स्वार्थी जग हे…

होय मित्रांनो, जग हे खूप स्वार्थी आहे. जगातला प्रत्येक जीवंत प्राणी , जीव, जंतू, वनस्पती, झाडे, झुडपे सर्व सर्व स्वार्थाने भरलेले आहे. सुरुवात तर मी ईश्वरापासूनच करेल. मला वाटते त्याने हे जग त्याच्या स्वार्थासाठीच  निर्माण केले असावे. ईश्वराने हे जग निर्माण केले नसते तर त्याला कोणी पूजल असत? म्हणजे त्याची कोणीतरी पूजा करावी म्हणून मानव निर्मित केला असावा. मानव जगला पाहिजे म्हणून झाडे, झुडपे , वनस्पती, जीव जंतू निर्माण केले. त्यांच ही स्वतंत्र अस्तित्व नाही. ते ही एक दुसऱ्या वर अवलंबून आहेत. आहे न विचार करण्यासारखी गोष्ट. आता आपण माणसाकडे वळू या. पहिल्यांदा आईवडील म्हणजे स्री पुरुष ज्यांच्या पासून नवीन जीव निर्माण होतो. ते त्यांच्या म्हातारपणी आपला सहारा व्हावा म्हणून मुलं आसावीत. त्यासाठी लग्न करतात. आणि मुलांना जन्माला घालतात. यात त्यांचा स्वार्थ नाही का? स्पष्टपणे स्वार्थ आहे. त्याला लहानाचे मोठे करतात. नको नको ते लाड पुरवतात तेही तो नाराज होऊ नये. मोठेपणी आपल्याला त्रास देऊ नये म्हणून. जर मोठा झाल्यावर त्याने त्रास दिला तर तसे बोलून दाखवतात ही. यासाठीच का तुला लहानाचा मोठा केला? तुझे लाड पुरविले. असे उघडपणे बोलतात. यात त्यांचा स्वार्थ स्पष्टपणे दिसून येतो. नव्हे असतोच. पूर्वी वडिलांशी संवाद साधणे अशक्यप्राय होते. ते तरी काय करणार? घरोघरी इतकी मुलं असायची कि वडील कोणाकोणाला जवळ घेणार हा प्रश्न असायचा. त्यामुळे लाड नकोच. असे तेव्हाचे धोरण असावे.
असे म्हणणे उचित होईल कि  मुल स्वतःहून लहानाची मोठी व्हायची. तेव्हा ची मुल निस्वार्थ पणे काम करायची. कारण धाकच असा होता. पाय चेपून दे जरा म्हटलं तर निमूटपणे जाऊन चेपून द्यावे लागे. मला वेळ नाही, मी अभ्यास करतोय. ही कारणं चालतच नसायची. ऐकायचं म्हणजे ऐकायचच.
आता त्या लहानशा पिल्लाला जरी काम सांगितले तरी तो चॉकलेट देणार? म्हणून विचारतो. पप्पी देणार? इतपर्यंत ठिक होतं.पण चॉकलेट म्हटलं तर. लहानपणी काम करण्यासाठी चॉकलेट मागितले कि समजून जायला हवं कि हा मोठेपणी काय काय दिवे लावणार!! अहो अभ्यास करण्यासाठी मार नाही खात आता चॉकलेट खातात मुलं. आणि आई!! आईच तर विचारुच नये. मुलाने काम करण्यासाठी खाऊ मागितला कि मुलाची आई मध्ये बोलणार च. अहो एकूलत एक लेकरू आहे तुमच. एक रूपयाचं चॉकलेट तर मागतोय. पूर्वी अस नसायचं. वडील बाहेरून घरी आले आणि वडिलांनी फक्त त्याच्या कडे पाहिले तरी तो समजून जायचा आणि पळतच घरात घुसायचा. तेही समोर नव्हे. कुठे तरी कानोड्यात जाऊन लपून बसायचा. चॉकलेट तेव्हा नव्हतेच. साध्या लिमलेटच्या गोळ्या मिळायच्या. पण त्या हि मागणे अशक्यप्राय गोष्ट होती.  समजा चुकून माकून मुलाने मागितलीच तर  आईच ओरडायची आणि झाडू घेऊन खाऊ पाहिजे तुला. आई मारणार नाही पण उगारणार. तरीही मनात आईविषयी आदरयुक्त  भिती असायची.
हल्ली प्रत्येक जण आपला स्वार्थ बघतो. लहान मुल असो, आईवडील असो किंवा आणखी कोणी. काही फायदा असेल तरच काम करायच. नाही तर संबंध ठेवण्यात काही हशील नाही. असे बोलून सुद्धा दाखवणार.
हे तर माणसांचं झालं. अहो पशूपक्षी सुध्दा स्वार्थ जपतात. तुम्ही त्याला खायला दिले तरच तो तुमच्या जवळ येणार. शेपटी हलवणार किंवा पायाशी लोळन घालणार. तुम्ही एक दोन दिवस दिले आणि नंतर दुर्लक्ष केल तर त्याच वागणं बघा. तो सुद्धा तुमच्याकडे दुर्लक्ष करतो. अगदी जवळ नव्हे थोड लांब थांबणार. तुमच्या न बघता नजर ठेवणार. तुम्ही आवाज दिला तरी दुर्लक्ष करणार, न ऐकल्यासारखे करणार. दोन तीन वेळा आवाज दिल्यावर हळू तुमच्या कडे बघणार. पण भावनाशून्य नजरेने.  हा हि स्वार्थच नाही का??

