, चाणक्य अशा नावाने ही मुलं हल्ली सोशल मीडिया वर प्रसिद्ध आहेत. ही एक ईश्वरीय देणगीच म्हणावी लागेल नाही का? ( 5921875)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐“आयुष्यात संयम ठेवा प्रत्येक गोष्ट वेळ आल्यावर होणारच आहे, प्रतिदिन प्रयत्नशील राहून आपलं काम अजून चांगलं करत रहा. तुम्हाला त्याच फळ वेळ आल्यावर नक्कीच मिळणार..!”शुभ सकाळ💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.rnk1.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

परिक्षा…

मुल जन्माला आले आणि थोडे से बघून बघून हसायला लागले कि सर्वांचे सुरू बाळ आई कोणती? बाबा कोणते? आत्या कशी मागे राहणार? आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे आजी मागे राहणे कसे शक्य आहे. त्या छोट्या जीवाला वेड करून टाकतात विचारून विचारून. तो इतका थकतो कि पडल्या पडल्या डोळे मिटवून झोपी जातो. येथून परीक्षेला सुरुवात होते. परीक्षा फक्त शाळेत गेल्यावर होते सर्व सामान्यांचा समज असतो. पण तसे नाही. लहान बाळ मान धरायला लागले, नजर देऊन आपल्या कडे बघायला लागले कि त्याची पहिली परीक्षा सुरुवात झाली म्हणून समजावे. आपण काय समजावे. आपल्याला ते कळत नसते. तो बाळच समजून जातो कि आपल्या आयुष्याच्या परीक्षा आता सुरू झाल्या. तेव्हा तो कंटाळून नजर दुसरी कडे वळवून घेत असतो. पुढे दररोज क्षणाक्षणाला परीक्षा होत असते. बोट, डोळे, नाक, कान प्रत्येक अवयव ओळख ही परीक्षाच असते. आई, बाबा, नव्हे मम्मी- पप्पा, काका, मामा आजी आजोबा, एक न अनेक नाती असतात. सर्वांची ओळख परेड होते बाळासमोर. तो ही प्रथम ओळखायला लागतो. कालांतराने हाक मारायला सुरुवात करतो. पहिली गुरु आईच असते. पुढे अंगणवाडी, बालवाडी, प्राथमिक, माध्यमिक, उच्च माध्यमिक, मग डिग्री, ह्या शिक्षणाच्या परिक्षा उत्तीर्ण होत होत एक एक टप्पा पार करत जावे लागते. सोबतच जीवनातील परिक्षा ही द्याव्या लागत असतात. इतपर्यंत आईवडील यांच्या आशिर्वादाने व सोबतीने आणि मदतीने जीवनातील परिक्षेचे अडथळे पार करत असतो. नौकरी लागली आणि लग्न झाले कि खरे जीवन सुरू होते आणि खरी परिक्षा ही. या परिक्षेत उत्तीर्ण होणे फार कठिण असते. सर्वात कठिण असते ती बायको घेत असलेली परिक्षा. तेथे प्रश्नांना उत्तरे च नसतात. प्रश्नाला उत्तर दिले कि संपले असे कधी होत नाही. कारण प्रतिप्रश्न उपस्थित होत असतात. आणि मास्तर समाधानकारक उत्तर दिले नाही म्हणून नापास करत असतात. नवरोबा त्या परिक्षेत कधीच उत्तीर्ण होत नसतात☺️😊😢 पुढे म्हातारा झाला बाबा कि सर्वच परिक्षक होतात😊😊. मुलं, सुना, नातवंडे आणि अर्थात बायको कशी सुटणार! एकूण काय तर माणसाला आयुष्यभर परिक्षाच देत बसावं लागतं. स्रियांचं बहुधा असं नसत. त्या स्वतः सुन असे पर्यंत थोड्या प्रमाणात परिक्षा द्यावी लागते त्यांना ही. एकदा का त्यांची सासू गेली आणि ही सासू झाली कि फक्त परिक्षकच होतात बाबा त्या😊😊.असे हे पुरुषी जीवन परिक्षा आणि परिक्षकांनी परिपूर्ण. 😊😊😊 मग मला एक प्रश्न पडतो कि आपली संस्कृती पुरुषप्रधान कशी?

