आरोग्य….

मित्रांनो, आज २९ सेप्टेंबर. आजचा दिवस जगभरात जागतिक आरोग्य दिन म्हणून साजरा केला जातो. मागच्या दोन-तीन दशकात तंत्रज्ञानाची खूपच प्रगती झालेली आहे. विशेष करून डिजिटल क्षेत्रात तर खूपच. पण डिजिटल हे कागदावर असत. त्यासाठी मशिन ही लागतेच. मशिन असेल तरच डिजिटल चा उपयोग होतो. असे म्हणणे योग्य होईल कि मशिन चालविण्यासाठी डिजिटल चा उपयोग केला जातो. आणि मशिन अभियंता तयार करतो.

आज जागतिक आरोग्य दिनानिमित्त वर्तमान पत्रात एक लेख आला आहे. तो मी येथे शेअर केला आहे. त्यावरून मला ही पोस्ट लिहावीशी वाटली. सध्या इतकी प्रगती झाली आहे कि तुमचं ह्रदय स्मार्ट फोनशी जोडलं जात आहे. आणि स्मार्ट फोन तुमच्या डॉक्टरांशी जोडला जातो आहे. तुमच्या ह्रुदयात काही ही गडबड जाणवली कि स्मार्ट फोनवर त्याची क्षणार्धात नोंद होऊन संबंधित डॉक्टरांना संदेश पोहोचतो. आणि लागलीच तुमच्याशी डॉक्टर फोनवरून संपर्क साधतात. मार्गदर्शन करतात आणि जवळच्या डॉक्टरांशी सल्लामसलत करून योग्य उपचार देतात. म्हणजे तुम्ही जगाच्या कानाकोपऱ्यात जरी असला तरीही असहाय नसणार. लगेचच तुम्हाला आरोग्य मदत उपलब्ध होऊन तुमचे प्राण वाचू शकतात. किती ही प्रगती. मला वाटते सन २००० नंतर जग झपाट्याने बदलत गेले. अर्थात तंत्रज्ञानाच्या बाबतीत. जास्त माहिती साठी सोबतचा लेख वाचा. असो जागतिक आरोग्य दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा👍👍

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🙏शुभ सकाळ🙏 अहंकाराच्या बंगल्यात कधी जायचं नाही,आणि माणूसकीच्या झोपडीत जायला कधी लाजायचं नाही.
लाख नाही कमावलेत तरी चालेल ,पण लाखमोलाची माणसं कमवा आणि आयुष्यभर टिकवा…
आयुष्य कितीही सुंदर
असले तरी आपल्या
माणसां शिवाय अपूर्ण
आहे… 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

जीवन काय आहे…

मित्रांनो, जीवन काय आहे. आईवडिलांनी जन्माला घातल म्हणून हे जग पाहिले. हळूहळू मोठे झालो. शिकलो सवरलो, नौकरी मग लग्न मग मुलबाळ मग म्हातारपण मग परतीचा प्रवास. बस्स. इतकंच. याच साठी हा अट्टाहास!! मोठमोठ्या दार्शनिकांनी जीवनाचे विविध अर्थ सांगितले आहेत. विविध पैलू उलगडून सांगितले आहेत. पण तरीही मला वाटते जीवन म्हणजे नक्की काय हा उलगडा अद्याप तरी कोणाला झाला नसावा. एका महापुरूषाने जीवनाला काय म्हटले आहे ते पहा.

“Life is a long headache in a noisy street.” — John Masefield म्हणजे काय तर एका “कोलाहलपूर्ण रस्त्यावरील मोठ्ठी डोकेदुखी म्हणजे जीवन.” John Medfield हा १९ व्या शतकातील एक मोठा इंग्रज कवि होता. त्याला ही हे जीवन म्हणजे निव्वळ एक डोकेदुखीच वाटली तर. आणखी एक महापुरुष जीवनाबद्दल काय म्हणतो ते पहा.

