सर्वांना होळीच्या शुभेच्छा

आज होळी आहे. या निमित्त सर्व मित्रांना शुभेच्छा! उद्या सर्वांनी रंग खेळायचा. मी बर्याच वर्षापासुन रंग खेळलेलॊ नाही. पण या वर्षी का माहित नाही लहान पणाची होळी राहुन राहुन आठवत आहे. आम्ही मी लहान असतांना मध्यप्रदेशातील नेपानगर या छोटेखानी शहरात राहात होतो. जवळ जंगल होते. त्या जंगलात पळसाची भरपुर झाडे होती. त्या झाडाची फुल आणुन आम्ही घरीच रंग तयार करित असु. तो खरा रंग असायचा. आता मिळतात हे केमिकल चे रंग. कधी कधी सुट करत नाहीत, मग त्रास होतो.

इंदोरला असतांना खुप रंग खेळत असु. त्याकाळी तेथे संपुर्ण शहर एकत्र होळी खेळत असे. होळीच काय दसरा सुध्दा एकत्र साजरा होत असे. शहरवाशीय १०-११ पर्यंत राजवाडा परिसराजवळ एकत्र जमायचे. आणि मग तेथुन सर्वांनी रेली काढायची. रेलीच्या पुढे व मधे सुध्दा २-३ रंगाच्या टाक्या भरलेल्या ट्रक त्यावर मोठे पंप असायचे. अशी ही रेली शहरभर फिरायची लोकांवर रंग उडवित.

सर्वांना पुन्हा एकदा होळीच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!

होलीका दहन

मला युट्युब वर इन्दोरमधे साजरी होणारी होळी बद्दल एक व्हिडीओ सापडला तो येथे देत आहे.

आमचा पियु

आमचा पियु आज चार दिवसांचा झाला. त्याचा जन्म म्हणजे आमच्या साठी एक नविन पर्वणीच. सकाळी उठल्यावर पियु ची रट सुरु होते ती झोपेस्तोवर सुरु राहते. परवाची च गोष्ट. सकाळी कधी नव्हे तो  कावळ्या्ची काव काव ऐकायला आली आणि सौ.चे कान टवकारले. कन्या कॊलेजला गेलेली होती वेळ सकाळी ९ ची.  माझी ओफ़िसला जाण्याची तयारी सुरु होती. तिने आवाज दिला आणि मी गेलो. बघितले तर एक कावळा जवळच बसलेला होता. पियुची आई त्याला कुशित घेऊन सचेत अवस्थेत बसलेली

आमचा पियु

होती. तिला त्या कावळ्याची भिती वाटत असल्याने ती त्याच्या अंगावर धावून गेली. एका खांबावरुन दुसर्या वर अशी त्यांची धावपळ सुरु होती. तो पर्यंत पियुला एकटे ठेवणे योग्य नव्हते असे सौ.ला वाटुन गेले. आणि तिने खीडकीतील कुंडी पियु सहीत घरात घेतली. आम्ही दोघे ही गम्मत बघत होतो. तेव्हा आईची माया काय असते हे दिसुन आले. तेव्हा मी पहिल्यांदा पियुला पाहिले हात लावला. तो आपल्या आवाजाने लगेच सचेत होत आहे ्व आवाजाच्या दिसेने मान करुन चोच मारायचा प्रयत्न करित आहे हे दिसुन आले. सतत हालचाल डोळे   मात्र

आमचाच पियु

बंद.  कारण आद्याप त्याच्या डोल्यांची उघद झाप सुरु झालेली नव्हती. पण तो आवाजाला प्रतिसाद देत होता. त्यामुळे तो हुशार व चंट वाटला.

ही गोष्ट सायंकाळी कन्येला सांगितली. काल सकाळी कोलेजला जातांना तिने सौ.ला दम च देऊन टाकला काही झाले तरी पियुचे रक्षण करायचे.सौ. हा एक चांगला उद्योग लागला. आज सकाळी उठल्यापासुन आमचे लक्ष त्याच्याच कडे होते. मला सुटी होती पण काम जास्त असल्याने सहकर्यांना बोलावुन घेतले होते. त्यामुळे दिवसभर तिनेच त्याची रक्षा केली. सायंकाळी आलो तेव्हा कन्या घरी आलेली नव्हती. ती आल्यावर बेग ठेवुन सरळ पियु जवळ गेली. त्याची आई बिच्यारी उडाली. आणि जवळ जवळ एक तास ती त्याच्याशी खेळत बसली. असा हा आमचा पियु.