आईवडील, भाऊ बहिण, मुलं, नातेवाईक, मित्र, शेजारीपाजारी,  सहकारी सर्व सर्व जगच स्वार्थी झालयं.
मित्रांनो, विषय खूप मोठा आहे. पण आता मला ही लिहायचा कंटाळा आला आहे आणि तुम्हाला ही वाचायचा कंटाळा येईल म्हणून आटोपट घेतो.
लेख आवडला का? आलडला असेल तर प्रतिक्रिया अवश्य द्या.
आणि माझ्या या स्पष्ट भावनांमुळे कोणाच्या भावना दुखावल्या असतील तर क्षमस्व.
(4821864)
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

आकाशात जेव्हा ऊन आणि पावसाचा संघर्ष असतो, तेंव्हाच इंद्रधनुष्य तयार होते.
आयुष्य हे असेच असते. सुखदुःखाचे हेलकावे घेतच चालावे लागते.
तडजोडीमुळे नुकसान होत नाही, तर संधी मिळते, इंद्रधनुष्य फुलवण्याची..!

🌹🌷शुभ प्रभात🌷🌹

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

www. koshtirn.wordpress.com
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

काय चुकलं….

हे ईश्वरा, किती सुंदर निसर्ग तयार केला आहे तू हा. डोळ्यांचे पारणे फिटल्यासारखे होते याला बघून. असे वाटते कि निसर्गाची ही सुंदरता कायमस्वरूपी या चक्षुत साठवून ठेवावी. संपरतरावांच्या मनात असे विचार सुरू होते. तोच “अहो काका, काय झालं?”

कोणी तरी हाक मारली असे संपतरावांना वाटले आणि त्यांची तंद्री मोडली. ते तंद्री तून बाहेर आले तेव्हा त्यांना कळाले कि ते बागेत बसून फुलांचे रुप न्याहाळत होते.

ते भानावर येत आहेत नाहीत तोपर्यंत कानी पडले “अहो महाराज झाली की नाही आपली झोप पूर्ण?”

सौभाग्यवतींचा आवाज कानी पडल्यावर चांगल्या चांगल्यांचे भान हरपते. हे तर बिचारे संपतराव होते. ते खाडकन जागे होऊन आपल्या पलंगावर बसून विचार करत राहिले की नेमके ते कुठे आहेत. थोड्या वेळात त्यांना कळले की ते आपल्याच घरात आणि आपल्याच पलंगावर होते. आणि गाढ झोपेत ते स्वप्न पाहत होते. स्वप्नात ते एका बागेत बसून निसर्गाचा आस्वाद घेत होते. म्हणजे संपतराव स्वप्नात स्वप्न पहात होते तर.

आता ते उठले. नेहमी प्रमाणे ब्रश केला आणि किचन मध्ये जाऊन चहा चढवावा म्हणून तेथे गेले. बघतो तर काय चहा तर चढवलेला आहे. त्यांना शॉक बसला. हे असे कसे घडले. म्हणत ते सौभाग्यवती ला शोधत दुसऱ्या शयनगृहात शिरले. ती मस्त आपली पलंगावर पडून वर्तमानपत्र वाचत असेल अशी संपतरावांना कल्पना होती. पण कसच काय. तिकडे असेल तर शप्पथ ही बाई. आता पुन्हा मुख्य सभागृहात म्हणजे आपलं ते हॉल हो, तिकडे जावे लागेल म्हणून त्यांच्या चेहऱ्यावर थकवा दिसला. आल ते जवळ. संपतराव मनात म्हणाले. तेच आपल म्हातारपण.

ते थोडा विसावा घेऊन हॉलकडे गेले. सौभाग्यवती मस्त सोफ्यावर ठाण मांडून वर्तमानपत्र वाचत बसल्या होत्या.

“आज कुठून सूर्य उगवला बर!” असे उदगार काढत संपतराव खिडकी तून डोकावून उगिचच वर आकाशाकडे बघायला लागले.

“इतके नाटकं करायची काही एक गरज नाही बर. आज जरा लवकर उठले म्हणून…..”

“तस नाही ग. मी आपल नेहमी प्रमाणे चहा चढवायला गेलो असता आधीच चढवलेला दिसला. त्याबद्दल…….”

“अहो तो जळून गेला असेल…” असे म्हणतच ती धावत किचनमध्ये गेली.

“मी आपल अग हळू. जळली तर जळू दे.” म्हणत राहिलो.

“अहो. चहा जळून खाक झाला.” रडवेल्या तोंडाने ती म्हटली.

संपतराव संतापले. “अशी कशी जळाली. तुझे अजिबात लक्ष नसते कामात. कधीतरी चहा करायला घेतला आणि तो ही जाळून टाकला. ….”

“अहो, पुरे आता. किती राग करणार. होते कधी कधी चूक माणसाकडून.”

“काय? चूक दुरूस्त करा आधी. माणसाकडून नव्हे बाईकडून. माझं कधीच चुकत नाही.”