“Life is a misery to be born, a pain to live, a trouble to die. ” St. Bernard of Clairvaux. आता याला काय म्हणावे बर. याने तर जन्मापासून मरणापर्यंत दुखच दुख अशीच व्याख्या करून टाकली या जीवनाची. जन्मासाठी पण दुःख, जगण्यासाठी तर दुःखच, पण मरण्यासाठी सुद्धा दुःख. दुसरा एक महापुरुष काय म्हणतो ते बघा.

“There is no cure for birth and death save to enjoy the interval ” -Santayana. जन्म तर तुम्हाला घ्यावाच लागतो. त्याला काही इलाज नाही. आणि मरण हे मधला काळ आनंदाने जगण्यासाठी जपून ठेवलेले आहे. मी पण जीवनावर बरच काही लिहिले आहे. एक कविता लिहिली होती मी

जीवन एक कादंबरी आहे फरक एव्हढाच कि कादंबरीची पाने आपण पलटू शकतो जीवन रूपी कादंबरीची नव्हे.

जीवनावर मी एक हिंदी कविता केली आहे शिर्षक आहे, ” जिंदगी एक सफर है” खाली दिली. वाचा.

जिंदगी एक सफर है
आज यहां कल वहां
परसो कही और है।।
जिंदगी एक गाना है,
प्यार से गाओ
तो लगता सुहाना है।।

जिंदगी एक मिल्कीयत है
जीसका कोई मोल नही
यही इसकी खासियत है।।

माझी आणखी एक हिंदी कविता. शिर्षक आहे ” जिंदगी एक तमाशा है।”

ज़िन्दगी एक तमाशा है,
कुछ पाने की आशा है।
पर हाथ लगी,
कभी आशा कभी निराशा है।
ज़िन्दगी एक तमाशा है..

ज़िन्दगी बुलबुला ये पानी है,
पल में फटने से
जो ख़त्म हो जाए
वो इसकी कहानी है,
पहले बचपन
अंत में बुढ़ापा,
बीच में जिसके ज़वानी है

अशा अनेक कविता आहेत. यासाठी माझा हिंदी ब्लॉग “कुछ पल” ला अवश्य भेट द्यावी आणि हो वाचून प्रतिक्रिया ही द्यावी. लिंक येथे देत आहे http://www.koshtiravindra.blogspot.com

बिछडे सभी बारी बारी…..

गुरुदत्त या कलाकाराचा एक सिनेमा होता “कागज के फूल”. त्यातील एक गाणे होते…

देखी जमाने की यारी, बिछडे सभी बारी बारी

क्या लेके मिले अब दुनिया से, आँसू के सिवा कुछ पास नही

या फूल ही फूल थे दामन में, या काँटों की भी आस नहीं

मतलब की दुनिया है सारी, बिछडे सभी बारी बारी

दुखाने ओतप्रोत भरलेला हा सिनेमा मोठ्या प्रमाणात फ्लॉप झाला आणि गुरुदत्त ने नंतर जीवनच संपवलं. असा एका सिनेमा पर्वाचा अंत झाला.

मुद्दा हा नाहीच. मुद्दा आहे हे भावनिक गीत. तशी या चित्रपटातील सर्वच गाणी भावनिक होती. दिल को छू जानेवाली म्हणतात न तशी. गाण्यांचे बोल, शब्द रचना अक्षरशः काळजाला भिडते राव.

देखी जमाने की यारी. या पहिल्या कडव्यात च दर्द आहे. देखी जमाने की यारी म्हणजे जगाचे प्रेम बघितले. यातच गहरा दर्द लपलेले आहे. माझ्या मते हे उपरोधक आहे. म्हणून यात दर्द वाटतो. कारण लगतच्या ओळीत निकले सभी बारी बारी… असे आहे. दोन्ही ओळी मिळून अर्थ काढला “तर व्वा काय प्रेम आहे, एक एक करत सर्वच निघत आहेत.” असा असावा असे मला तरी वाटते. आयुष्यात डोकावून पाहिले तर हे असेच आहे असे वाटते. कारण जग मतलबी आहे असेच वाटते. लहानपणापासून जर आयुष्याच चलचित्र डोळ्यासमोर आणलं तर दिसून येते कि एक एक मित्र आयुष्यात आला कालांतराने निघून गेला. असे वाटून जाते कि त्याचे काम झाले म्हणून तो निघून गेला. कदाचित त्याला आपल्या कडून तितके प्रेम मिळणे अपेक्षित असावे किंवा आपण त्याला तितकेंच प्रेम देणे लागत असावे. किंवा आपल्याला त्याच्या कडून इतकेच प्रेम घेणे असावे. काय असावे हे कोणीच सांगू शकत नाही. पण असं कोणी आयुष्यातून निघून गेले तर फार वाईट वाटते. असे वाटते इतक निष्ठूर कसं असू शकतं हे जग?? पण आपण काही करू शकत नाही. जो आला आहे तो एक दिवस जाणारच आहे. मित्रांनो, ऋणानुबंध असल्याशिवाय कोणीही कोणाच्या आयुष्यात येत नसते.

