सकाळचे स्वप्न

लहानपणा पासून मी ऐकत आलोय

सकाळचे स्वप्न खरे असते

पण असे कधी झालेले नाही

कारण मला सकाळी स्वप्नच पडत नाहीत

पण काल सकाळी  मला एक स्वप्न  पडलं

आणि

माझ कवी मन त्या स्वप्नाने फुलून खूप मोठ झाल

झाले असे कि

स्वप्नात कधी नव्हे ती एक स्वप्न सुंदरी मला दिसली

त्या सुंदरीला पाहून मी होतो त्याच जागी थबकलो

एका क्षणाला मला वाटले कि पृथ्वीच्या चुंबकीय शक्तीने

मला लोखंडाचे बनवून खेचून धरले आहे

पण दुसऱ्याच क्षणी मी भानावर आलो

आणि

माझ्या लक्षात आले कि

मी ज्या चुंबकीय शक्तीने खेचलो गेलोय ती

त्या समोरच्या सौंदर्यवतीत आहे.

तिने माझ्या डोळ्याचे पारणे फेडले

असा विचार करतोय तितक्यात मी पाहिले

कि ती लावण्यवती दुसऱ्या-तिसऱ्याकडे नव्हे

तर माझ्या कडेच चालत येत आहे

आणि तेव्हा मला उलगडा झाला

कि चुंबकीय शक्ती पृथ्वीत नाही

त्या ललनेत नाही तर माझ्यातच आहे

आणि म्हणून तर ती अप्सरा माझ्याकडे चालून येतेय

क्षणाक्षणाने ती माझ्या जवळ येत चालली आहे

आणि मी अचंबित होऊन तिचे ते सौंदर्य बघतोय

ती जवळ आली आणि तिने तिचा नाजूक हात

पुढे केला आणि मी माझा हात पुढे केला

हात मिळविण्याला काही क्षण असतांना

अचानक बायकोची डरकाळी कानी पडली

आणि मी माझा हात मागे खेचला

हातच काय मी स्वतःच  मागे वळून पळू  लागलो

पळता पळता मी झट लागून खाली पडलो

आणि माझे डोळे खाडकन उघडले

मी पाहिले मी खाटेवरून खाली पडलो आहे

आणि बायको तीक्ष नजरेने माझ्याकडे पाहून

जणू प्रश्न  विचारते आहे

अहो, अस काय पाहिलं स्वप्नात कि

खाटेवरून खाली कोसळला?

मी काही न बोलता उठलो

आणि दिनचर्येला  लागलो.

प्रजासत्ताक दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा!

“प्रजासत्ताक दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा!”

भूकंप भाग-२

मित्रांनो काल आलेल्या भूकंपामुळे माझ्या मनातील खूप दिवसांपासून घोळत असलेले विचार मी रात्रीच माझ्या मनावर ‘भूकंप’ च्या रूपात उतरविले आणि रात्री १ वाजला असल्यामुळे तेव्हा कोण ओं लाईन असेल म्हणून शेडूल करून सकाळी ७.५३ वाजता पब्लिश व्हावी असे केले होते. त्यानुसार माझी पोस्त पब्लिश हि झाली. आणि काय आश्चर्य आज माझ्या मुद्द्यावरच एक बातमी सकाळ पेपरात प्रकाशित झाली.

मी विचार मांडले होते कि पृथ्वीच्या गर्भात १ कि.मी पर्यंत जाऊन भूकंप मापन यंत्र बसविले तर आपल्याला काही तास आधी भूकंपाची माहिती मिळू शकेल. ह्याच मुद्द्याचे संशोधन करण्यासाठी कोयना परिसरात केंद्र शासनाने एक टीम पाठविली असल्याचे बातमीत लिहिले आहे. ते भूगर्भात ५-६ कि.मी. खोलवर यंत्र बसविणार आहे.

फरक एव्हढाच आहे कि ते आतील भूगार्भाची माहिती गोळा करून संशोधन करणार आहेत. माझे म्हणणे आहे कि तेथे यंत्र बसवावे आणि क्षणाक्षणाला दाब मोजावा. जर तो दाब वाढत आहे असे निदर्शनास आले तर नजीकच्या काळात भूकंप होणार आहे असे समजावे.

चला काही प्रमाणात का होईना माझे विचार व कल्पना बरोबर आहे. याचेच मला समाधान झाले.

याच विषयावर मी आणखीही काही मुद्दे मांडणार आहे. उद्या भेटू परत.