“वा वा. काल भाजी आणायला गेलात आणि काय भाजी आणली. हा हा हा$$$$$”

“आम्ही प्रथमच भाजी आणायला गेलो होतो म्हणून.”

“हो का!”

असं सुरू रहायला हव होत असे वाचकाला वाटतं न. पण सौभाग्यवती ला ते नको होत. म्हणून ती म्हणाली,”अहो हे बघा मोबाईल. आमच्या ग्रुपवर छान संदेश आला आहे.” असे म्हणत तीने माझ्या समोर तीचा मोबाईल धरला. मी वाचायला सुरू केले. “अहो धरा तुम्ही.” चिडली बिच्चारी.

“काय चुकलं” हे शोधायला हवं,

पण आपण मात्र “कुणाचं चुकलं” हेच शोधत राहतो ; आणि आयुष्यभर भांडत राहतो.

त्यापेक्षा क्षमा करायला शिकले तर आयुष्य सुखात जाईल.

🌹🌹🍁शुभ सकाळ🍁 🌹🌹

खूप छान संदेश आहे. आपण एक दुसऱ्याच्या चुका शोधण्यातच आयुष्य घालवतो. कोण चुकलं त्याला बोल बोल बोलायचं. पण का चुकलं? काय चुकलं? यावर विचार करून चुकलेल्याला क्षमा करावे. पुन्हा चुका होणार नाहीत यासाठी प्रयत्न करावे. हे आपण कधीच करत नाही. खर म्हणजे यात आपण आयुष्य जगायच विसरून जातो. आयुष्याचा खरा आनंद घेऊ शकत नाही.

आयुष्याच्या चौथ्या प्रहरी म्हणजे म्हातारपणी हो; जेव्हा आपल्या कडे वेळच वेळ असतो, आपल्याला सर्व हवेहवेसे वाटतात पण सर्वांना आपण नकोनकोसे वाटतो तेव्हा आयुष्य एका चलचित्रपटासारखं हळूहळू डोळ्यासमोर येतं आणि जातं. मग आपल्याला आपल्या चुका लक्षात येतात. आपल्याला वाटतं हे यापेक्षा अस केल असत तर आजच चित्र वेगळच राहील असत. पण तेव्हा काहीच करता येत नाही. फक्त पश्चाताप आणि पश्चाताप. बस्स.

(03221848)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

“आपण जगासाठी

एक व्यक्ती आहात,

परंतू कुटुंबासाठी आपण

संपूर्ण जग आहात”

म्हणून स्वतःची काळजी घ्या

!! घरी राहा – आनंदीत राहा !!

!!…शुभ प्रभात…!!

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.manacheslok.blogspot.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

नारळ आणि माणूस

संपतराव आपल्या सौभाग्यवतींसह आपल्या घरी निवांत बसले होते. दोन्ही आपापल्या हातातील स्मॉर्ट फोन शी चाळे करत गप्पा मारत होते.

आजच्या गप्पा दर्शन शास्रावर रंगल्या होत्या. जीवन कसे असते. माणसं कशी असतात. नातेवाईक कसे असतात. अशा विविध विषयांवर गप्पा रंगल्या होत्या. कमी बोलणारे संपतराव ही आज सौ.ना गप्पांत रंगलेले बघून खूप खुलले होते. त्यांना खुललेले बघून सौभाग्यवती आणखी जास्त खुलल्या होत्या.

अचानक सौ. म्हणाल्या, “अहो, नारळ आणि माणूस दोन्ही दर्शनी छान दिसतात नाही का?”

“हो न. ”

मी आश्चर्यचकित होऊन नाईलाजाने होकार दिला. मित्रांनो, माझ्या मते माणूस दोन वेळा असा नाईलाजाने होकार देत असतो.

एक:- जेव्हा प्रश्न विचारला गेल्यावर काही सूचत नाही तेव्हा.

दुसरा:- जेव्हा बायको समोर होकार दिल्याशिवाय गत्यंतर नसते तेव्हा.

अर्थात असे माझे दर्शनशास्र सांगते. जीवनात प्रत्येक माणसाचे आयुष्याचे अनुभव कटु अगर चांगले, आणि वेगवेगळे असतात.

“पण, नारळ जोडल्याशिवाय आणि माणूस फोडल्याशिवाय कळत नाही. बरोबर आहे कि नाही.” सौ. पुन्हा उदगारल्या.

बाप रे. अक्षरशः कोणीतरी चाबुकाने माझे अंग अंग फोडून काढत असल्याचा मला भासच काय विश्वास वाटायला लागला. अंग दुखायला लागले हो माझे. मी अंग चोरायला लागलो तशी बायको म्हणते, “अहो काय झाले तुम्हाला?”

माझी काहीच प्रतिक्रिया दिसून न आल्याने तिने खांदे धरून अर्थात माझेच 😊 गदागदा हलवून ओरडून पुन्हा तोच प्रश्न केला तेव्हा कुठे मी भानावर आलो.

“अग तू काय बोलली ते लक्षात आले का तुझ्या?” संपतरावांनी सौंना विचारले. (जसे लिहिता लिहिता भान हरपून संपतराव ऐवजी मी असे मी लिहितो तसे कथा वाचता वाचता भान हरपून संपतराव ऐवजी ही माझीच कथा मी लिहित आहे असे तुम्हाला मनोमनी वाटू नये म्हणून अधूनमधून संपतराव असे लिहावे असे मला वाटले म्हणून मी लिहिले.) असो.