वय झाले कि असच होत जात. एक एक जण या वलयातून निघत जातो. शेवटी शेवटी तर अक्षरशः एकांतवास भोगावा लागतो. दिर्घ आजार असेल तर घरचे ही जवळ येत नाहीत तर परक्यांचे काय! अशावेळी मनुष्य ईश्वराच्या विनवण्या करतो कि मला घेऊन जा. भोग हे कोणालाच चुकलेले नाहीत. भोगायचे असेल ते भोगावेच लागणार. अहो, श्रीकृष्ण भगवान च्या आईवडिलांना सुद्धा दिर्घकाळ कारावास भोगावाच लागला होता न. जेव्हा आई देवाला विचारते कि तू तर देव होतास मग आम्हाला हा कारावास का भोगावा लागला? तेव्हा देव म्हणतात, माते तू नाही का मला चौदा वर्षे वनवास भोगायला पाठवले होते मागच्या जन्मी! म्हणजे देवाला सुद्धा भोगावेच लागते न. असे जीवन आहे मित्रांनो. सर्व जाण्यासाठी च येत असतात मग ते आयुष्यात असो वा जगात. कोणीही येथे कायम थांबले नाहीत.

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.koshtirn.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃
कितीही कोणापासून दूर व्हा
परंतु चांगल्या स्वभावामुळे कोणत्या ना कोणत्या क्षणी तुमची आठवण होतच असते.
म्हणूनच
स्वभावसुध्दा माणसाने कमावलेलं सर्वांत मोठं धन आहे..!!_
🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃
☺ शुभ सकाळ ☺

