लूईस पाश्चर……

मित्रांनो, आज व्हाट्सएपच्या विद्दालयात खूप छान संदेश वाचण्यात आला. म्हणून मी तो संदेश येथे चक्क कॉपी पेस्ट करतोय.

जवळपास दोनशे वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे..
फ्रान्समधल्या एका गावात कुणी तरी एका नऊ वर्षाच्या मुलाची किंकाळी ऐकली..
किंचाळणाऱ्या मुलाचं नाव होतं ‘निकोल’ अन् ती ऐकणाऱ्याचं नाव होतं ‘लुईस.’

निकोलला कुत्र्यानं चावा घेतला अन् गर्दी जमा झाली..
निकोल किंचाळतांनाचा कुत्र्यासारखंच दात विचकून गुरगुरू लागला-त्याचं शरीर आकुंचन पावलं-त्याला पाण्याची भिती वाटू लागली-हळूहळू तो इतरांनाही चावण्याचा प्रयत्न करू लागला…
महिन्याभरात निकोल देवाघरी गेला आणि त्याचं किंचाळणं चाळीस वर्षे ऐकू येणारा त्याचा मित्र पुढं जाऊन जगातला एक महान शास्त्रज्ञ बनला..

पन्नास वर्षीय त्या शास्त्रज्ञाचं संपुर्ण नाव होतं ‘लुईस पाश्चर’
लुईस यांनी या काळात अनेक संशोधनं केले पण त्यांच्या कानात रोज निकोलच्या किंचाळण्याचा आवाज येत राहिला मग त्यांनी चावणाऱ्या-पिसाळलेल्या कुत्र्यांवर संशोधन सुरू केलं…

मदतनीस रक्सच्या सहाय्यानं त्यांनी अश्या काही कुत्र्यांना पकडून पिंजऱ्यात डांबलं आणि त्यांच्या तोंडाचा फेस-लाळ परीक्षानळीत जमा करत गेले..

या लाळेचं इंजेक्शन जेव्हा नाॅर्मल कुत्र्याला दिलं गेलं तेव्हा ते ही पिसाळल्यासारखं करू लागलं..
हेच इंजेक्शन सश्याला दिलं ते तर बिचारं पॅरालाईज होत काही क्षणात मरून गेलं..
यावरून एक गोष्ट मात्र लक्ष्यात आली ही ‘लाळ’ जीवघेणी आहे..

लुईसच्या या प्रयोगशाळेत दिवसरात्र भुंकणारे कुत्रे त्यांची काळजी घेणं-ते चावणार नाही याची काळजी घेणं-लाळ जमा करणं असं क्लिष्ट काम चाललं होतं..

मदतनीस रक्सनं पाश्चरना एक निरिक्षण सांगितलं ते म्हणजे ‘या लाळेचा संसर्ग थेट मेंदूवर परिणाम करतो.’
यावर प्रयोग करूयात म्हणजे लाळेचं इंजेक्शन शरीरात इतरत्र देण्यापेक्षा थेट डोक्यात देऊन बघितलं तर?
‘छे छेऽऽ’ पाश्चरनं त्याला थेट नकार दिला..
मानेल तो रक्स कसला? पाश्चर सुट्टीवर जाताच भावानं देऊन टाकलं दोन हेल्दी कुत्र्यांना हे लाळेचं इंजेक्शन
दोन आठवड्यातच हे दोन्ही कुत्रे दगावले..
रक्स थोडा हैराण झाला..आता पाश्चर रागावणार..

पाश्चर सुट्टीवरनं परतले..त्यांनी रक्सचं कांड ऐकलं
आणि त्यांनी ते ऐकून त्याला चक्क ‘शाबासकी’ दिली..
हे सिद्ध झालं होतं की लाळेतला विषाणु थेट मेंदूवर हल्ला करतो..

अश्यातच एक आधीच पिसाळेला कुत्रा त्यांच्या प्रयोगशाळेत आणला..त्याला त्यांनी ते लाळेचं इंजेक्शन दिलं आणि ‘मरण’ तर दूर हा कुत्रा चक्क हळूहळू बरा होऊ लागला..
बघता बघता त्याची सगळी लक्षणं नाहीशी झाली थेट तसंच जसं आधी सर्दी खोकला होतो-वाढतो-आपोआप कमी होतो..