“अहो, मी काय बोलणार. एका ग्रुप वर एक संदेश आला होता. आता ते समोर नारळ दिसले. आणि संदेश आठवला म्हणून तुम्हाला सांगितला.”

“बघू बरं काय संदेश आहे तो!”

तीने मोबाईल माझ्या हातात दिला. पण मला उघडता येईना.

तिने परत मोबाईल हिसकावून घेतला आणि अगंठा लावला आणि मोबाईल सुरू. अग, अंगठा लावायची काय गरज आहे. ओपनच ठेवायचे की.

“आणि तुम्ही आमच्या महिला मंडळाचे सगळे संदेश वाचत बसायला मोकळे.”

“अरे बापरे. अग मी हात सुद्धा लावणार नाही. बर ते जाऊ दे. तो संदेश वाचू दे मला.”

आणि मी बघितलं संदेश खालील प्रमाणे होता.

💕नारळ आणि माणूस
दर्शनी कितीही चांगले
असले तरीही….
नारळ फोडल्याशिवाय
आणि
माणूस जोडल्याशिवाय
कळत नाही…!!!!💕
💞शुभ सकाळ💞
🍃💐🌸💐🌸

संदेश वाचून मी डोक्याला हात लावला. अग किती छान संदेश आहे हा. आणि तू त्याची किती वाताहत केली. ”

“काय केलं बर मी. !!!!!!?????????” सौंनी पुन्हा मोबाईल घेतला आणि संदेश वाचायला लागल्या. म्हणतात न आपल्या चुका माणसाला दिसतील तो माणूस कसला!

संपतराव वैतागून उठले आणि बालकणीत गेले. दुपारच्या वेळी सोसायटी अगदी सुनसान असते. चिटपाखरूही बाहेर दिसत नाही. संपतराव मनातल्या मनात म्हणाले.

तोच आतून आवाज आला. ”

अहो ऐकलत का?” नाईलाजाने त्यांना आत जावे लागले. बायको चे येरे माझ्या मागल्या सुरूच होते.

“अहो, काय चुकले माझे. सांगा न मला.”

मी तिला ती काय बोलली ते पुन्हा बोलायला सांगितले. नंतर संदेश वाचून दाखविला.तरीही तिला लक्षात येईना. मग मी फोडून सांगितले.

अहो काही तरीच काय विचार करताय तुम्ही राव. फोडून म्हणजे शब्दांचा व्यवस्थित अर्थ समजावून सांगत होतो मी. भलताच अर्थ लावून भानगड लावू नका बिच्चाऱ्या संपतरावांच्या सुखी संसारात.

(01921835)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

शब्दांची निवड चुकली की वाक्य बिघडते आणि माणसाची निवड चुकली की आयुष्य बिघडते…

शुभ सकाळ🙏🙏🙏

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.manachyakavita.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

दृष्टिकोण…

मित्रांनो, आपल्या नेहमीच्या म्हणजे व्हाट्सएपच्या शाळेत मध्यंतरी एख छोटीशी पण बोधप्रद कथा वाचण्यात आली. आपल्याला ही आवडेलच. चला तर मग वाचा.

“दोन भाऊ समुद्राच्या किनाऱ्यावर फिरत होते. दोघांमध्ये कोणत्या एका गोष्टीवरून वाद झाला. मोठ्या भावाने लहान भावाच्या थोबाडीत मारली. लहान भाऊ काहीच बोलला नाही. फक्त वाळूवर लिहलं ‘आज माझ्या भावाने मला मारलं.’
दुसऱ्या दिवशी दोघेही पुन्हा समुद्रकिनाऱ्यावर फिरू लागले. लहान भाऊ समुद्रावर अंघोळ करू लागला. अचानक तो बुडू लागला. मोठ्या भावाने त्याला वाचवलं. तेव्हा लहान भावाने दगडावर लिहलं, ‘आज माझ्या भावाने मला वाचवलं’.
मोठया भावाने विचारलं, “जेव्हा मी तुला मारलं तेव्हा तू वाळूवर लिहिलं होतंस आणि जेव्हा तुला वाचवलं तेव्हा तू दगडावर लिहितोयसं अस का ?

लहान भावाने यावर उत्तर दिलं, “जेव्हा आपल्याला कुणी दुःख देत

तर ते वाळूवर लिहावं

कारण ते लवकर मिटून जावं… परंतु

जेव्हा कुणी आपल्यासाठी चांगलं करतं

तेव्हा आपल्याला ते दगडावर लिहायला हवं

कारण ते मिटु नये !!”

घडलेली वाईट घटना… विसरायलाच हवी आणि चांगली घटना नेहमी लक्षात ठेवायला हवी !!

मित्रांनो, कथा बोधप्रद आहे. पण प्रत्यक्षात अनुभव या उलट येतो.