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

इच्छापूर्ती…

मित्रांनो, जेथे मन असते तेथे इच्छा असते. मग तो माणूस असो कि प्राणी. जीवंत जीव असेल तर त्याची इच्छा ही होतेच. मग ती गोडधोड खायची असो कि ग्रंथ वाचणाची किंवा काही तरी जिन्नस पदार्थ खायची. अहो कधी कधी गोड नव्हे तर चक्क तिखट खायची इच्छा होते. कधी कधी गम्मत च होते बघा. गोड खाल्ले तर तोंड गोडगोड होत. जास्त गोड पदार्थ असला तर बराच वेळ जीभ गोड असते. मग मात्र कंटाळा येतो. मग काही तरी तिखट खायची इच्छा होते. मग तिखट खायला मागतो. बरोबर आहे तुम्ही एकटे थोडेच आहात घरात! आणि स्वयंपाक खोलीत जायचीच बंदी केली गेली असेल सेवानिवृत्त माणसाला तर तो बिच्चारा ती बायको ने रेखाटलेली अद्रुष्य लक्ष्मण रेखा स्वप्नात तरी ओलांडायची हिम्मत करू शकेल का हो? नाही न. हाच अनुभव संपतरावांना उठसूट येत असतो. पण ते बिचारे काहीच करू शकत नाहीत. हात चोळत बसतात. नाही तर एका खोलीत जाऊन गुपचूप भिंती वर राग काढून मोकळे होतात.😊☺️😢 पण विषय हा नाहीच आहे मुळी. विषय वेगळाच आहे. अहो परवा सौ. स्वयंपाक घरात होत्या. संपतरावांनी आवाज दिला, “अहो, मला थोडा चहा हवा होता.” बस मग काय? सौं.ची चक्री सुरू झाली की राव. “ही काय चहाची वेळ आहे. किती वेळा चहा घ्यायचा माणसाने? उठसूट चहा चहा. ” राग राग राग आणि राग. “अहो, आता परवाच आपल ठरल कि दिवसातून चार वेळा चहा मिळेल म्हणून.” असे संपतराव म्हणाले. आता पुन्हा सुरू झाली कटकट. संपतराव कंटाळले. आणि मैदान सोडून निघून गेले. पण त्यांची चहाची तलब काही केल्या जात नव्हती. थोड्या वेळाने परत ते किचन कडे वळले. सौ.च्या लक्षात आले की स्वारी डोकावत आहे. “आले, लक्षात आले बर का! थांबा थोडे. पण मी काय म्हणते? अहो, मी कामाच्या व्यापात काही बोलले रागावले तर गुपचूप ऐकून घ्यायला काय होते.” “अग पण विनाकारण?” संपतराव. “मग काय त्यात. मी कोणावर रागावणार मग. मुलं आता मोठ्ठी झालीत. त्यांना काही बोलता येत नाही. माझी पण इच्छा होते रागवायची कधीतरी. तर स्वारी ऐकून घ्यायला ही तयार नाही. इतकी इच्छा ही पूर्ण करू शकत नाही तुम्ही माझी.” सौ. उवाच. संपतराव आ वासून सौ.कडे बघतच राहिले. त्यांना असे बघून सौ. हसल्या. मग दोघे मनसोक्त हसले आणि चहाची इच्छा पूर्ण झाली.💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃
कितीही कोणापासून दूर व्हा
परंतु चांगल्या स्वभावामुळे कोणत्या ना कोणत्या क्षणी तुमची आठवण होतच असते.
म्हणूनच
स्वभावसुध्दा माणसाने कमावलेलं सर्वांत मोठं धन आहे..!!_
🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃🍁🍃
☺ सुप्रभात ☺

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.ownpoems.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

कढीपत्ता…

आपल्या रोजच्या जेवणातील कढीपत्ता हे अत्यंत उपयुक्त व आवश्यक घटक मानले गेले आहे. बहुतेक भाज्यांमध्ये न चुकता हा पदार्थ घातला जातो. हा मसाला म्हणून मानला गेलेला पदार्थ आहे. गोडलिंब म्हणून ही याला ओळखले जाते. भारतात याला एक आयुर्वेदिक वनस्पती म्हणून ही ओळखले जाते. याच्या पानांमध्ये अँटिऑक्सिडँट, अँटिडायबेटिक, अँटिइंफ्लेमेटरी म्हणजे सूज प्रतिबंधक असे गुण असतात. याशिवाय पदार्थ स्वादिष्ट ही बनतो.

विषय वेगळाच आहे. या झाडावर एक विशिष्ट प्रकारचा किटक वास करतो. हे आपल्याला कदाचित माहिती असेल ही. विशेष म्हणजे त्याचे वास्तव्य फक्त याच झाडावर असते. बर तो कायम या झाडावर राहत नाही. कसा येतो तेही माहिती नाही. पण अचानक उगवतो. पंख ही नाहीत त्याला. मग तो झाडावर कसा येतो माहित नाही. आणखी एक निरिक्षण केले कि तो नेहमी जोडीने येत असतो. दोन्ही म्हणजे कुटुंब एकत्र प्रवास करत असते. त्याचे फोटो मी काढले आहेत. खालील कोलाज बघा. भयानक वाटतो न. त्याची नजर बघा किती तिक्ष्ण आहे. भिती वाटते त्याला बघून. अगदी पानांसारखा हिरवा गडद रंग असतो. कारण तो पानं खाऊन जगतो.

मी त्याचा फोटो काढला आणि गुगल लेंस वर सर्च केले तर त्याची माहिती समोर आली. हा प्राणी लिंबाच्या झाडावर पण असतो. याचे विविध रुप बघायला मिळाले. हा citrus swallowtail caterpillar या नावाने ओळखला जातो. असे लक्षात आले कि या मोठ्या फुलपाखराचे लहानपणी चे रुप असावे. मोठा झाल्यावर याला पंख फुटत असावी.