याचा अर्थ शरीरात रोगप्रतिकारक शक्ती तयार होते..
आजारी कुत्र्यात पण ती तयार झाली होती..

पाश्चरनी ही संधी हेरली..या कुत्र्यात विषाणुविरुद्ध ॲंटिबाॅडी तयार झाल्या होत्या,ते बचावलं होतं आता वेळ होती ‘लस’ बनवायची..

पाश्चरनं प्रयोगशाळेतील चारपैकी दोन कुत्र्यांना लाळेचं इंजेक्शन दिलं ते वाचले इतर दोन गेले..
पाश्चरना वाटलं फ्रान्समधल्या यच्चयावत कुत्र्यांना हे इंजेक्शन द्यावं म्हणजे सगळे सुरक्षित होतील..
सल्ला महाग होता आणि श्वानप्रेमीही ‘सरसकट लस द्यावी की नको?’ या संभ्रमात होते..

विचारविमर्श झाला (फ्रान्स होतं म्हणून,आपल्याकडं एव्हाना मिडिया ‘पिसाळली’ असती) त्यातनं असं ठरलं की थेट कुत्र्यांना लस देण्याऐवजी त्यांनी ज्यांना चावा घेतला त्या माणसांना ही लस दिली तर?

हे लाॅजिकल होतं,तसंही पिसाळलेल्या कुत्र्यानं चावा घेतल्या घेतल्या लागलीच काही होत नाही विषाणू मेंदूपर्यंत जायला काही दिवस तर घेतोच..

पण इथंही एक समस्या होती आतापर्यंत असा प्रयोग माणसावर थेट कधीच झाला नव्हता,तो कसा व्हावा?
कुत्रा माणसाला चावल्यावर..
पण जाणुनबुजून कुणी कुत्र्याकडून कसं चाववून घेईल?

‘सर्किट’ नसेल तो शास्त्रज्ञ कसला..
अहो फक्त ‘पॅशन’ नाही तर एक ‘वेड’ असावं लागतं एखाद्या गोष्टीपाठी लागण्यासाठी..
पाश्चरनं पिसाळलेल्या कुत्र्याच्या जबड्यात हात घालायची तयारी केली पण तेवढ्यात शेजारच्या खेड्यातून ‘जोसेफ’ नावाच्या एका दहा वर्षीय मुलाला कुत्रा चावल्याची बातमी आली..
जोसेफची आई त्याला पाश्चरकडं घेऊन आली..
पाश्चरनं जोसेफला लस दिली..जोसेफ वाचला..तारीख होती ६ जुलै १८८५.

हळूहळू ही बातमी जगभर पसरली..जगभरातून पत्रांचा वर्षाव झाला..चर्चा झाल्या..
रशियात एके दिवशी एकोणीस शेतकऱ्यांना कोल्हा चावला..सगळे थेट पॅरीसला जाऊन धडकले..
प्रारंभी भाषेची जरा अडचण जाणवली पण ‘वेदनेची आणि सहवेदनेची’ एक वेगळी भाषा असते..
शेतकऱ्यांसाठी लसी तयार करण्यात आल्या सगळे वाचले..

त्याआधी अश्या हल्ल्यात अनेक लोकं दगावायचे..
रशियाचा राजा ‘झार’ पाश्चरवर खूष झाला त्यानं पाश्चरला थेट रत्नजडीत बक्षिस पाठवलं आणि संस्थेच्या स्थापनेसाठी पैसेही..

बालपणी शाळेत मंद-मठ्ठ म्हणून ज्याला हिणवलं गेलं त्यानं जगाची रेबिज-काॅलरा-ॲंथ्रक्स पासून सुटका करत पाश्चरायजेशनसारखी प्रक्रिया जगाला दिली..

विचार करा एकदा ‘रेबिज’ झाला की आजही औषध नाही..रेबिजनं होणारा मृत्यू हा सगळ्यात दयनीय आणि भयावह असावा..लस शोधून पाश्चरनी या जगातल्या असंख्य प्राणीमात्रांवर अनंत उपकार करून ठेवलेत..