आपण दहा काय शंभर गोष्टी चांगल्या केल्या आणि नेमकी १०१ वी चुकली तर ती जी चुथकली असते न नेमकी तीच लक्षात राहते. शंभर चांगल्या गोष्टी मनुष्य विसरून जातो. कारण हा माणसाचा गुणधर्म आहे. आपली स्मरणशक्ती अशीच आहे की ती वाईट गोष्टी पटकन आत्मसात करते.

आपण ही आठवा. घरी, कार्यालयात किंवा मित्रांच्या ग्रुपमध्ये

असे घडले असेल. सर्वसाधारणपणे प्रत्येकाला हा अनुभव येतोच येतो. कार्यालयातच बघा न. आपण दररोज पद्धतशीरपणे काम करत असतो. वरिष्ठ खुप खुश असतात आपल्यावर. पण एकावेळी एक चुक घडली कि आधी चांगले केलेले काम त्यांच्या मानसपटलावरून पुसले जाते. आणि नंतरच्या प्रत्येक कामाकडे पहायची नजर बदलेली असते. नंतर चांगल्याप्रकारे केलेल्या कामात ही त्यांना चुका दिसतात.

याउलट जो सतत चुका करत असतो त्याने एकदा चांगले काम केले कि त्याचे कौतुक होत असते.

आहे न विचित्र किंतु सत्य!!

(01821834)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

मालमत्तेचे वारस कितीही असू शकतात, परंतू केलेल्या कर्माचे वारस आपण स्वत:च असतो.
⭐️शुभ प्रभात ⭐️

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.ravindra1659.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

अपेक्षा आणि तडजोड..

मित्रांनो, जेव्हा पासून ही व्हाट्सएपची शाळा सुरु झाली आहे न, तेव्हा पासून आमच्या सारख्या अरसिक लोकांना डोक्याला सतत खुराक मिळत असते. रोज नवनवीन संदेश, उपदेश, बोधपर गोष्टी वाचायला आणि ऐकायला मिळत असतात. त्यातील बहुतेक छान व आत्मसात करण्याजोग्या असतात. पण काही वाचल्यावर मात्र डोके वेगळ्या दिसेला वळते. अर्थात ठिकाणावर असले तर!😊

तसे पाहिले तर आपण प्रत्येक संदेश वाचत कुठे असतो. पण नजर चुकीने वाचला तर खुराक मिळाल्यासारखे होते आणि आपल्या डोक्याला पाय फुटतात. अर्थात डोके चालायला लागते हो. असाच हा खालील संदेश वाचला आणि डोक्याला पाय फुटले.☺️

मी संपतराव. आज बायकोचा वाढदिवस होता. वेळ सकाळची स्थळ: अर्थात घरच

“अहो, आज माझा वाढदिवस आहे. मला काय देणार आहात आपण. ”

“काय? आज आणि तुमचा वाढदिवस? मला माहित कसे नाही? असो, तुम्हाला काय हवे आहे ते सांगा. नेहमी प्रमाणे घेऊन देतो कि नाही ते बघाच तुम्ही.”

सौ. काही बोलायच्या आधीच आम्ही बोललो.

“काही विशेष नाही फक्त पैठणी घेतली तरी चालेल!”

“काय?” आम्ही जागेवरून उडालोच. “अहो, इतक्या मोठ्या अपेक्षा ठेवताना समोरच्या ची क्षमता पण बघायची असते.”

“ते काही नाही. दर वर्षी तुम्ही हो हो म्हणतात आणि घेऊन देत नाहीत. आता म्हातारपणी तर हौस पूर्ण करु देत.”

“अहो, आता म्हातारपणी काय हौस करायची! ”

“????”

“मी काय म्हणतो. एक साधी हजार दिढ हजाराची साडी घेऊन दिली तर चालेल नाही का??”

सौ. काही ऐकायला तयार नाही. शेवटी मोबाईल मधील हा संदेश केला आणि हे वाचा म्हणालो.

✍ इतरांकडून
कमीत कमी “अपेक्षा”

आणि

स्वतः कडून
जास्तीत जास्त “तडजोड”

या दोनच गोष्टी प्रत्येकाचं जीवन आनंदी आणि यशस्वी बनवू शकतात.🙏

🌹 शुभ सकाळ 🌹

संदेश वाचून झाल्यावर त्या माझ्या तोंडाकडे बघत बसल्या.

“आल न लक्षात. जीवन सुखात जगायचे असेल तर कमीत कमी अपेक्षा ठेवाव्या माणसाने. आणि हो तडजोड करायची सुद्धा तयारी ठेवायलाच हवी कि नाही”

“हो हो. आले लक्षात. ”

काय गम्मत कि सौ. हसत हसत “आले ग! ” असा आवाज देत खोलीतून लगबगीने निघून गेल्या. आणि आम्ही हा संदेश लिहिणारे कोण आहेत त्या महानुभावाला मनोमन धन्यवाद दिला.

(01021826)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
गणाधीश जो ईश सर्वां गुणांचा।
मुळारंभ आरंभ तो निर्गुणाचा॥
नमूं शारदा मूळ चत्वार वाचा।
गमूं पंथ आनंत या राघवाचा ॥१॥

👍👍मंगल प्रभात👍👍

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.manacheslok.blogspot.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🔸नातं म्हणजे काय ?

मित्रांनो, व्हाट्सएपच्या माध्यमातून एक मनाला भावलेली छोटीशी पण भारावून टाकणारी कथा मी आपल्या साठी घेऊन आलो आहे.