भूकंप

आज पर्यंत जगात अनेक भूकंप येऊन गेले आहेत. खूप नुकसान ही झाले आहे. जीवित आणि वित्त हानि मोजता येत नाही असे भूकंप सुध्दा झाले आहेत. आजच पाकिस्तानातील बलुचिस्तान येथे केंद्र बिंदू असलेला ७.४ रिस्टर स्केलचा भला मोठा भूकंप येऊन गेला आणि संपूर्ण उत्तर भारताला हादरवून गेला. एक वेबसाईट आहे जी सतत जगाच्या कानाकोपऱ्यात झालेल्या भूकंपाची माहिती देत असते. तिची लिंक आहे.

http://www.emsc-csem.org/#2

मला बऱ्याच वर्षांपासून हे कळत नाही कि भूकंप येण्यापूर्वी जीव जंतूंना कळते तसे माणसाला का कळत नाही. आता पर्यंत ह्यावर संशोधन झाले असेलच. पण जगात भूकंप येण्यापूर्वी भूकंप येणार आहे अशी माहिती देणारे यंत्रच तयार होऊ शकलेले नाही.

का कुणास ठाऊक पण वाटते असे यंत्र तयार करता येऊ शकते. ते कसे याबद्दल माझ्या मनात काय आहे ते मी येथे मांडत आहे.

आपण घरात कुकरचा वापर करतो. त्याचा सिद्धांत  काय आहे. एका बंद भांड्यात पाणी तापवायला ठेवले जाते. ते तापून त्याची वाफ होते. त्या वाफेचा दाब कुकरच्या क्षमतेपेक्षा जास्त झाला कि शिटी मधून ती वाफ बाहेर पडते आणि आतील दाब पुनः नॉर्मल होतो. तोच सिद्धांत पृथ्वी आणि भूकंपाचा आहे. पृथ्वी एक कुकर आहे. त्यात

साभार- विकीपेडीया

साभार- विकिपेडिया

असणारे द्रव पदार्थ सतत उकळत असतात. त्याने पृथ्वीच्या आतील दाब वाढत जातो. जेव्हा तो जास्त होतो तेव्हा त्याला ज्या स्पॉटला जागा मिळते म्हणजे विक स्पॉट असतो तेथून तो बाहेर पडायचा प्रयत्न करतो.

जर आपण कुकरच्या बाहेरील प्रष्ठावर दाब मापक यंत्र बसविले तर कुकरमध्ये जसजसा दाब वाढत जाईल आपणाला कळेल. तेच आपण पृथ्वीमध्ये का करू शकत नाही. परंतु पृथ्वीचे आवरण खूप जाड असल्याने वाढलेल्या दाबला मोजणे अशक्य आहे. पण हेच आपण पृथ्वीच्या आत शिरून का करू शकत नाही?

आता पर्यंतच्या संशोधनातून पृथ्वीवरील भूकंप प्रवण भागांची माहिती प्राप्त झालेली आहेच. आता ह्या संवेदनशील भागात जमिनीत काही अंतरावर साधारणपणे एक किलोमीटर च्या अंतरावर बोर करून दाब मोजायचा पर्यंत केला तर मला तरी शक्य वाटते आपणाला  काही तास आधी भूकंप येणार आहे हे समजू शकते.

प्रश्न एकच पडतो कि पृथ्वीच्या आत १ किलोमीटर खोदकाम करणे शक्य आहे का?

पुणेरी पाट्या डॉट कॉम

आपण सर्वांनी  पुणेरी पाटया बद्दल बऱ्याच ब्लॉगवर वाचलेलं असेल. आजच वाकिंगला गेलो असता, अचानक एका इमारतीच्या गेटवर एक पाटी दिसली. ‘गेट समोर वाहने लावू नयेत. आणि कोष्टकात लिहिले होते.( लावल्यास हवा काढून टाकली जाईल.)

ही पाटी वाचली आणि मला पुण्यात आल्यापासूनचा माझा पुणेरी पाट्यांचा शोध मार्गी लागण्यात आहे असे मला वाटून गेले. मी जागोजागी अश्या पाट्या शोधायचा प्रयत्न करीत होतो पण मला खूप शोधून ही काही केल्या पाट्या सापडत नव्हत्या.  आज एक तरी पाटी सापडल्याने युरेका म्हणून ओरडावे असे मला वाटून गेले.