खऱ्या अर्थानं ‘महामानव’ असलेल्या या शास्रज्ञाचा आज स्मृतीदिन..विनम्र आदरांजली💐

ता.क. हा संदेश मी जसाच्या तसा सादर केला आहे.

(13220800)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🙏🙏 श्री स्वामी समर्थ🙏🙏
“आपण जगासाठी

एक व्यक्ती आहात,

परंतू कुटुंबासाठी आपण

संपूर्ण जग आहात”

म्हणून स्वतःची काळजी घ्या

!! घरी राहा – आनंदीत राहा !!

!!…शुभ प्रभात…!!

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.koshtirn.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

जीवन एक सारीपाट

गणपतराव ( मी) सोफ्यावर बसले होते. त्यांचा नातू अजय मोबाईल वर काही तरी करत होता. अचानक अजय त्यांचे जवळ आला आणि म्हणाला, ” आजोबा,हा गेम बघा खूप मस्त आहे. तुम्हाला खूप आवडेल खेळायला.”
मी, ” अरे बाळा. मी कुठे गेम खेळत असतो मोबाईलवर? मला नाही येत तो तुमचा स्मार्ट फोन हाताळायला.”
“अहो आजोबा, सोपं आहे अगदी. तुम्हाला जमेल बघा. मी शिकवतो तुम्हाला.”
आणि अजय ने तो मोबाईल माझ्या समोर आणला. मला त्याने मोबाईल हातात दिला. आणि आता हे बटन दाबा. मग ते दाबा. असे करत करत दोन तास घालवले. बर घरी कोणी नव्हते ते. नाही तर माझी पंचाईत झाली असती.

शेवटी माझा हात स्मार्ट फोनवर बसला तर. मी मनोमन खुश झालो. मला हि जमायला लागले.

मग त्याने तो गेम माझ्या समोर ओपन केला. हे बघा आजोबा हे असं स्टार्ट करतात. ……. असे करून तो गेम खेळू लागला. मला हि थोडा आनंद यायला लागला. थोडी उत्सुकता हि जाणवायला लागली. मग मनात आले ह्या महिन्यात पेन्शन आली कि एक फोन घ्यायचाच. पण सुनबाई काय म्हणेल? म्हणून मन हिरमुसले. माझा चेहरा अजय ने बरोबर हेरला. तो म्हणाला, “आजोबा आता तुम्हाला हा असा फोन घेऊन देणार मी. मी आग्रह करून घेऊन देतोच बघा.”
“अरे नको रे. मला काय करायचे तो महागडा फोन घेऊन.”

तरी तो ऐकेना. त्याने त्याचा फोन माझ्या हातात दिला आणि “हा माझा मोबाईल तुम्ही घ्या आणि खेळा. तोपर्यंत मी अभ्यास करतो.”
मी त्याचा फोन घेतला आणि त्यावर तो गेम खेळू लागलो. एका टप्प्यावर मला पुढे जाता येत नव्हते. मग मी अजयला विचारले. त्याने सांगितले “आजोबा असे कुठे अडथळा आला न कि अन डू करायचे. त्याने आपण परत मागच्या पायरीवर येतो. मग नवीन मार्ग निवडायचा.”

मला फार गम्मत वाटली. माझे मन चांगलेच रमले त्या खेळात. अजय ने मला रमलेले पाहून त्याचा अभ्यास सुरूच ठेवला. संध्याकाळ झाली. आता त्याची आई येणार म्हटल्यावर तो माझ्या जवळ आला आणि “आजोबा आता बंद करा खेळणे. आई येईल इतक्यात.”

माझे लक्ष्य नव्हते. तो परत म्हणाला. तेव्हा माझे लक्ष्य गेले.

” हो रे बाळा, मला वेळ समजलीच नाही.”