पियु चे काही व्हिडिओ काढले आहेत. आनंद घ्या.

ईको फ़्रेन्डली वसाहत– माझी एक संकल्पना

हल्ली इको फ़्रेन्डली चे जग आहे. ग्लोबल वार्मिंगचा परिणाम काय होऊ शकतो याची जाणिव आता सरकारला होऊ लागली आहे ही एक चांगली गोष्ट म्हणावी लागेल. माझे असे म्हणण्याचे कारण की आता शासनाच्या वेब साईट वर ईको फ़्रेन्डली होळी साजरी करा, ईको फ़्रेन्डली घरांनाच बांधकामची परवानगी द्या असे सांअगण्यात येत आहे. This seems to be a positive sign. मी या माझ्या मनावर ईको फ़्रेन्डली हाऊस बद्दल च्या काही संकल्पना या पुर्वी मांडल्या आहेतच आज या बद्दलची आणखि एक संकल्पना मी आपल्या पुढे सादर करित आहे.

माझ्या ईकोफ़्रेन्डली हाउस या लेखात मी पुर्व पश्चिम घर असेल तर शुध्द हवा कशी मिळते हे दाखविले होते. त्याच धरतीवर हा आजचा लेख आहे.

माझ्या इकोफ़्रेंडलि हाऊसच्या संकल्पने प्रमाणे प्रत्येक मनुष्य पुर्व पश्चिम असे घर बांअधणे शक्य होणार नाही. त्यावर एक तोडगा असु शकतो. एखादी कोलोनी ( वसाहत) बांधण्यासाठीचा प्लोट्च पुर्व पश्चिम घ्यावा. तसे केल्याने बरेच फायदे होऊ शकतिल. ते कसे बघा.

या खालिल रेखा चित्रात मी ते स्पश्ट केले आहे. आधि चित्र बघा  मग लगेच लक्षात येईल.

MY DREAM PLAN OF ECO-FRIENDLY COLONY

सोबतच्या चित्रामधे जे रंगीत ठोकळे आहेत ती खर म्हणजे इमारती आहे. म्हणजे ही एक वसाहत आहे. आपल्याला माहित आहेच की वारा नेहमी पश्चिमेकडुन पुर्वे कडेच वाहतो त्यामुळे प्र्त्येक दोन इमारतींच्य मधिल मोकळ्या जागेतून वारा वसाहतीम्धे प्रवेश करेल. दोन इमारती मधे डक्ट तयार झालेली असल्याने वारा कोम्प्रेस होऊन प्रवेश करेल म्हणजे त्याचा वेग वाढलेला असेल. आपल्याला माहित आहेच की हवा कोम्प्रेस झाल्याने गार होते. अहो, म्हणुनच आपण घराघरात पंखे वापरतो. हा कोम्प्रेस झालेला वारा पहिल्या गल्लिला क्रोस करेल तेव्हा त्याला मोकळी जागा मिळेल आणि तो त्या मोकळ्या जागेत पसरण्याचा प्रयत्न करेल. असे करतांना ती हवा दोन नंबरच्या लेन मधिल घरांमधे ज्या उघड्या खिडक्या किंवा दार आहेत त्यात शिरायचा प्रयत्न करेल.

अशा प्रकारे माझी कल्पना आहे की या आदर्श वसाहतीतील प्रत्येक घरात शुद्ध व गार हवा सतत खेळती राहिल. त्याने विजेची बचत होईल कारण विजेचा पंखा कमित कमित वेळ चालवावा लागेल.

सरकारने अशा प्रकारचे प्लान प्रत्येक शहरात व गावात डेव्हलप केले तर विचेची खुप मोठ्या प्रमाणात बचत होईल. त्यामुळे  विजेचा उपयोग अत्यन्त महत्वाच्या अशा

शेती साठि व उद्योगांसाठी करता येऊ शकेल.

माझ्या कल्पनेतील असे ईकोफ़्रेन्डली वसाहत ज्या मधे वरील प्रमाणे प्लान, रेन वाटर हार्वेस्टिंग, ज्या घराला येअर कंडिशनरची गरज नाही व इतर ही फायदे असतील अशी एक जरी वसहत तयार झाली तर मी धन्य झालॊ असे समजेल. मला त्याचे क्रेडि्ट मिळो अगर न मिळो काही फरक पडत नाही.