गुगल वर पुणेरी पाट्या शोधायला गेलो तर एक सुंदर साईट सापडली. तिचे नावच मुळात पुणेरी पाट्या डॉट कॉम असे आहे. अतिशय सुंदर साईट आहे. मला आवडली म्हणून मी येथे तिची लिंक देत आहे. ( मी त्या सीटच्या मालकाची यासाठी परवानगी घेतलेली नाही. पण लिंक देत असल्याने त्याची आवश्यकता मला वाटली नाही.)

पुणेरी पाट्या डॉट कॉम

ही साईट ओपन केल्याकेल्याच एक सूचना वजा पाटी समोर दिसते. दम भरल्यासारखी पाटी आहे ही. आनंद येईलच. बघा वाचा आणि लिहिणाऱ्याला दाद द्या.

तिळा तिळा दार उघड!

कालच आपण संक्रांति साजरी केली. मोठ्या धूम धडाक्याने! ( माझे मत). प्रत्येकाने एक दुसर्याला तिळगुळ देऊन ‘तिळगुळ घ्या गोड गोड बोला.’ असा आग्रह धरला. स्त्रियांनी पारंपरिक वेशभूषेत हा सण साजरा केला.

का कुणास ठाऊक माझा डोळा फडफडत असल्याचे मला जाणवले. आणि का कुणास ठाऊक माझ्या मनात ‘ तिळा तिळा दर उघड!’ असे बोल घोळू लागले. अस का होत असाव याचा विचार करीत बसलो होतो. काही सुचेना. म्हणून जागेवर बसून टी.व्ही. सुरु केला. पाहतो तर काय तिळाने आपल भाल मोठ दार आधीच उघडून ठेवलं होत.

असो, असे आश्चर्याने काय बघताय. बातम्या नाही बघितल्या वाटत! कालची सर्वात महत्वाची एकच बातमी होती. पेट्रोलचे दर आणखी २.५० रुपयाने वाढले. तिळाने दार उघडले आणि गोड संक्रांत कडू झाल्याची विनाकारण जाणीव होऊन गेली. विनाकारण म्हणणेच योग्य आपण काय करू शकतो. जास्तीत जास्त पायी प्रवास करू शकतो. किंवा सायकलचा वापर करू शकतो.

रात्री माझ्या मनात एकाच विचार घोळत होता. आता आपण गाडी चालविणे सोडून द्यावे. ऑफिस जवळ आहे. १५-२० मिनिटे चालतच जात जावे. याने दोन कार्य साध्य होतात. एक तर इंधनाची बचत होईल, दुसरे व्यायाम होईल. आणखीही इंडायरेक्ट फायदे आहेतच. जसे प्रदूषण कमी होईल, गाडीचा देखभाल दुरुस्तीचा खर्च कमी होईल, आणि इतर कोणी लिफ्ट मागणार नाही. फायदेच फायदे.

सध्या घराचे अति कठीण शोध कार्य सुरु आहे. मला हे कार्य आकाशातून तारे तोडून आणण्यासारखे कठीण वाटायला लागले आहे आता. तर सांगायचा मुद्दा असा होता कि मध्यंतरी घर शोधात असतांना मला एक सद्गृहस्थ भेटले. सहज त्यांना विचारले तर त्यांचे वय म्हणे ७२ वर्ष होते. मी त्यांना विचारले अहो काका तुम्ही घरोघरी फिरून लोकांना घर दाखविता. मोठ मोठ्या इमारतींमध्ये चढून जाता. तुम्हाला थकवा नाही का येत. तर ते काय म्हणाले, अहो मागच्या ५० वर्षापासून मी घर खरेदी विक्री च्या व्यवहारात असून भला मोठा परिसर तेही सायकलने फिरत असतो. मला कधीच थकवा जाणवत नाही. तेव्हा मला जाणवून गेले कि सायकलवरील व्यायाम हा खूप महत्वाचा आहे. शरीर तंदरुस्त राहते.

मी विषयाला बगल देऊन टाकली नाही. ही माझी घाणेरडी सवय आहे बघा. प्रत्येक लेखात असेच होते. असो तर आपण तिळा तिळा……….. बद्दल बोलत होतो.