गोकर्ण

गोकर्णाचे फूल तर सर्वांना माहीत असेलच. याची वेल असते. या फुलाचा आकार गायीच्या कानासारखा असतो म्हणून याला गोकर्ण असे नाव दिले गेले असावे. आमच्या घरात कुंडीत आम्ही बी पेरून ही वेल उगवली होती. निळ्या रंगाचे फुल असते जे महादेवाला वाहिले जाते. खाली गोकर्णाचे फुल बघा किती सुंदर दिसत आहे.

आता एक प्रश्न समोर आला. तो म्हणजे कुंडीत वेल किती वाढवायच! मग मी वेलीची छाटणी केली. बहुतेक कोवळा नवांकुर असतो न अगदी वरचा तो तोडला कि झाड पसरते या विचाराने तशी त्या वेलीची छाटणी केली. कालांतराने असे दिसले कि वेलीचे खोड कडक होत आहे. म्हणजे वेल झाडात परिवर्तित होत आहे. तसे झाले ही. पण ते झाडनुमा वेल जास्त वाढली नाही. दरम्यान मी आणखी एक प्रयोग केला. वेलीचा वरवरचा जो भाग असतो कोवळा त्याचा साधारण अर्धा फुट भाग तोडला. आणि तो दुसऱ्या कुंडीत मातीत शक्य तितक्या आत खुपसला. बरेच दिवस मी त्यावर लक्ष ठेऊन होतो. ते सुकलेले दिसत नव्हते. म्हणजे माझा प्रयोग यशस्वी झाला वाटतं असे मला वाटून गेले. आणखी काही दिवसांनी पाहिले तर जी कोंब वेलीवर आधीपासूनच होती ती मोठी होतांना दिसली. आता तर ती वेल बरीच मोठी झाली आहे. खालील फोटो बघावा.

वेलीचे कलम लावता येते हा नवीन प्रयोग माझ्या साठी होता. मी कधी ऐकले नव्हते. पण तसे प्रत्यक्ष झाले.

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

बालिशपणा..

बालिशपणा या शब्दातच मुळी अर्थ लपलेला आहे. बालिश म्हणजे लहानपण म्हणायला हरकत नाही. अर्थात लहानपणाचे चाळे म्हणजे बालिशपणा असे म्हणायला हरकत नसावी. पण लहान मुले असे चाळे करतात तेव्हा आपण त्यांना काय बालिशपणा करतोय असे कधी म्हणत नाही. कारण तो त्यांचा हक्क आहे. त्यांनी नाही करायचा बालिशपणा तर मग कोणी करायचा?? आणि तो त्यांना शोभून ही दिसतो.

थोडे मोठे झाल्यावर म्हणजे मिसरूड आल्यावर मुलाला काय बालिशपणा करतोय असे म्हटले कि त्याची चिडचिड होते. त्याला हा शब्द प्रयोग आवडत नाही. कारण तो आता मोठा झालेला असतो. पण तो बालिशपणा करता करताच मोठा होतो. जरी हा शब्दप्रयोग आवडत नसला तरी. मग भाऊचे लग्न होते. आता हाच शब्दप्रयोग बायको पाऊलो पाऊली वापरते. तेव्हा बिचारा काहीच बोलत नाही. कारण बायकोचा हक्कच आहे असे ही म्हणता येत नाही. मग आईवडील ऐकून मनोमनी हसतात. आणि गप्प बसतात. आणि असच बालिशपणा करत करत तो म्हातारा होतो.

आता त्याचे आईवडील नसतात किंवा असले तरी जर्जर म्हातारे असतात. त्यामुळे त्याला ते बालिशपणा असे संबोधित नाही. बायको चा सूर ही बदललेला असतो. ती आता बालिशपणा न म्हणता म्हातारचळ या शब्दाचा वापर करते कारण तो बालिशपणा एव्हाना म्हातारा झालेला असतो.