मी येथे हे वाक्य लिहिण्याचे कारण असे की मी १९८७-८८ मधे मुंबईमधुन पब्लिश होत असलेल्या Science Age (कालांतराने हे मासिक बंद पडले) या मासिकात मुंबईमधे दर पावसाळ्यात साठत असणार्या पाण्याचा निचरा करण्यासाठी एक अत्यंत प्रभावी उपाय योजना सुचविली होती. २६ जुलाई ला झालेल्या घटनेने पुनः माझ्या मनाला जाग्रुती आली आणि चर्चे दरम्याने एका मित्राने सांगितले की अशी उपाय योजना दादर ला केलेली आहे. मन दुखावले गेले.

माझी नवीन मैत्रीण

अहो काही तरी गैर समज करून घेऊ नका. काही दिवसांपूर्वी माझ्या हिंदी ब्लोग कुछ पल वर मला एक फालोवर बाईचा फोटो दिसला. पण ती भारतीय वाटत नव्हती. म्हणून मी तिचा मागोवा घेण्यासाठी तिच्या ब्लोगवर पोहोचलो तर ती एक पोर्तुगाली बाई आहे असे दिसले. तिचा ब्लोग पूर्णपणे संगीत व कलेला वाहिलेला आहे. त्यावर भाषांतराची सोय असून हिंदी मध्ये सुधा तो वाचता येतो. अतिशय सुंदर असा तो ब्लोग आहे. तेव्हा मी विशेह्स लक्ष दिले नाही. पण आज माझ्या मीना कुमारी च्या ब्लोग वर त्या बाईने कोमेंत दिल्यावर पुनः तिच्या ब्लोगला भेट द्यावीशी वाटली. तिचे जगभरातील १००० मित्र तयार झाले आहेत त्या निमित्त तिने प्रत्येक मित्राला कोमेंत कळविली आहे असे दिसते. तिच्या ब्लोग ची लिंक मी माझ्या मनावर देत आहे. जरूर वाचवा. असा हा ब्लोग आहे.

http://raquelcrusoe.blogspot.com/

माझा पहिला वेबिनार क्लास

हेडिंग वाचल्यावर आश्चर्य वाटले असेल न! ह्या संगणक व नेत च्या युगामध्ये जग अगदी जवळ आलेलं आहे. घर बसल्या जगभ्रमण करता येऊ शकते. तसेच सेमिनार मध्ये हजेरी लावायची हि गरज राहिलेली नाही. येथे आपल्या घरी बसून आपण अमेरिकेतील सेमिनार अटेंड करू शकतो. मी हि तेच केले. लिओनार्डो एनर्जी यांनी एनर्जी वर एक short course तयार केला होता तो webinar मार्फत होणार होता. मी त्यात भाग घेतला. आज पहिला दिवस होता. भारतीय वेळेनुसार बरोबर ८.३० वाजता कोर्स  सुरु झाला. एक मिनिट इकडे ही नाही आणि तिकडे ही नाही. फार आनद मिळाला व आपण खूपच हाय टेक झालो आहोत असे वाटून गेले.

एक अप्रतिम कलाकार

थोड्या वेळा पूर्वी कन्येने मला तिच्या मोबाईल वरील एक अप्रतिम व्हिडिओ क्लिप दाखविली. तिला तिच्या मैत्रीण कडून मिळाली आजच. ते एक हिंदी गाणे आहे. पण गाण्यासोबत एक व्हिडिओ सुरु असतो. ते बघितल्यावर त्या कलाकाराच्या कलाकृतीची दाद देण्यावाचून राहवले जात नाही. ती एक कला आहे वाळूपासून चित्र तयार करण्याची. गाणे संपले आणि कलाकाराचे नाव व वेब साईट चा अड्रेस झळकला. लगेच नेटवर चेक केले तर ती एक फ्रांसची  कलाकार आहे असे दिसले. ती एक स्त्री आहे. तिची कला वाखाणण्याजोगी आहे. राहवले नाही म्हणून लगेच हि पोस्ट टाकली. येथे लिंक देत आहे. जरूर पाहावे.
माझी सर्व ब्लोग मित्रांना विनंती आहे कि त्यांनी ह्या क्लिप्स जरूर जरूर पाहाव्या.

या क्लिप मधिल पहिलि हि हिन्दि गन्यचि आहे. गान फर्च सुन्दर आहे. जरुर ऐकाव.

