एखाद्याचा जन्म झाल्यावर अनेक नाते जन्मतात। पण आपण आपल्या दैनंदिनी त इतके व्यस्त असतो न कि याचा विचार ही मनात येत नाही.
मुलगा जन्मला कि १)आई२)वडील ३) काका ४)काकू५) भाऊ ६)बहिण७) मामा ८)मामी ९)आजोबा १०)आजी अशी ज्ञात अज्ञात असंख्य नाती जन्म घेतात. हे अवलंबून असते त्या त्या परिस्थितीवर. म्हणजे काय तर काकाच लग्न झाले असेल तर काकू असणार. तसेच मामाच ही.
पूर्वीच्या काळी ही नाती खूप जपली जात होती. तेव्हा बहुतेक गोतावळा हा जवळपास रहात असायचा. म्हणजे हो नातेवाईक जवळपासचेच असायचे. फार पूर्वी तर चालत प्रवास करावा लागत होता. नंतर घोडा, मग घोडागाडी किंवा बैलगाडी हे साधन आलं. मग एस टी आली. त्यामुळे लग्न जवळपासचे सोयरे शोधूनच होत होती.
७० च्या दशकानंतर काळ बदलत गेला. मुलं शिकायला लागली. नंतर उद्योग धंदे व नौकर्या आल्या. त्यामुळे स्थलांतर सुरू झाले. गावाकडून शहराकडे प्रवास सुरु झाला. मग शहरांची महानगरं झाली. यामुळे नाती दुरावत गेली. सुरुवातीला प्रत्येक सण गावी साजरा करण्यासाठी जात. नंतर खंड पडायला लागला. हळूहळू कमी झालं. मग कधीतरी गावाकडे जायला लागले. यामुळे नात्यांमधील रुंदी वाढतच गेली.
अस म्हणता येईल की जसजसा विकास मोठा होत गेला नाती भकास होत गेली.
असो मुळ मुद्दा हा नाहीच.
मुळ मुद्दा आहे “क्षणभंगुर नाती“.
मित्रांनो, ही नाती जी असतात न ही क्षणभंगुर असतात. जो पर्यंत मनुष्य जीवंत असतो तोपर्यंत आई, बाबा, भाऊ, बहिण, इ.इ. ही असतात. ज्या क्षणी ह्या शरीरातून आत्मा निघाली कि शरीराशी नाते संपले म्हणून समजा. निर्जीव शरिराला बॉडी किंवा म्रुतदेह/प्रेत असेच संबोधले जाते. तेव्हा असे कोणी म्हणत नाही कि मेलेल्या बाबाला घरी आणले का? किंवा आईला स्मशानात घेऊन गेले का?
तेव्हा शरीर निर्जीव असते म्हणून त्याला बॉडी किंवा म्रुतदेह/प्रेत असेच संबोधित करतात. म्हणजे आपण जीवंत असे पर्यंतच आपल नातं जीवंत असतं.
आपखी एक एकदा आत्मा शरीरातून बाहेर पडला व अंत्यविधी होण्यापूर्वी ते शरीर पुन्हा जीवंत झाले तर ते शरीर किती ही लाडक्या जीवाचे असले तरी आपण त्याला घाबरणार, त्याला भूत म्हणूनच संबोधणार.
तात्पर्य आपले आपल्या आप्तेष्टांशी नाते किती ही घनिष्ट असले तरी ते जीवंत असे पर्यंतच घनिष्ट असतात.