“एका गावात एक पोस्टमन पत्रवाटप करायचा. एके दिवशी एका घरासमोर उभा राहून त्याने आवाज दिला, “पोस्टमन ssssss”
आतून एका मुलीचा आवाज आला, “जरा थांबा, मी येतेय”
दोन मिनिटे झाली, पाच मिनिटे झाली. दार काही उघडेना. शेवटी पोस्टमन वैतागला. आणि जोरात म्हणाला, “कुणी आहे का घरात ? पत्र द्यायचे आहे”
आतून मुलीचा आवाज आला, “काका, दाराच्या खालच्या फटीतून पत्र सरकवा. मी नंतर घेते”
पोस्टमन…. “तसे चालणार नाही, रजिस्टर पत्र आहे. सही लागेल” पाच मिनिटे पुन्हा शांतता.
आता पोस्टमन रागावून पुन्हा आवाज देणार इतक्यात दार उघडले. दारातली मुलगी पाहून पोस्टमन शॉक्ड !! दोन्ही पायाने अपंग असलेली एक तरुण मुलगी दारात उभी होती. काठीच्या आधाराने चालत यायचे असल्याने तिला वेळ लागला होता. हे सगळे पाहून तो पोस्टमन वरमला. पत्र देऊन, सही घेऊन तो निघून गेला.
असेच अधून मधून तिची पत्र यायची, आता मात्र पोस्टमन न चिडता तिची वाट पाहत दारासमोर उभा राहत असे.
असेच दिवस जात होते. दिवाळी जवळ आलेली तेव्हा एकदा मुलीने पाहिले की आज पोस्टमन अनवाणी पायानेच आलाय. ती काही बोलली नाही. मात्र पोस्टमन गेल्यावर दाराजवळच्या मातीत पोस्टमनच्या पावलाचे ठसे उमटले होते, त्यावर कागद ठेवून तिने ते माप घेतले. नंतर काठी टेकत टेकत तिने गावातील चांभाराकडे तो कागद देऊन एक सुंदर चप्पल जोड खरेदी केली.
रिवाजाप्रमाणे पोस्टमनने गावात इतरांकडे “दिवाळी पोस्त” (म्हणजे बक्षिशी) मागण्याची सुरुवात केली. अनेकांनी त्याला बक्षिशी दिली. असे करता करता तो त्या मुलीच्या घराजवळ आला. हिच्याकडे काय बक्षिशी मागणार ? बिचारीवर आधीच अपंगत्वाचे दुःख आहे. पण आलोच आहोत तर सहज भेटून जाऊ, असा विचार करून त्याने तिला आवाज दिला.
मुलीने दार उघडले. तिच्या हातात सुंदर पॅकिंगचा बॉक्स होता. तो तिने त्याला दिला आणि सांगितले, ही माझ्याकडून बक्षिशी आहे. पण घरी जाऊन बॉक्स उघडा”
घरी येऊन त्याने बॉक्स उघडला. त्यात सुंदर चप्पला, त्याही त्याच्या मापाच्या पाहून त्याचे डोळ्यातून पाणी वाहू लागले.
दुसऱ्या दिवशी पोस्टमन नवीन चप्पल घालून त्याच्या ऑफिसात साहेबांकडे गेला. आणि म्हणाला, ” मला फंडातून कर्ज हवे आहे.”
साहेब म्हणाला,” अरे आधीच तुझ्यावर कर्ज आहे. पुन्हा आता कशाला ?
पोस्टमन म्हणाला, “मला जयपूर फूट (लाकडी पाय) घ्यायचे आहेत. त्यासाठी हवे आहेत.”
साहेब : “पण तुझा मुलगा तर धडधाकट आहे. जयपूर फूट कुणासाठी?
पोस्टमन : “साहेब, जे माझ्या धडधाकट मुलाला उमजले नाही, ते एका परक्या अपंग मुलीला उमजले आहे. माझे “अनवाणी” दुःख तिने कमी केले आहे. तिच्यासाठी मी किमान कर्जाने ना का होईना पण पाय घेऊन देऊ शकतो. म्हणून कर्ज हवे आहे.
साहेबासह सर्व स्टाफ निशब्द !! सारेच गहिवरलेले!!
नाती ही केवळ रक्ताची असून भागत नाही ! तर नात्याची भावना रक्तात असावी लागते. ती ज्याच्या अंगी, (मग भले ही तो कुटुंबातला नसला तरी) तो आपला नातेवाईक मानायला हरकत नाही !!

(00921825)

🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀

🌀🌀🌀🌀🌀

आयुष्यात जेव्हा वादळ येतं तेव्हा मातीत पाय घट्ट रुतून उभं रहायचं….
प्रश्न वादळाचा नसतो….
ते जेवढ्या वेगानं येतं….
तेवढ्याच वेगानं निघून जातं….
आपण किती सावरलो आहे….
हे महत्त्वाच असतं.

शुभ सकाळ. 🚩🙏🏼🚩

🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀

http://www.manachyakavita.wordpress.com

🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀
🌀🌀🌀🌀🌀

जीवन प्रवास…

व्हाट्सएपच्या माध्यमातून प्राप्त संदेश…..

