नेहमीप्रमाणे व घरोघरी नवरा बायको ची जशी भांडणं होतात तशीच अगदी तशीच आमच्या घरी ही होतच असतात. आम्ही काही मंगळावरून आलेलो नाही मित्रांनो. दिवसातून दोन तीनदा, नाही नाही दररोज, नाही हो दोन तीन दिवसातून छे. असा काही नियम नाही या भांडणांचा. कधीही, कोठेही, केव्हाही भांड्याला भांड न कळत आदळत असते. असेच वाद होतात, वाढतात आणि शेवटी मिटतात ही. मिटल्यावर एक दुसऱ्याला विचारतो आपला वाद कशावरून सुरू झाला होता बर? दोघांना ही माहिती नसते मुळ कारण काय होते ते. मग एक दुसऱ्याकडे बोट दाखवून तुझ्या मुळे झाला होता वाद असे पुन्हा सुरू होते. पूर्वी हे जीवनाचे अभिन्न अंग होते. आणि हळूहळू अंगवळणी पडत असे. हल्ली कसल अंग आणि अंगवळणी. असे वाद व्हायला लागल्याचे लक्षात आले कि आयुष्यात वादळ येते आणि दोघांच्या आयुष्याची शोकांतिका होते. जाऊ देत. आपल्या मुळ विषयाकडे वळू या परत.
दोघांमध्ये भांडण झाले तर माघार घ्यायची कुणी? हा फार गहन प्रश्न आहे.
काय आश्चर्य बघा राव. नेमकी याच विषयावरील एक पोस्ट मोबाईल मध्ये एका ग्रुपवर आली होती. आणि ती योग्य वेळी माझ्या समोर होती.
“दोघांमध्ये भांडण झाले तर माघार घ्यायची कुणी? ज्याचे विचार बरोबर असतात त्याने माघार घ्यावी की ज्याचे विचार चुकीचे आहेत त्याने माघार घ्यावी? स्वामी विवेकानंदाना असा प्रश्न विचारण्यात आला. स्वामी विवेकानंद म्हणाले “चूक कोण,बरोबर कोण याला अजीबात महत्व नाही.ज्याला सुखी रहायचे आहे, त्याने या भांडणातून माघार घ्यावी.
स्वार्थ आणि मोठेपणा सोडला की,आनंद घेता येतो आणि देताही येतो. अपेक्षा, गैरसमज अहंकार, तुलना यामुळे आपली नाती बिघडू शकतात. असे होऊ नये म्हणून, विसरा अन् माफ करा हे तत्त्व केव्हाही चांगल.”
किती छान पोस्ट होती ती. लहानशी पण अर्थपूर्ण. माघार कोणी घ्यावी? अर्थात ज्याला सुखी राहायचे आहे त्याने माघार घ्यावी. किती छान संदेश आहे हा. पण याचे जास्त विश्लेषण केले तर असे लक्षात येईल कि घरोघरी भांडण झाल्यावर माघार नवर्याने का घ्यावी ? त्याला एकट्याला सुखी राहायचे असते का?
पत्नीला सुखी राहायचे नसते का? जर असते तर मग ती असा विचार करून माघार का बर घेत नाही? पुरुष बिचारा मनात म्हणतो, मी माघार घेतली नाही तर उद्या बायको मला घरात घेणार नाही. किंवा दार उघडणार नाही. म्हणून विसरा आणि माफ करा हे तत्व तो अवलंबितो.
कदाचित पत्नी ही असाच विचार करत असावी. ती ही म्हणत असेल मनात कि मी माघार का घ्यावी. ती माघार घेण्यास तयार होत असेल ही आणि नेमके त्याच क्षणी त्याच्या तोंडून शब्द बाहेर पडत असतील कि “बर माझेच चुकले!” आणि विषय संपला असे त्याला वाटते.
आणि नेमके उलटे होते. त्याला काही कळायच्या आणि बाईसाहेब, “तुम्ही माझेच चुकले असे का म्हणालात? तुम्हाला काय म्हणायचे आहे मी चुकले पण क्षमा तुम्ही मागताय.”
तीचा सुर पाहून तो दचकला आणि म्हणाला, “हे बघ प्रिये, वर स्वामीजी काय म्हणत आहेत चूक कोण,बरोबर कोण याला अजीबात महत्व नाही.ज्याला सुखी रहायचे आहे, त्याने या भांडणातून माघार घ्यावी. बरोबर आहे कि नाही.
बरोबर आहे.
मग उगाच एक दुसऱ्या च्या चुका काढण्यापेक्षा मला एक मार्ग सूचत आहे. आपण त्याप्रमाणे करू या. चालेल?”
“बर ठिक आहे.”
“आपण अस करू, दोघे ही एकत्र म्हणू माझेच चुकले.”
स्वारी जाम खुश. “हो हो. चालेल.”
आम्ही ही जाम खुश झालो.
(8820756)
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
माणसाचे अनुभव आणि कर्म हे दोन गुरू आहेत
कर्म लढायला शिकवतात तर अनुभव जिंकायला शिकवतात
🌷🙏शुभ सकाळ🙏🌷
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
http://www.manachyakavita.wordpress.com
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