म्हातारपणी शरीर जर्जर होते तशे एक एक अवयव कमकुवत होत जातात. म्हणून तोंडाचा स्वाद बिघडत असावा. जीव्हा फिकट लागत असावी. माझे बाबा म्हातारपणी तोंडात मिठ किंवा साखर चघळत असत. तेव्हा मला वाटे हा काय बालिशपणा करतात हे म्हातारपणी. आता मी म्हातारा झाल्यावर समजले की या वयात अवयव निकामी होत जातात म्हणून जिभ नेहमी फिकट लागते. त्यामुळे गोड किंवा खारट चव बरी वाटते. तसे लहानपणी सुद्धा मुलांना गोळी सतत चघळायला आवडते. फक्त म्हातारपणी त्याला म्हातारचळ म्हणतात बाकी विशेष काही नाही.

नाही तरी म्हातारपणी काही ही केले तरी त्याला म्हातारचळ किंवा बालिशपणा असेच नाव दिले जाते. बैललो तरी आणि नाही बोललो तरी. हसलो तरी रडलो तरी. टिव्ही बघितला तरी आणि नाही बघितला तरी. आता म्हातारपणी टिव्हीवर बातम्या बघतो मनुष्य. हे काय दगवसभर बातम्या लावून बसतात. त्याच त्याच तर असतात. उगाच विजबील वाढते. मनोरंजन चैनल बघून थोडं चैनीत बसावं म्हटले तर सिनेमा बघावासा वाटत नाही. समजा लावलाच एखादा सिनेमा तर या वयात शोभते असे सिनेमा बघणे म्हणून बंद केला जातो. आता म्हातारा झालोय म्हटलं तर असे कितीक वय झालय तुमच? हे काय वय आहे बसून रहायचं. चला थोडे हिंडा फिरा. असे म्हणतात. आता काय करायच माणसाने?? 😁😁😁

काही करू नये. गुपचूप ऐकायचे. मनातल्या मनात हसायचे. जे नको करायला सांगितले ते करायचे. आपला बालिशपणा सुरू ठेवायचा आणि निवांतपणे जगायचे. 😀😛🤣🤪🤫🤫🤫7221889😊😊

मोफत ची आफत..

जगामध्ये मोफत काहीच मिळत नसते मित्रांनो. हे तर आम्ही सर्व जण जाणून आहोतच. पण तरीही आपण मोफत मिळत असेल तर ते सहज स्विकारतो. त्याची आपल्याला सहज भुरळ पडते. नकळत आपण त्याच्या आहारी जातो. अहो, आई सुद्धा आपल्या तान्हुल्या बाळाला तो रडल्या शिवाय दुध पाजत नाही. त्या बाळाला सुद्धा सहज दुध म्हणजे जेवण मिळत नाही.

त्यामुळे मोफत काही मिळत असेल तर तेथे आफत असणार हे नक्की.

असे मोफत बरेच मिळत असते नेटवर पण आपण त्याला बळी पडतो का त्यावर सर्व अवलंबून असते. मला या विषयावर मोफत वेळ घालवायचा नाही आपला. माझा विषय मोफतचा इंटरनेट डाटा बद्दल आहे.

अहो, नेटवर्किंग बाबत अक्षरशः युद्ध सुरू आहे. तू जास्त स्वस्त देतो कि मी. असे कंपन्यांचे होत असल्याचे दिसून येते. चार पाच वर्षांपूर्वी काहीच एमबी डेटा विकत मिळत होता. आणि आपण काम भागवत होतो. ज्या दिवशी गरज असेल तेव्हा डेटा विकत घ्यायचा. आता तर जीबी मध्ये डेटा मिळतो ते ही दररोज. पाच वर्षांपूर्वी एका दिवसात कसाबसा १२५ एमबी डेटा संपवत होतो. तर वाटायचे बाप रे इतका डेटा खाल्ला आपण. आता एका दिवसांत १.५ जीबी संपतो तरी मन भरत नाही. आणि बापरे असे शब्द ही तोंडातून बाहेर पडत नाहीत. अहो सर्व काम धंदे सोडून, मुलं अभ्यास सोडून तो मोबाईल घेऊन बसलेले दिसतात. घरी पाहूणे जरी आले तरी शांतता असते. कारण प्रत्येकाच्या हातात मोबाईल असतो. एक दुसऱ्या ला बाजूला बसलेला असला तरी मोबाईलवर संदेश पाठवतात. बरेच चुटकूले येतात बघा. सर्व जेवण करत असतात. नवरा म्हणतो अग भाजी वाढ कि मी तुला मोबाईल वर मेसेज पाठवून किती वेळ झाला आहे.