“असेच होते आजोबा ह्या मोबाईलवर.खेळत असतांना वेळ कळत नाही. दिवस सहज निघून जातो. तुम्ही असा फोन घेतला कि तुमचा दिवस कसा जाईल तुम्हाला कळणार ही नाही.”
थोड्या वेळाने सुनबाई आल्या.
मग मुलगा हि आला.
रात्री सर्वांनी सोबत जेवण केले. अजयला त्याच्या अभ्यासाबद्दल विचारणा झाली. नंतर मी माझ्या खोलीत गेलो. पण माझे कान हॉलमधील गप्पांकडेच होते. टीव्ही सुरु होता. थोड्या वेळाने अजय ने बोलायला सुरुवात केली.

“बाबा, अहो आज मी आजोबांना माझा स्मार्ट फोन चालवायला शिकविले. त्यांना लगेच जमले चालवायला. किती हुशार आहेत हो आजोबा.”
“तुझे आजोबा आहेत बाळा ते. तू नाही का हुशार मग ते नसतील का.”

सुनबाईची प्रतिक्रिया ऐकायला आली नाही. अजयने आपले बोलणे चालूच ठेवले.

“बाबा त्यांना गेम पण खेळता आला. ”

“हो का?”
“अहो संध्याकाळ पर्यंत खेळत होते ते. इतके रमले होते कि त्यांना वेळेचे भान राहिले नाही.”

” हो बाळा असेच होते.”
“मी काय म्हणतो बाबा?”
“काय?”
“आजोबा दिवसभर एकटेच असतात. कसा वेळ घालावीत असतील ते. त्यांना असा एक स्मार्ट फोन घेऊन दिला तर.”
“कल्पना चांगली आहे.” मुलगा.
आता सुनबाई बोलल्या.

“अहो त्यांच्याकडे आहे न एक फोन. मग दुसरा कशाला?”
“अग आई! तो साधा फोन आहे.”
स्मॉर्ट फोन कशाला हवा म्हाताऱ्या माणसाला.”
“अग आई, तू सुटी घेतल्यावर घरी असतेस तेव्हा आठव किती वेळा मला म्हणतेस. कंटाळा येतो आहे रे. मग त्यांना नाही का कंटाळा येत असणार. ते सुद्धा नौकरी करीत होतेच न.”
“आणि हो त्यांना पेन्शन मिळते. त्या पैशातून घेतील ते.” आता मुलगा बोलला.
“बर बर ! घ्या पण खूप महाग नको.”
सुनबाई चे बोलणे ऐकून मी एकदम खुश झालो.
अजय धावत माझ्याकडे आला आणि

“युरेका” म्हणून माझ्या गळ्यात पडला. माझे डोळे भरून आले. माझ्या डोळ्यात अश्रू पाहून अजय थोडा नाराज झाला. मी त्याला डोक्यावर हात फिरवून थोडे प्रेम केले आणि मग तो मोबाईल मध्ये कोणता मोबाईल घ्यावा याचा अभ्यास करू लागला.

मी विचारात मग्न झालो. कमाल आहे न. आपण एक पाऊल पुढे टाकले पण ते जर चुकले असेल तर परत मागे यायचे आणि दुसरा मार्ग निवडायचा. आश्चर्य आहे. पण असे जीवनात कधी घडत नाही. असे त्यांना वाटून गेले. एकदा निर्णय घेतला आणि त्या निर्णयावर चालले कि मागे पलटून जाता येत नाही. माझी इच्छा डॉक्टर व्हायची होती पण वडिलांना मला इंजिनिअर करायचे होते. म्हणून इंजिनिअर झालो. आज हि डॉक्टर बघितला कि मन दुखी होते. तेव्हा विरोध केला असता तर आज मी सुद्धा डॉक्टर राहिलो असतो. असे मनाला वाटून जाते. लग्न करतांना हि तसेच झाले. वडिलांनी मुलगी निवडली. इच्छा नसताना तिच्याशी लग्न करावे लागले. मला इंजिनिअर मुलीशी लग्न करायचे होते.

माझ्या मुलीने एक मुलगा निवडला होता. आम्ही विरोध केला आणि आमच्या पसंतीच्या मुलाशी तिचे लग्न लावून दिले. तिच्या घरी सर्व काही आहे. पण तिच्या डोळ्यात जे दुःख दिसते ते बघून माझे मन दुखी होते. याच दुःखा पायी तिची आई देवाघरी निघून गेली.