(5821874)💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

समजवण्यापेक्षा समजून घेण्यामध्ये
खरी परीक्षा असते,
कारण
समजवण्यासाठी अनुभवाचा कस
लागतो,
तर समजून घेण्यासाठी मनाचा
मोठेपणा लागतो
🌹🌹 आणि अशी मोठ्या मनाची माणसे माझ्यासोबत आहेत याचा मला अभिमान आहे 🌹🌹
💐💐 शुभ सकाळ 💐💐

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.koshtirn.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

अमरत्व…

हे ईश्वरा तू काय विचार करून हे जग निर्माण केले आहे? आम्ही जन्माला येतो, आयुष्यभर मर मर राबतो, झटतो आणि शेवटी मरतो. जे काही कमावतो चांगल वाईट जे असेल ते सर्व येथेच तर सोडून जातो. अगदी नाव सुद्धा. मग का तू हे जग निर्माण केले असावे? बर असे ही नाही कि एकदा जन्माला आला कि कायमस्वरूपी अमर झाला. तसे असते तर आयुष्यभर जगण्यासाठी पैसा अडका लागला असताच. म्हणून झटणे साहजिकच झाले असते. पण असे शक्य नाही असे झाले असते तर ही धरती माणसांच्या वजनाने केव्हाच जागेवरून लांब सरकून गेली असती आणि हे ब्रम्हांडाच मुळी जागेवर राहिलं नसतं. असो. आपल्याला काय त्याचं.

मला ही अशी भिती वाटतेच. शेवटी माणूस आहे. आज दोन वर्षे झाली ऑपरेशन ला. केंसर सारख्या जीवघेण्या आजारातून बाहेर पडणे सोपे नव्हे. पण वेळीच कळाले व लागलीच ऑपरेशन करून टाकले. ऑपरेशन च्या आधी खूप भिती वाटत होती. आता आपल संपल. अस वाटायच. पण २५ जून २०१९ रोजी दवाखान्यात भरती झालो. आणि सर्व दैवावर सोडून दिले. मरणाचा विचार सोडून दिला. बस्स. आणि कोठून हिम्मत एकवटली माहिती नाही. सहज सामोरे गेलो. माझी मुलगी माझ्या सोबत होती. मला वाटायचं ही कस करणार आपलं. पण तिला ही कशी व कोठून हिम्मत आली माहीत नाही. केल तिने व्यवस्थित. तिला तर वाटत आहे कि तिचे आईवडील अमरत्व घेऊन जन्माला आले आहेत. ती सतत म्हणत असते तुम्हाला काय झाले आहे? उगाच घाबरत असतात. तिच्या मुळे जगण्याची हिम्मत मिळते.

पण अमरत्व घेऊन कोणीही जन्माला येत नाही. जो आला तो कधीतरी जाणारच. त्याला परत जायला काहीतरी निमित्त लागते इतकंच. कोरोना आला आणि लाखो लोकांना घेऊन गेला. एरव्ही ही लोक मरतातच कोणी हार्ट फेल होऊन जातो, कोणी कर्करोगाने जातो तर कोणी अपघाताने जातो. दररोज लोक मरतातच. मरण हे अटळ आहे. पण तरीही मनुष्य मरणाला घाबरतो. कोणालाही जायचे नसते. (5721873)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐“जेव्हा वेळ आपल्यासाठी थांबत नाही मग आपण योग्य वेळेची वाट का पाहत बसायचे,प्रत्येक क्षण हा योग्यच असतो चुकतो तो फक्त आपला निर्णय…!”🍁शुभ सकाळ🍁💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.ownpoems.wordpress.com

गणित … न सुटलेले.

मित्रांनो, मुळात गणित हा विषय बहुतेकांना कठिण वाटतो. आयुष्यात इतकी गणित सामोरे येतात आणि त्यांना सोडवावी ही लागतात कि मोजता येत नाही. पुस्तकी गणितं, व्यावहारिक गणितं, मित्र मैत्रिणी सोबत संबंधांची गणितं, नातेवाईकांसोबत संबंधांची गणितं आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे सहचारिणी म्हणजे धर्मपत्नी हो, सोबत ची गणितं. सर्वात कठिण असतं ते पतिपत्नी मधील गणित. हे गणित काही केल्या सुटत नाही. कित्येक धुरंधरांनी प्रयत्न केले पण कोणीही या गणितात पास झाले असावे असे वाटत नाही. असतील ही. पण जे असतील त्यांना साष्टांग दंडवत घालून आपली पोस्ट लिहिणे सुरू ठेतो☺️

शाळेत गणितात अव्वल येणारे दिमाखात बोहल्यावर चढतात आणि तेथेच धराशायी होतात. हल्ली मोबाईल आल्यापासून नवरा नवरी चे व्हिडीओ वायरल होतात. ते बघून याचा अंदाज येतोच.