अहो मी कालच महागाईवर लेख लिहिला होता आणि त्यात पेट्रोल दर ही भाववाढीचे एक कारण आहे असे लिहिले होते. आणि काय आश्चर्य लगेच भाव वाढ लागू झाली की. मला माहीत आहे मी विचार करतो ण की ते घडतेच. आता मला माझी थिंकिंग बदलून टाकावी लागेल असे दिसते. जरी बाजारात भाव वाढलेले असले तरी ते भाव योग्य आहेत असेच म्हणावे लागेल आणि मनाची तशीच समजूत ही करून द्यावी लागेल. म्हणजे उगाच भाव वाढ झाली आहे ह्याची जाणीव होणार नाही आणि सतावणार ही नाही. एक उपाय योग्य आहे. पूर्वी १० रुपयाला पाव किलो भाजी घेत होतो तर आता १० रुपयाला अर्धा पाव भाजी मिळेल. खर्च १० रुपयेच करायचा. भाजी चे वजन कमी होईल इतकेच. काय म्हणता पोट कस भरेल. अहो बायकोचे चार शब्द मिळतीलच की खायला. ह्याचे अर्धा पाव भाजीला चव छान येईल की.

(तर आजच तिळाने दार उघडायला सुरुवात केली आहे. किलकिले आहे अजून काही दिवसांनी पूर्ण उघडले तर पेट्रोल खारेधी करणेच बंद करावे लागेल.)

तिळगुळ घ्या गोड गोड बोला!

तिळगुळ घ्या गोड गोड बोला! मित्रांनो आज मकर संक्रांति. आपण मनात असलेल्या साडे तीन मुहूर्तांपैकी एक.( मी चुकलो तर नाही न!). मागच्या बऱ्याच कालावधी पासून आपल्या देशातील विविध वृत्त पत्रात/ दूरदर्शन वरील विविध वृत्त वाहिन्यावर एकच विषय घोळला ( चघळला) जातोय. महागाई, महागाई आणि महागाई! आज काय तर कांद्याचे भाव वाढले. दुसऱ्या दिवशी टमाटर, मग अंड, मग लसून. अहो महागाई वाढली म्हणजे ती प्रत्येक पदार्थाला लागू पडतेच की. एकाच पदार्थाचे भाव कसे वाढतील. नुकतेच पेट्रोल चे भाव वाढले. त्याचा परिणाम होईलच.

पण मला एक कळत नाही की महागाई वाढली हे ह्या न्यूज चेनल/ पेपर वाल्यांना कसे कळते. आपल्याला तर त्यांच्यामुळेच कळते. मी असे का म्हणतोय असा प्रश्न पडला असेल तुम्हा सर्वांना. मी तुमचे चेहरे बघुनच ओळखले. अहो, महागाई जरी वाढली असली तरी बाजारात गर्दी कमी झालेली दिसते का? ज्वेलर्सच्या दुकानावर बघा किती गर्दी असते ती. भाजी बाजारात तरी कमी  गर्दी दिसते. आणि हो सोन्याचे भाव वाढले की जास्त गर्दी असते. तेथे का महागाईची झळ पोहोचत नाही.

अहो महागाई वाढली म्हणून कोणी बाजारातून सामान विकत आणणे सोडून देतो का? कोणी खाणे सोडून देतो का? महागाई वाढली की दोन दिवस बाजारात कोणीच गेले नाही तर तिसऱ्या दिवशी कसे भाव कमी होतात ते बघा.

असो मी पण काय घेऊन बसतो नाही. असे तुम्ही म्हणत असणार. म्हणून मी आपले भाषण संपवतो आणि जाता पुनः एकदा सर्वांना मकर संक्रांतीच्या खूप खूप शुभेच्छा!

तिळगुळ घ्या गोडगोड बोला!

महागाईवर एक संशोधन

हल्ली जिकडे तिकडे विविध बातमीपत्रात अगर बातमी वाहिनी वर फक्त एकाच विषयावर चर्चा असते ती म्हणजे महागाई. पण महागाई कोणत्या वस्तूंवर  होत आहे. तर भाजी पाला कांदा लसून ह्या पदार्थांवर.  आपण लहानपणापासून वाचत आणि ऐकत आलो आहोत कि आपला भारत देश अनंत काळापासून कृषिप्रधान देश आहे. तरीही आपल्या देशात कृषी उत्पन्नाचे भाव आकाशाला भिडत आहेत? हे फार मोठे आश्चर्य नव्हे का? ह्यावर मी खूप विचार केला. आणि हा लेख लिहायला घेतला.