आमच्या वडिलांनी जे केलं तेच आम्ही हि केलं. मग आमच्या पिढीत आणि त्या पिढीत काय फरक आहे. शिक्षणाचा काय उपयोग झाला. असे आमची मुलगी बोलत असायची. आता तिने ते बोलणे बंद केले. पण डोळे बोलतात हे खरे करून दाखवले पोरीने. तिचे ते डोळे सतत काहीतरी बोलत आहेत असे मला वाटत असते. मी मरे पर्यंत ते तिचे डोळे माझा पाठलाग करत राहतील असे दिसते.
तिचे ते बघून मुलाने लग्नाचा विषय हि केला नाही. आम्ही निवडली त्याच मुलीशी लग्न केले. पण तो हि मनापासून कधी सुखी वाटला नाही.
जीवन असेच असते का हो? एका सारीपाटासारखे.

गुगल इमेज

आपण सगळे त्या खेळातील सोंगट्या असतो. पुढे चालतो कि संपले. मग जे होईल ते भोगावे लागते. योग्य दिशेला गेलो तर समोरच्यावर मात करणार. नाही तर स्वतः मरणार. माघारी परतायचा प्रश्नच नाही. जीवनातील पाउलांसारखे येथे हि परत फिरायला चान्स नसतोच. नो अन डू प्लिज. फक्त पुढेच चालायचे मागे वळून पाहायचे नाही.
असा विचार करत करत गणपतराव कधी झोपी गेले कळलेच नाही.

(12420792)
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

“ज्या अनुभवात तुम्हाला भितीचा सामना करावा लागतो,
तोच अनुभव तुमची शक्ती, धैर्य, व आत्मविश्वास वाढवतो”….!

🍁🌼शुभ सकाळ🌼🍁

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.rnk1.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

तंत्रस्पर्श

मित्रांनो, या लॉकडाऊन च्या काळात तंत्रज्ञानाचा पुरेपूर फायदा झाला आहे किंवा घेण्यात आला आहे असे म्हणणे जास्त रास्त होईल असे मला वाटते.

अहो, लहान मुलांच्या ऑनलाइन क्लासेस होत आहेत. मुलं मोबाईल वर अभ्यास करत आहेत. नाही तरी आताची पिढी ही अत्यधिक टेक्नोसॅव्ही झाली आहे. अहो स्री असो अगर पुरुष रात्रंदिवस मोबाईलशी खेळत असतो. गरोदर स्री सतत मोबाईल हाताळत असेल तर येणारं बाळ हे अभिमन्यू असणारच. यात कोणाचेही दुमत असूच शकत नाही. हल्ली जन्मानंतर लगेच नवजात मुल मोबाईल चे दर्शन घेते. वडील तेथे नसल्याने बाळाचे फोटो व्हाट्सएपवर नाही का पाठवले जातात. नेहमी अशा टेक्नोसॅव्ही मुलांचे व्हिडीओ व्हाट्सएपवर वायरल होत असतात. आता हा खालील व्हिडीओ बघा. किती सहजतेने हाताळत आहे हा चिमुकला तो मोबाईल. अहो आज ही माझ्या सारख्या म्हातार्यांना ( सॉरी यांना हल्ली सिनियर सिटीजन म्हणतात) स्मार्टफोन हाताळायला भिती वाटते.पण ही आताची पिढी तर अभिमन्यू आहेत. अहो, जन्म झाल्या झाल्या जरी त्यांच्या हाती मोबाईल दिला तरी ते व्यवस्थित हाताळतील अशी माझी खात्री आहे.

बघा किती सहजपणे हाताळतोय हा बाळ मोबाईलला. जणू मागच्या जन्मापासून सर्व शिकून आलेला आहे.

मी मुद्दाम हून ह्या नविन पिढीला अभिमन्यू संबोधले. कारण हल्ली प्रत्येक स्रीकडे स्वतंत्र मोबाईल हा असतोच. आणि तो सतत हाताळला जातोय. कोणी यूट्यूबवर आवडीचे व्हिडीओ बघत असते किंवा सोशल मीडियावर चेटिंग तरी सुरू असते. हल्ली काय झालं आहे कि घरात प्रत्यक्ष उपस्थित लोकांशी संवाद कमी आणि व्हर्चुअल लोकांशी संवाद जास्त होतो. किंबहुना करायला आवडतो. गरोदर स्री ही हेच करत असते. मग ते बाळ का नाही हो शिकत असणार अभिमन्यू सारखे.