पूर्वी एक मिनिट बोललो तरी खूप व्हायचे. आता अनलिमिटेड बोललो तरी मन भरत नाही. अस्वस्थ होत. अनलिमिटेड तर आहे. बोलत बसू. आपल काय जातय. असे वाटते.

पण, एक मात्र खूप चांगले झाले कि मोबाईल आले आणि स्वस्त कम्युनिकेशन मिळाले. नाही तर या कोरोना काळात मुलांचे काय झाले असते देवच जाणे. ऑनलाईन शाळा कशा भरल्या असत्या माहीत नाही. असो. तर मंडळी या मोफतचा आनंद लूटा आणि स्वानंदाने आफतला निमंत्रित करून घ्या. ☺️😊☺️😊☺️😊 असे म्हटले जाते की इंटरनेट मुळे जग जवळ आलय. पण मला वाटते इंटरनेट मुळे जवळचे लांब गेलेय. आता जवळचं अस कोणी राहिलेले नाही.😢😢😢

7121887😊😊💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐✍….आयुष्यात आपण असंख्य चुका केल्याचे दुःख असतेच पण त्या पेक्षा ही जास्त दुःख असतं ते चुकीच्या माणसांसाठी आपण असंख्य गोष्टी केल्याचं.
” आयुष्य खुप सुंदर आहे. आनंदाने जगा.” ‼ शुभ सकाळ ‼

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐 http://www.ownpoems.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

निसर्ग शाळा…

आम्ही लहान होतो तेव्हा आमचे सर आम्हाला जवळच असलेल्या जंगलात घेऊन जायचे. तेथे पांचवी ते अकरावी चे वर्ग भरवले जात असत. हे हिवाळ्यात केले जात असे. खूप आनंद येत असे. सहल ची सहल होत असे आणि अभ्यास ही. निसर्गाशी मैत्री ही होत होती. पण आम्हाला सर शिकवत असत.

पण निसर्गात असे ही विद्यार्थ्यी आहेत ज्यांना कोणते सर शिकवत असावेत असा आपल्याला प्रश्न पडतो? हा व्हिडीओ पहा. हा पक्षी किती सुंदर विणकाम करुन आपले घरटे तयार करत आहे. कोणी शिकवले असावे बर याला?

व्हाट्सएपच्या माध्यमातून प्राप्त

आता याच्या पेक्षा लहान हा किटक बघा. ही आहे माकडी म्हणजे कोळीष्टक. आकार किती लहान. मेंदू बर किती सा असावा यांचा! पण बुद्धिमत्ता किती तल्लख असते बघा. या व्हिडीओ मधून तुमच्या लक्षात येईलच हे.

व्हाट्सएपच्या माध्यमातून प्राप्त

ही निसर्गाची किमया आहे मित्रांनो. मेंदू मोठा असला तरच अक्कल असते असे नाही. हे यावरून सिद्ध होत नाही का?💐💐💐💐💐💐💐💐💐7021886💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

कधी कुणाच्या शोधात नका निघू कारण… लोक हरवत नाही, बदलून जातात.!!..ज्यांच्या डोळ्यात लहान लहान गोष्टी वरून हि पाणी येत ती लोक कमजोर नाही तर सच्च्या मनाची असतात!!चुका स्विकारण्याची तयारी ठेवली की माणसं गमावण्याची वेळ येत नाही…प्रत्येकाला आनंदी ठेवणे आपल्या हातात निश्चित नाही…….पण प्रत्येकाबरोबर आनंदी रहाणे हे मात्र निश्चीतच आपल्या हातात आहे”🙏🌹 *सुप्रभात.. 🌹🙏💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐www.manachyakavita.wordpress.com💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