आता हा वरील फोटो बघा. यात कोण कोण आहे हे कैण सांगेल. कोणीही सहज सांगू शकत. अगदी लहान बाळ ही. यात मला चुकीचे काही म्हणायचे नाही. पण ही नैसर्गिक देणगी आहे. घरोघरी हेच असते. आईवडील भांडतात पण लगेच बोलतात ही. कारण हे निसर्गचक्र आहे. नवरा बायको एक दुसऱ्या साठी पुरक आहेत.

एक मात्र गंमत वाटते राव. दोन्ही एक दुसऱ्या शिवाय राहू शकत नाहीत आणि एक दुसऱ्या सोबत जमवून ही घेत नाहीत. नवरा म्हणतो पूर्व तर बायको पश्चिम म्हणते. चुकून ही उत्तर किंवा दक्षिण चे नाव घेत नाही. कारण या दोन्ही शेजारी आहेत न. 😊😊. शेजारधर्म नकोच असतो त्यांना फक्त आणि फक्त विरोध. स्वयंपाकाचे ही असेच असते. मोठ्या मनाने जवळ येणार आणि विचारणार, काय खायचे आहे महाराज किंवा महाशय? हे सर्व सिनिअर सिटीजन नवरा बायको आहेत बर का मित्रांनो. आताची पिढी असी महाराज आणि महाशय म्हणत नसते. आणि स्वयंपाक काय करावा हा तर विषय असतच नसावा. ऑनलाईन सर्व मिळते न राव. दोन्ही नौकरी करतात. घरी जाऊन काम कधी करणार! म्हणून ह्या ऑनलाइन च्या सुविधा आल्या आहेत. भल हो बिचाऱ्या ऑनलाइन वाल्यांचे. असो तर विषय स्वयंपाकाचा होता. प्रेमाने विचारणार. दोन तीन पर्याय समोर ठेवणार. पालक पराठे, पुरी भाजी किंवा बैगन भरता. तुम्ही बराच वेळ विचार करून एक पर्याय सांगता. पालक पराठे. तसे तीन ही पर्याय अप्रतिम पण वेळात वेळ काढून तुम्ही एक पर्याय निवडून सांगितला. आणि पुन्हा कामाला लागले. थोड्या वेळाने कानावर आवाज पडतो “चला जेवण करायला”. तुम्ही उठतात मस्त मुड तयार होतो छान पैकी पराठे खायचा. जेवणाच्या ताटावर बसता आणि समोर असते मेथीची भाजी. झाले मुड एका झटक्यात आपटला जातो. अग हे काय केले आहे. मी तर पालक पराठे सांगितले होते न. आणि मग आपला मुड बघून कारणं सुरू होतात. पालक खराब झाली होती. मेथी ची भाजी खराब होत होती. हे तर काहीच नाही. एखादा सण असतो. तेव्हा बेत तयार होतो. आपल्याला विचारले जाते. तुम्ही पुरणपोळी बनवायला सांगता. मस्त जेवण होईल असा मनोमन विचार करून आनंदी होतात. आणि जेवणाच्या ताटावर बसल्यावर समोर येते खीर. क्षणार्धात आनंद विरून जातो. आत्मक्लेष करून घ्यावा लागतो नाही का?☺️😢. शेवटी पुरुषच तो काय करणार. हात चोळत बसतो. म्हणून म्हणतोय जीवनाचे हे एकमेव गणित काही केल्या सुटत नाही. (5621872)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

✍🏻
प्रशंसा ही चेहऱ्याची नव्हे तर चरित्राची व्हायला हवी
कारण चांगला चेहरा बनवायला काहीशी मिनिट लागतात पण चांगले चरित्र बनवायला संपूर्ण आयुष्य.. 🙏 *शुभ सकाळ* 🙏

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.koshtirn.wordpresd.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