असे किती तरी व्हिडीओ वायल होत असतात.

आताची पिढी तंत्र स्पर्शाने न्हावून निघाली आहे बुआ.( बुआ म्हणजे आत्या नव्हे. आमच्या सारखे म्हातारे यांना आम्ही गावंढळ पणे बुआ म्हणतो. ☺️☺️)

(10220770)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

सुखापेक्षा दुःखामध्ये असताना मिळणारे ज्ञान हे सर्वश्रेष्ठ आणि परिणामकारक असते.

🌹🌹🌹 सुप्रभात 🌹🌹🌹

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.ownpoems.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

पॉजिटिव्ह-निगेटिव्ह(19551)

पॉजिटिव्ह म्हणजे अधिक (+) व निगेटिव्ह म्हणजे वजा (-) हे सरळ सरळ गणितीय अर्थ आहेत यांचे. पॉजिटिव्ह हा चांगला मानला जातो तर निगेटिव्ह वाईट. असे म्हटले जाते कि जे निगेटिव्ह विचार सरणी चे लोकं असतात त्यांच्या मनात प्रथम एखाद्या बाबतीत निगेटिव्ह विचार येतात. त्याच बाबतीत पॉजिटिव्ह विचार सरणीच्या लोकांच्या मनात पॉजिटिव्ह विचार प्रथम येतात. हे कितपत खरे असेल हे मी तपासून पाहिलेले नाही. किंवा तसा प्रयत्न ही केलेला नाही. याबाबतीत एक सोप उदाहरण नेहमी सांगितले जाते. ते म्हणजे अर्धा पाण्याने भरलेला ग्लास. मी येथे लिहलेले हे वाक्य पॉजिटिव्ह विचारसरणीचे आहे. म्हणजे यातून पॉझिटिव्हिटी झळकत आहे. हे वाक्य कानी पडल्यावर मनात दुखद भाव किंवा शल्य असे काही वाटत नाही.

याला दुसर्या प्रकारे असे संबोधित करता येते. अर्धा रिकामा ग्लास. या शब्दांचा फरक आहे. “भरलेला ” व “रिकामा “. हे दोन शब्द. यात भरलेला हा पॉजिटिव्ह व रिकामा हा निगेटिव्ह शब्द आहे.

पॉजिटिव्ह शब्द कानी पडल्यावर मन प्रसन्न होते. प्रफुल्लित होते. तेच निगेटिव्ह शब्द कानी पडल्यावर मन दुखी होते.

काही जागा ही अशा असतात कि जेथे गेल्यावर मन प्रसन्न होते. जसे देऊळ किंवा मंदिर. डोळे बंद करून जरी देऊळा जवळ घेऊन गेले तरी कळते कि येथे देऊळ आहे. तेच स्मशानभूमीत गेल्यावर मन प्रसन्न होईल का? तसेच संगीताचे ही असते काही संगीत कानी पडले तर मन प्रसन्न होते.

पण हेच शब्द आयुष्यात इतर बर्याच ठिकाणी वापरले जातात.

विचार करण्याची पद्धत: प्रत्येक मानसाची आपली स्वतंत्र मानसिकता असते व त्यानुसार त्याची वैचारिक पातळी किंवा विचार करण्याची पद्धत असते.

1) आपण एक उदाहरण बघु. आई आपल्या १२-१३ वर्षाच्या मुलाला रोडवरच्या एका किराणा दुकानात पाठवते. सोसायटी मधून बाहेर पडल्यावर डावीकडे ते दुकान आहे. रस्ता ओलांडून जायचं नसतं. तरी ही आई म्हणते “बाळा सांभाळून जा बर. रस्त्यावर वाहने बघून चल.”

बाळ: “काय आई. किती निगेटिव्ह थिंकिंग आहे तुझे.”