सवयी नुसार एखाद्याचा अंदाज घेणे चुकीचे आहे.

चरित्र हे चमत्कारिक गुंतागुंतीचे असते.

त्यामुळेच प्रत्येक व्यक्ती आपल्या जीवनात महत्वाची आहे,त्यास समजुन घ्या व स्विकारा.

उकळतं पाणी अंड्याला टणक बनवतं आणि तेच उकळतं पाणी बटाट्याला मऊ करतं.
तनावपुर्ण वातावरणात आपण कसा प्रतिकार करतो हा प्रत्येकाच्या वैयक्तिक स्वभावावर अवलंबुन आहे.

जीवनाचा प्रवास आनंदानेच करावा.
जीवन विचित्र आहे…‌

प्रवासाचा आनंद लुटावा…🤝🏻

(00521821)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🌹“वेळ , मित्र आणि नाती ह्या तीन अशा गोष्टी आहेत की,त्यांना किंमतीचे लेबल नसते, पण ह्या हरवल्या की त्यांच्या किंमतीचा अंदाज येतो !! 🌹

🌷शुभ प्रभात 🌷🙏🏻🙏🏻

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.manachyakavita.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

किंमत एका पेल्याची…

(व्हाट्सएपच्या माध्यमातून प्राप्त एक अत्यंत उपयुक्त संदेश…)

. *🌼 किंमत एका पेल्याची 🌼*
वडील आपल्या मुलाला सद्गुणांची किंमत समजावुन सांगत असतात. एक काचेचा पेला हातात घेऊन ते विचारतात,

*वडील :* “बाळ, या पेल्याची किंमत किती आहे.?”
*मुलगा उत्तरतो :* “असेल पंधरा रुपये.”
*वडील :* “समज या पेल्यात पाणी भरले तर.?”
*मुलगा :* “वीस रुपये”.
*वडील :* “आता या पेल्यात केशर विलायचीयुक्त उत्तम दूध भरले.”
*मुलगा :* “आता याची किंमत शंभर रुपये होईल,
*वडील :* “ठीक आहे. आता मी यात सोन्याचे काही दागिने भरतो.”
*मुलगा :* “आता तर याची किंमत लाखोंच्या घरात होईल.”
*वडील :* आता मी अनमोल अशा जवाहिरांनी
हा पेला भरतोय.”
*मुलगा :* “आता तर याची किंमत अब्जावधीच्या घरात जाईल किंवा त्याहीपलीकडे होईल.”
*वडील :* “बघ हं. नक्की ना.?” असे विचारतात,
आणि हातातला पेला फरशीवर सोडून देतात.
काचेचा पेला तो. फुटून त्याचे तुकडे होतात.
*वडील :* “आता याचे किती रुपये येतील.?”
*मुलगा :* “आता याची किंमत शून्य आहे बाबा.
उलटपक्षी काचा गोळा करताना त्रास होईल
तो वेगळाच.”
*वडील सांगतात :* “माणसाचेही जीवनही त्या काचेच्या पेल्यासारखेच आहे,
बाळा. जितका तू सद्गुणांनी युक्त होत जाशील,
तसतसा तू अनमोल बनत जाशील. समाजासाठीही आणि तुझीही योग्य दिशेने
उन्नती होत राहिल.
पण अवमूल्यन व्हायला, मातीमोल ठरायला,
आणि अधःपतन व्हायला मात्र एक क्षणही
पुरेसा असतो. तेंव्हा सतत सावध राहून
सद्गुणांची जोपासना कर.”

(आपल्याला मिळालेला जीवनरुपी पेला
कसा भरायचा तो ज्याने त्याने ठरवायचा.)🙏

(14420813)

नाती माणसांची…..

जन्मल्यापासून शेवटापर्यंत मनुष्य अनेक नातेवाईक, मित्रमंडळी यांचेशी संबंध जोडत जातो. आई वडील भाऊ बहिण ही नैसर्गिक नाती असतात. जन्म झाला कि आपसूकच ही नाती ही जन्माला येत असतात. जसजसे आपण मोठे होत जातो, नवनवीन माणसे भेटत जातात आणि मग गोतावळा वाढत जातो. मित्र मंडळी जमा होत जातात. हजारो लोकाशी आयुष्यात संबंध येत असतो. त्यातील काहीच लोकं आयुष्यभर लक्षात व संपर्कात राहतात.

सेवानिवृत्त झाले कि आयुष्यात निवांतपणा येतो. तेव्हा आयुष्याची एखाद्या चलचित्रासारखी उजळणी सुरू होते. मग अगदी बालपणापासून चे मित्र मंडळी आठवायला होतात. तेव्हा आपली खरी परीक्षा असते. जर पहिली दुसरीत आपल्या सोबत कोणकोण शिकत होते? हे आठवले तर आपली स्मरणशक्ती शाबूत आहे असे समजायचे😊😊.

पण ही नाती जपणे ज्याला शक्य झाले तोच खरे जीवन जगला असे समजायचे. वेगवेगळ्या प्रकारची माणसे आयुष्यात येत असतात. आवडी नावडीची असतात. हसणारी रडणारी ही असतात. सर्व प्रकारच्या माणसांशी जुळवून घेऊन आयुष्य जगणे प्रत्येकाला जमतेच असे नाही. जमले तर ठिक नाही जमले तरी ठिक.😊☺️😊☺️

याबद्दल एक छान संदेश वाचण्यात आला. म्हणून हे सूचले. संदेश खाली दिला आहे.