वर्चुअल बर्थडे पार्टी

आज माझा खराखुरा वाढदिवस बर का! आता तुम्ही म्हनाल हे काय असत. तर हे घ्या! पुर्वी शिक्षणाचा गंध कमीच होता. आम्चे आइ वडील अनाडीच होते.खर सांगायच तरी आई पुर्ण अनाडी व वडिल ४ थी पर्यंत. त्यामुळे शाळेत नाव घाल्तांना फार अड्चण यायची. मग काय शिक्षक जुन मध्ये प्रवेश घेतला जात असल्याने सरसकट सर्वांची जन्म तारीख १ जून टाकून द्यायचे. त्याकाळातील बहुतेकांची जन्म तारीख हीच आहे. माझ्या घराची माझ्या सकट मोठ्या भावांची हीच व सौ.च्या घरी सर्वांची हीच जन्म तारीख आहे. तसे आपण स्वतःला नशीबवान समजतो कि इतके चांगले पालक भेटले कि त्यांनी शाळेत पाठविले. याबद्दल त्यांचे मनापासून आभार मानायला हवेत.
तर मूळ मुद्दा असा कि शाळेच्या प्रमाणपत्रानुसार जन्म तारीख १ जून आहे.काही  वर्ष्यापुर्वी सहज म्हणून मी सौ.च्या भावाकडे खऱ्या जन्म तारखेचा  विषय काढला होता. त्यांनी आमच्या गावाच्या नगरपालिकेतून जन्माचा दाखलाच आणून दिला. तेव्हा कोठे खरी जन्म तारीख कळली. तर आज १५ फेब्रुअरी हि माझी खरी जन्म तारीख. मी वाढ दिवस कधी साजरा करीत नाही पण आज सकाळी उठता बरोबर सौ.ने वाढदिवसाच्या शुभेच्छा दिल्या. म्हणून मी बझ वर छोटी पोस्ट टाकली. ऑफिसमध्ये जाने आवश्यक होते. गेल्यावर सर्वांना चहा बिस्कीट तरी द्यावे म्हणून सांगितले. आणि त्यांनी ओळखले कि माझा वाढदिवस आहे. मग काय मजाच गेली. थोड्यावेळाने सर्वांनी बुके आणून शुभेच्छा दिल्या. खूप आनद वाटला. आज पहिल्यांदा मी वाढदिवस साजरा केला. आता कळले लोकं हा दिवस का साजरा करतात.

हि रसमलाई भाग्यश्री ने तयार केली आहे.

दुपारी सुहास ने जमणार नाही म्हणू कळविले व मोबाईल नंबर दिला मी सुद्धा माझा नंबर दिला. एक नवा मित्र मिळाला. आताच त्याचा शुभेच्चा कॉल आला होता.
असो कांचन ने वर्चुअल परतीची डिमांड केली. मला प्रश्न पडला हि पार्टी कशी द्यावी. तरीही सर्वांना निमंत्रण दिलेच. आता तयारी करता करता १० वाजले.
येथे सर्वांसाठी जेवण केले आहे. वेज नोंवेज दोन्ही प्रकारच्या  डिश आहेत. सर्वांनी आग्रहाने भरपोट जेवण घ्याव आणि परतीचा आनंद लुटावा. मधुशाला विसरावी बरका.

हि डिश गुगल बाबा ने तयार केली आहे.

काही तरीच

गोट्या २०-२१ चा झाला असेल. त्याच्या शेजारी पमी राहते. ती त्याची चांगली मैत्रीण. एके दिवशी त्याची आई व पमी यांना शोपिंग्ला जायचे होते. गोट्या घरीच होता. आई म्हणाली “गोट्या येतो का आमच्या सोबत?” त्याला अत्यानंद झाला कारण पमी सोबत फिरायला मिळणार होते. तो लगेच हो म्हणाला आणि तयारीला लागला. आता पमी सोबत फिरायचे म्हटल्यावर तो मोठ्याच तयारीला लागला. नीट नेटके कपडे सेंट पावडर वगैरे वगैरे. त्याला उशीर झाल्याने आई चिडायला लागली वारंवार “चल रे बाबा लवकर.” ओरडत होती. झाले एकदाचा गोट्या तयार झाला. बाहेर येऊन बूट घातले आणि दाराजवळच्या आरश्यात शेवटचे पुनः डोकावून पहिले. आई म्हणाली “लवकर रे.”
गोट्या लाजला,” काही तरीच काय आई.”
आई, “काय झाले रे लाजायला?”