आपला देश आता फक्त कागदावरच कृषिप्रधान राहिलेला आहे असे मला वाटते. त्याचे कारण म्हणजे जमीन. जमिनीचे भाव शहर असो अगर गाव मागच्या ४-५ वर्षापासून प्रचंड प्रमाणात वाढले आहेत आणि वाढतच आहेत. ह्या जमिनीच्या भाववाढीमुळे गुंतवणूकदारांचे लक्ष ह्या साधनाकडे वेधले गेले आहे. त्यामुळे शहरांच्या जवळपासच्या खेड्यांच्या जमिनींना चांगले भाव आल्याने गरीब शेतकऱ्याने शेती करणे सोडून जमीन गुंतवणूकदाराला विकली. त्यापासून त्याला चांगली रक्कम मिळाली. त्याचे अठरा विश्व दारिद्र् नाहीसे झाले.

ज्या गुंतवणूकदाराने ती शेतीची जमीन विकत घेतली त्याला किंमत वाढीत रस असल्याने त्या शेतीत शेतीचा प्रश्न उद्भवत नाही. म्हणून ती पडीक जमीन झाली. जस् जसे शहर वाढत गेले तस तसे त्या जमिनीला भाव येत गेले. पडीक जमीन आता रहिवासी जमिनीत बदलून त्यावर इमारती झाल्या.  ह्या जागेपर्यंत इमारती येऊ घातल्याने तेथून पुढे १०-१५ किलोमीटर पर्यंतच्या गावातील शेत जमिनीला भाव आले. येथील शेतकऱ्याचे दारिद्र्य जमीन विकल्याने नाहीसे झाले. असे करीर करीत शेती नाहीसी होत गेली.

ज्या शेतकऱ्यांकडे थोडी फार शेती शिल्लक राहिली त्यांना गरिबीमुळे शेती करणे शक्य होत नाही. काहींकडे थोडाफार पैसा असला व त्यांनी पेरणी केली तर गोबळ वार्मिंग त्यांना जगू देत नाही. अवकाळी पाऊस येतो आणि हात तोंडाशी आलेले पिक नासवून जातो.

काही शेतकरी बिचारे कर्ज घेऊन शेती करतात आणि अति पाऊसाने नुकसान झाले कि वेडे पिसे होतात किंवा आत्महत्त्या तरी करतात.

याने दिवसेंदिवस कृषी उत्पन्न कमी कमी होत असावे म्हणून भाव वाढत असावे. असे माझे मत झाले आहे. कदाचित हे बरोबर नसेल ही.

पण मला आता एक   संशोधन करावेसे वाटत

कांद्याचे फ्लेवर. चिमूटभर घेऊन भाजीत टाकावे.

ज्याप्रकारे बहुतेक फळांचे artificial फ्लेवर बाजारात येत आहेत तसेच आता कांद्याचे फ्लेवर, लसणाचे फ्लेवर बाजारात आणावेत. म्हणजे उगाच महागाईवर चर्चा  करायची वेळ येणार नाही. आणि देशाचा अमूल्य वेळ वाया घालविला जाणार नाही. आणि जी थोडीफार जमीन शेतीसाठी शिल्लक राहिली आहे त्यात पाले भाज्या गहू ज्वारी, मका इ. धान्य पिकविले जाऊ शकेल.

किंवा कांद्याचे पावडर उपलब्ध करून द्यावेत म्हणजे जेवणाच्या वेळी मीठ/ मसाले टाकतो तसे टाकता येईल.

डाव्या बाजूच्या बाटलीत कांद्याची पावडर आहे. ज्याला पाहिजे त्याने जेवणात टाकावी. पण जरा जपून! जास्त ओतल्यास वेगळा आकार मोजावा लागेल.

कांद्याने केला वांधा!

मित्रांनो खरच ह्या कांद्याने येथून तेथून ( म्हणजे गल्ली पासून दिल्ली पर्यंत) सर्वांचा वांधा करून टाकला आहे. आता पर्यंत आपण कांदा फक्त स्त्रियांनाच आणि तेही स्वयंपाक घरातच रडवीत असतो हेच ऐकत आलो आहोत. एके दिवशी हा कांदा संपूर्ण देशाला रडवेल हे कधी काळी कोणाला स्वप्नात ही वाटले नसेल.

कधी पुरुषांनी विचार ही केला नसेल कि विकत घेतांना कांदा आपल्याला रडवेल. पण असे घडत आहे. कालचीच गोष्ट सांगतो. मी बाहेर पाय मोकळे करायला जात असतांना सौ. ने टोकले.

अहो कोठे निघालात?