🙏🌺 “शुभ सकाळ”🌺🙏

“माणसे येती माणसे जाती…”
“टिकवून ठेवावी ती फक्त नाती..”
“कुणी हसवती कुणी रडवती..”
“तरी हक्काने मित्र म्हणवती…”
“प्रेम घ्यावे प्रेम द्यावे…”
“सगळ्यांनाच आपलेसे करावे…”
“लागले कधी जरी भांडावे…”
“तरी विषय प्रेमाने मांडावे…

“एकदाच जीवन हे मिळते…”
“हवे तितके मन जोडावे…”
“कधी हसावे कधी रूसावे…”
“रंग हे ही चाखून पहावे…”
“हीच तर मजा खरी नात्यांची..” “म्हणूनच नात्यांमध्ये.,”
हृदय मात्र सदा शुद्ध ठेवावे….

🌺🐬सप्रभात🐬🌺🐬

(13 120799)

🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬

नाती फुलांसारखी नाजूक असतात. त्यांना जपावे लागते.

☺️☺️हसरी सकाळ😊☺️

🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺

http://www.manacheslok.blogspot.com

🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺🐬🌺

डोळे आणि मास्क

🌺 चेहऱ्यावरचं तेज हे तुमच्या अंतःकरणातल्या विचारावर अवलंबून असतं,

मनात आत्मविश्वास असला कि चेहरा तेजस्वी दिसतो,

मनात इतरांविषयी प्रेम असलं कि चेहरा सात्विक दिसतो,

मनात इतरांविषयी आदर असला कि चेहरा नम्र दिसतो,

मनातले हे भावच तर

माणसाला सुंदर बनवत असतात…!!

🙏🏻 शुभ सकाळ🙏🏻

आज खूप दिवसांनी हा वरचा खूपच छान असा सुप्रभात संदेश प्राप्त झाला आणि यावर काहीतरी लिहावे असे सहज मनाला वाटून गेले. म्हणून हा लेख प्रपंच. असो.

चेहऱ्यावरच तेज हे मनातल्या विचारांवर अवलंबून असतं हे खर आहे. जसे विचार मनात सुरू असतात तसेच भाव चेहऱ्यावर उमटत असतात. एखाद्या मित्राला बघून अत्यानंद होतो. तेव्हा चेहरा कसा खूलतो. एखादा मित्र आवडत नाही. तरी भेटला तर खोटा आनंद दाखवावा लागतो. तो खोटेपणा लगेच चेहरा सांगून टाकतो. तुम्ही चेहऱ्यावरचं काही ही लपवू शकत नाही. चेहरा म्हणजे डोळे त्यात आलेच. तसेच चेहऱ्यावरील भुवया, गाल, ओंठ हे सुद्धा बोलतात.

पण सन २०२० मधील मार्च महिना उजाडला आणि या एका अद्रुष्य आगंतुकाने संपूर्ण जगाला उजाड करून टाकले. आता तर माणसाची चेहरेपट्टीच या चेहरापट्टीने (मास्क)( तसे मास्कला मुखवटा म्हणतात पण आपण फक्त पट्टी लावतो मुखवटा लावत नाही म्हणून मी चेहरापट्टी असे संबोधले आहे.) झाकून टाकली आहे. त्यामुळे चेहऱ्यावरील दिसायचा प्रश्न च नाही. पण तरी ही डोळे बोलतात हे आता मास्क मुळे सिद्ध झालय. तुमच्या चेहऱ्यावरील हावभाव मनातील विचार हे आता डोळ्यात दिसू लागले आहेत. जो पूर्वी डोळे वाचू शकत नव्हता तो आता डोळे अगदी गहराईत जाऊन वाचू लागलाय.

जेव्हा मास्क लावायला सुरुवात झाली तेव्हा वाटायचे बर झालं नको ती माणसं समोर आली कि आपल्याला ओळखणार नाहीत. म्हणजे इकडे तिकडे बघायची गरज भासणार नाही. पण हे उशिरालक्षात आले कि आपण त्या माणसांना ओळखले म्हणजे त्याने सुद्धा आपल्याला ओळखले असेलच.

आता या मास्कने डोळ्यांचे काम वाढवून ठेवले आहे. मास्क नव्हते तेव्हा मनातील आत्मविश्वास, इतरांबद्दलचे प्रेम आणि आदर हा अनुक्रमे चेहऱ्यावरील तेजस्विता, सात्विकता आणि नम्रता यांचे द्वारे दिसत होता. आता त्यांच काम फक्त डोळ्यांना करावे लागणार आहे.

म्हणजे डोळ्यांचे महत्त्व वाढले आहे. आणि डोळे माणसाची सुंदरता आणखी वाढवणार आहेत.

(13020798)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

सुखापेक्षा दुःखामध्ये असताना मिळणारे ज्ञान हे सर्वश्रेष्ठ आणि परिणामकारक असते

🌹🌹🌹 सुप्रभात 🌹🌹🌹

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.ravindra1659.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