आता यात आईचे काय निगेटिव्ह थिंकिंग आहे बर. पण बरीच मंडळी, माझ्या मते ५०% निगेटिव्ह म्हणतील व उरलेली अर्थातच पॉजिटिव्ह.

माझ्या मते येथे आईच्या काळजाला बाळाची काळजी वाटत असल्याने ती तसे बोलली. रस्त्यावर विरुद्ध बाजूने ही वाहने चालवतात काही महाभाग. तसेच परत सोसायटी त येतांना त्याला उजव्या बाजूने यावे लागेलच ज्याला आपण राँग साईड म्हणतो. त्यामुळे आईला काळजी वाटणे साहजिकच आहे. आईसठी हा निगेटिव्ह विचार मुळीच नाही. पण बाळाला तसे वाटले ते त्याच्या द्रुष्टीने. कारण त्याला स्वतः आत्मविश्वास आहे.

पण आईच्या काळजीने बाळाचा आत्मविश्वास काही प्रमाणात तरी कमी होतो हे मात्र नक्की.

2) नवरा सिगरेट पितो. हे बायकोला आवडत नाही. ती सतत म्हणते “अहो सिगारेट ने केंसर होतो न. मग सोडा न तिला.”

नवरा: “अग काय हे निगेटिव्ह विचार.”

यामध्ये बायको निगेटिव्ह विचारांची आहे असे मला तरी वाटत नाही. कारण सिगारेट पिल्याने केंसर होतो हे सर्व जगाला माहित आहे. तरी ही नवरा तिला निगेटिव्ह म्हणतो हे योग्य नाही. बर तो कसलाही विचार मनात आणत नाही. म्हणजे तो पॉजिटिव्ह ही नाही आणि निगेटिव्ह ही नाही.

वैद्यकीय क्षेत्रात सुद्धा हे शब्द वापरले जातात. काही बाबतीत तर पॉजिटिव्ह शब्द फारच वाईट धरला जातो. चिंता वाढविणारा असतो. उदाहरण द्यायचे झाले तर HIV चे देता येईल. तपासणी केल्यावर रिपोर्ट मधे HIV आहे असा आला तर पॉजिटिव्ह म्हटले जाते. जे चिंता वाढविणारे आहे. याबाबतीत निगेटिव्ह रिपोर्ट चांगला मानला जातो.

संततधार…(19535)

यंदा पाऊस खूप सुरू आहे. मला लहानपणी पाहिलेली पाऊसाची संततधार आठवली. एकदा पाऊस सुरू झाला कि १५-१५ दिवस थांबायचा नाही. लोकं कंटाळून जायची. दैनंदिन कामं ही करता येत नव्हती. त्याकाळी नौकर्या अशा नसायच्या. हातावर कामं असायची. आपापले व्यवसाय करून लोकांनी पोट भरायचे असे होते तेव्हा. मात्र अशी पावसाची झडी सुरू झाली की ही कामं बंद पडायची. त्यामुळे बिचारी उपाशी रहायची वेळ यायची लोकांवर. काम केले तर पैसे मिळणार.

मग सर्व लोकं देवाला साकडे घालायचे पाऊस बंद होणेसाठी.

यंदा अशीच संततधार सुरू आहे. फण आता परिस्थिती खूप बदललेली आहे. घरोघरी वाहनं आहेत. दळणवळणाची अनेक साधनं उपलब्ध आहेत. मात्र रस्ते पाण्यात गेले की दळणवळण थांबते.

मला मात्र एक प्रश्न पडतो. प्रश्न तसा बालिश आहे. प्लिज हसु नका बर. नाही तर मी विचारत नाही. बर बर हसणार नाही का. मग विचारतो.

“पाऊस कसा पडतो? समुद्राच्या पाण्याची वाफ होते. ती आकाशात जाते. ढगं तयार होऊन हवेने वाहतात. थंड झाली कि पाऊस कोसळतो. कारण गुरूत्वीय आकर्षणाने वजनदार पाणी अवकाशात राहु शकत नाही. पण जमा झालेले पाणी एकदमच कोसळणार न. संततधारेच्या वेळी सतत पाऊस कसा येतो ढगांमध्ये. बर अशा वेळी ढगं वाहत येतांना ही दिसून येत नाहीत. मग असे कसे घडत असते?”