काही वेळाने ते तिघे घराबाहेर पडले.
आता गोट्या पमीच्या शेजारी येऊन चालू लागला होता. तिच्याकडे बघून तो हळूच म्हणाला,’ आईची पण कमाल आहे. मला लव+कर असे म्हणत आहे.”
पमी लगेच समजली , लाजली आणि हळूच त्याच्या आईजवळ गेली . पमीला त्याचे म्हणणे लक्षात आले होते आणि ती लाजेने लाल बुंद झाली होती.
थोड्या वेळाने ती पुनः त्याच्या शेजारी चालू लागली. पमी बरोबर चालता चालता रस्त्यात सफरचंदाचे दुकान लागले त्याकडे पमीचे लक्ष वेधून तो म्हणाला ” ये ‘सफर-चंद’ पलों का है. “

गणिताचा क्लास (एक नवीन सूत्र)

मित्रांनो, परीक्षा जवळ आल्या आहेत. सर्वांना टेन्शन आले असेल. म्हणून  आज मी आपल्या पाल्यांसाठी आणखीन एक गणिताचे सूत्र सादर करीत आहे. हे मी कॉलेजात असतांना तयार केले होते.

कोणत्याही दोन अंकी संख्येला  ११ ने गुणाकार करणे.

मी हे सूत्र गणिताच्या क्लास वर टाकले  आहे.

“Everything about the future is uncertain

But one thing is certain- God has already arranged all our tomorrow

We just have to trust him today.“

अनोळखी पाहुणे भाग-२

आमच्या घरात आलेली ती पाहुणे मंडळी आता आमच्या घराचा एक हिस्सा होऊ घातली आहेत. रोज एक तरी कबुतर त्या अंड्यांवर बसलेले दिसते. हळू हळू त्यांना आमची सवय होत चालली आहे. आता आमच्या आवाजाने ती उडून जात नाहीत. त्यांनी मला फोटो  सुद्धा काढू दिली यावरून हे सिद्ध होते. आज सकाळीच त्यांची फोटो  काढली आहेत.

खिडकीतून काढलेले चित्र

आज घरी आल्यावर सौ.ने सांगितले कि त्या अंड्यांवर फक्त कबुतरीन एकटीच बसत नाही. आजच मुलीने अभ्यास करतांना पाहिले की एक कबुतरीन अंड्यांवर बसलेली  होती . अचानक  कबुतर तेथे आले. मग दोघांमध्ये काहीतरी गुटूर गुटूर झाले आणि कबुतरीन उडून गेली व कबुतर त्या अंड्यांवर बसले. म्हणजे ती दोघे हि अंड्यांवर आळी पाळीने बसतात. झाले सौ.ला बोलायला विषय मिळाला.” बघा ती पक्षी बिचारी माणसा पेक्षा हुशार असतात. त्या कबुतराने येऊन तिला सांगितले की “तू आता जा फिरून ये. काही तरी खाऊन ये. पाणी पिऊन ये. तो पर्यंत मी बसतो. बघा किती मदत करतात ते बायकोची. आणि माणूस बिचार्या बायकोची अजिबात काळजी करीत नाही.” काय बोलणार मुग गिळून गप्पा बसून राहिलो. मुकाट्याने एकूण घेतले. मग मीच विषय परिवर्तन करायचे ठरविले. ” अग, बिचाऱ्या कबुतरिणीला आपल्या अंड्यांना सोडून लांब जेवण करायला जावे लागले हे बरोबर नाही. तू जर तेथेच त्यांना खायची सोय केली असती तर तिला जावे लागले नसते व त्या कबुतराला तिचे काम करावे लागले नसते.” मी हळूच ” आणि मला तुझे दोन शब्द एकूण घ्यावे लागले नसते.”   मी मनातल्या मनात पुटपुटलो होतो.
सौ.” मी आता त्यांच्या साठी खाण्या व पिण्याची व्यवस्था करून देते.”
मी,” अग, तांदुळाचे दाने टाकून ठेव एका वाटीत.”
सौ.” नाही हो तांदूळ नको.”
मी, “का?”
सौ,” अहो तांदुळाला आपण बोरिक पावडर लावलेली आहे. त्या कबुतरांचे पोट खराब होईल.”
मुलगी,” मग आई तू ते तांदूळ धुवून टाक आणि दे त्यांना खायला.”
अशी ही अनाहूत पाहुणे मंडळी आमच्या घराचा एक अंग झालेली आहेत.