(आता मी काय उत्तर देणार. कसे सांगू जरा टपरी वर फुंकायला जाऊन येतो.) काहीही न बोलता त्यांच्या मुखकमलाकडे प्रश्नार्थक मुद्रेने पहिले. त्या विनवणी करून म्हणाल्या ( का कुणास ठाऊक पण काही आणायचे असले कि बहुतेक सर्वच गृहिणी विनवणी करीत असाव्या अशी  मला शंका वाटते) बाजारातून एक ………. किलो …….अर्धा ……..नको असे करा पाव किलोच आणा.

अहो काय आणा?

अहो कांदा आणा.

पाव किलो?

मग किती आणता?

तसे नाही पण पाव किलोत किती येईल? ३-४ कांदे येतील कदाचित.

असू द्या हो. तुम्ही फक्त घेऊन या.

मी बाजारात गेलो.  भाव न विचारता (लाजीरवाणे) इकडे तिकडे पाहून दुकानदाराला पाव किलो कांदा दे म्हणून सांगितले.( काय करणार भाव विचाराची हिम्मतच झाली नाही माझी)

त्याने गुपचूप पाव किलो कांदा मोजला आणि मला म्हणाला’अहो साहेब ती पिशवी द्या कि इकडे.’

मी चाट पडलो. अरे मी लाजत लाजत पाव किलो कांदा मागितला पण दुकानदाराने सहज दिला. काहीच कसे बोलला नाही हा. गुपचूप शंभरची नोट काढून दिली आणि त्याने काही तरी पैसे परत दिले ते खिशात कोंबले. त्याला भाव विचारायची आणि परत दिलेल्या पैश्यातून हिशेब करायची माझी हिम्मतच झाली नाही.

पण ह्या दुकानदाराने मला काहीच न बोलता पाव किलो कांदे दिलेच कसे ह्याचा उलगडा होत नसल्याने मी तपारीवरून एक सिगारेट घेऊन जवळच ओढत उभा राहिलो. पावून तास तरी मी उभा राहिलो तेथे. इतक्या वेळात त्याच्या कडे ग्राहक आलाच नाही. मी निघणार तेव्हा एक ग्राहक आला आणि त्याने ही पाव किलो कांदा विकत घेतला. तेव्हा माझ्या लक्षात आले कि ग्राहकांनी कांदा खाने कदाचित सोडून दिले असेल किंवा कांदा लागत नसेल असे पदार्थ सिजावत असावेत किंवा कांदा दाखवून भाजी सिजावीत असावेत(कांद्याला उग्र वास असतो न ).

घरी गेल्यावर सौ. च्या हाती पिशवी दिली. आणि विचारले अहो पाव किलो कांद्याचे काय काय करणार? तर त्यांनी काय उत्तर द्यावे. ‘रोज जेवण करतांना त्याचा उग्र वास येईल अशा तऱ्हेने शेजारी ठेवणार. आठवड्यातून दोन वेळा कांदा पोहे करणार आणि त्याच दिवशी मसाले भाजी होईल तेव्हा उरलेला त्या भीत वापरणार. अशा प्रकारे आठवड्याला जास्तीत जास्त दोन कांदे वापरणार.

अरे बाप रे! म्हणून मी टी.व्ही. सुरु केला तर त्यावर ही कांदापुराणच सुरु होते.

सोनियाचा दिन!

आजचा दिवस माझ्या मनासाठी सोनियाचा दिवस ठरला आहे. कसे ते पाहू. माझ्या मनावर मी पोल ची म्हणजे वोटिंग ची व्यवस्था केली आहे. आज सहज म्हणून त्यावर नजर टाकली तर काय आश्चर्य चक्क  १७१ ब्लॉगर्सनी आतापर्यंत वोटिंग केलेले दिसले. दुसरे आशचर्य म्हणजे मी दिलेल्या तीन ऑप्शन्स वर सारखीच वोटिंग झालेली दिसली. म्हणजे माझा ब्लॉग ३३.३३% ब्लॉगर्सना खूप जास्त आवडला, ३३.३३% ब्लॉगर्स ना खूप आवडला आणि ३३.३३% ब्लॉगर्स ना बरा वाटला.

मित्रांनो असेच प्रोत्साहन देत जावे म्हणजे लिहिण्यात उत्साह वाटतो. वेळ मिळत नाही सद्ध्या नवे काही विचार करून लिहायला. पण वेळात वेळ काढून मी लिहिण्याचा प्रयत्न करीत असतो.

असो, आपल्या सर्वांचे मनापासून आभार!