ह्या बालिश प्रश्नाचे कोणी उत्तर देईल का? असेल उत्तर तर प्रतिक्रिया स्वरूपात द्या.

मोबाईल क्रांती..

आज वर्तमान पत्रात एक बातमी वाचली. आपल्या देशात पहिला मोबाईल फोन कॉल ३१ जुलै १९९५ रोजी करण्यात आला होता. या घटनेला २४ वर्षे पूर्ण झाली. या काळात मोबाईल ची किती उत्क्रांती झाली असावी याची कल्पना ही करवत नाही. मे २०१९ मधील आपल्या देशातील मोबाईल ग्राहक संख्या तब्बल १अब्ज १६ कोटी १८ लक्ष ५९ हजार ६२१ इतकी प्रचंड आहे. त्यानंतर दोन महिने उलटले असून या संख्येत आणखी भर पडली असेल. १३० कोटी जनसंखेत ११६ कोटी पेक्षा जास्त लोकांकडे मोबाईल असणे हे मला वाटतं देश सम्रुद्ध झाल्याचे द्योतक आहे.

त्या बातमीमधे असे ही आहे कि आपल्या देशाच्या जीडीपी मधील ६.५ % वाटा एकट्या मोबाईलचा आहे. ग्राहक संख्येने भारताचा जगात दुसरा क्रमांक आहे. तसेच देशातील ३.२ कोटी नौकर्या फक्त मोबाईल क्षेत्रात आहेत. आहे न कमाल.

जागतिक स्तरावरील कंपन्या यामुळे च भारताकडे आकर्षित होतात. भारत ही फार मोठी बाजारपेठ आहे.

पण का प्रत्येकाला मोबाईल लागतो माहित नाही. फोन मुळात महत्त्वाचे काम करण्यासाठी असायला हवा. पण एवढी मोठी बाजारपेठ असल्याने व ग्राहकांना आकर्षित करण्यासाठी नेटवर्क कंपन्या प्रलोभने देत आहेत. अहो सुमारे तीन वर्षापूर्वी २५० एमबी रोजचा डेटा घेण्यासाठी मला वाटते रू.५/- लागायचे. आज दिवसाला १.५ GB रू.५/- पेक्षाही कमी मधे मिळतो. त्यामुळे महिन्याचे पेकेज घेतले की काळजी नसते.

याला म्हणतात क्रांती.

मी सिगरेट सोडली रे बाबा…

अहो काका, ही सिगारेट विझवून टाका हो.”

टुटु ने शेजारील काकांना विनंती केली.

टुटु बस ची वाट बघत बस स्टॉप वर बसला होता. तेव्हा एक मानुस त्याच्या जवळ येऊन बसला आणि त्याने सिगारेट पेटवली. सिगरेट चा तो धुर त्याला असह्य होत होता.

पण तो मनुष्य काही ऐकत नव्हता.

टुटु ने दोन वेळा सांगितले पण त्याने काही ऐकले नाही. पुढील कथानक वाचन्यासाठी खालील लिंक वर क्लिक करा बस.

https://ravindra1659.wordpress.com/2019/07/25/%e0%a4%b8%e0%a4%bf%e0%a4%97%e0%a4%b0%e0%a5%87%e0%a4%9f/

निसर्गाचा चमत्कार

निसर्गाचा चमत्कार पहा

https://koshtirn.wordpress.com/2019/07/16/%e0%a4%a8%e0%a4%bf%e0%a4%b8%e0%a4%b0%e0%a5%8d%e0%a4%97%e0%a4%be%e0%a4%9a%e0%a4%be-%e0%a4%9a%e0%a4%ae%e0%a4%a4%e0%a5%8d%e0%a4%95%e0%a4%be%e0%a4%b0/

येथे थुंकू नये..

https://ravindra1659.wordpress.com/2018/12/16/%e0%a4%af%e0%a5%87%e0%a4%a5%e0%a5%87-%e0%a4%a5%e0%a5%81%e0%a4%82%e0%a4%95%e0%a5%82-%e0%a4%a8%e0%a4%af%e0%a5%87/

बाप…।.