दृष्टिकोण…

मित्रांनो, आपल्या नेहमीच्या म्हणजे व्हाट्सएपच्या शाळेत मध्यंतरी एख छोटीशी पण बोधप्रद कथा वाचण्यात आली. आपल्याला ही आवडेलच. चला तर मग वाचा.

“दोन भाऊ समुद्राच्या किनाऱ्यावर फिरत होते. दोघांमध्ये कोणत्या एका गोष्टीवरून वाद झाला. मोठ्या भावाने लहान भावाच्या थोबाडीत मारली. लहान भाऊ काहीच बोलला नाही. फक्त वाळूवर लिहलं ‘आज माझ्या भावाने मला मारलं.’
दुसऱ्या दिवशी दोघेही पुन्हा समुद्रकिनाऱ्यावर फिरू लागले. लहान भाऊ समुद्रावर अंघोळ करू लागला. अचानक तो बुडू लागला. मोठ्या भावाने त्याला वाचवलं. तेव्हा लहान भावाने दगडावर लिहलं, ‘आज माझ्या भावाने मला वाचवलं’.
मोठया भावाने विचारलं, “जेव्हा मी तुला मारलं तेव्हा तू वाळूवर लिहिलं होतंस आणि जेव्हा तुला वाचवलं तेव्हा तू दगडावर लिहितोयसं अस का ?

लहान भावाने यावर उत्तर दिलं, “जेव्हा आपल्याला कुणी दुःख देत

तर ते वाळूवर लिहावं

कारण ते लवकर मिटून जावं… परंतु

जेव्हा कुणी आपल्यासाठी चांगलं करतं

तेव्हा आपल्याला ते दगडावर लिहायला हवं

कारण ते मिटु नये !!”

घडलेली वाईट घटना… विसरायलाच हवी आणि चांगली घटना नेहमी लक्षात ठेवायला हवी !!

मित्रांनो, कथा बोधप्रद आहे. पण प्रत्यक्षात अनुभव या उलट येतो.

आपण दहा काय शंभर गोष्टी चांगल्या केल्या आणि नेमकी १०१ वी चुकली तर ती जी चुथकली असते न नेमकी तीच लक्षात राहते. शंभर चांगल्या गोष्टी मनुष्य विसरून जातो. कारण हा माणसाचा गुणधर्म आहे. आपली स्मरणशक्ती अशीच आहे की ती वाईट गोष्टी पटकन आत्मसात करते.

आपण ही आठवा. घरी, कार्यालयात किंवा मित्रांच्या ग्रुपमध्ये

असे घडले असेल. सर्वसाधारणपणे प्रत्येकाला हा अनुभव येतोच येतो. कार्यालयातच बघा न. आपण दररोज पद्धतशीरपणे काम करत असतो. वरिष्ठ खुप खुश असतात आपल्यावर. पण एकावेळी एक चुक घडली कि आधी चांगले केलेले काम त्यांच्या मानसपटलावरून पुसले जाते. आणि नंतरच्या प्रत्येक कामाकडे पहायची नजर बदलेली असते. नंतर चांगल्याप्रकारे केलेल्या कामात ही त्यांना चुका दिसतात.

याउलट जो सतत चुका करत असतो त्याने एकदा चांगले काम केले कि त्याचे कौतुक होत असते.

आहे न विचित्र किंतु सत्य!!

(01821834)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

मालमत्तेचे वारस कितीही असू शकतात, परंतू केलेल्या कर्माचे वारस आपण स्वत:च असतो.
⭐️शुभ प्रभात ⭐️

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.ravindra1659.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

रबर आणि पेंसिल….

एक गाणे सर्वांना आठवत असेल, हम बने तुम बने एक दुजे के लिए…..रबर आणि पेंसिल चे ही तसेच आहे. एक दुसऱ्या साठीच तयार झाले आहेत हे. फक्त पहले अंडा या मुर्गी ही भानगड आहे.म्हणजे रबरासाठी पेंसिल तयार केली कि पेंसिल साठी रबर हा प्रश्न आहे. म्हणजे बघा कि रबर जर आधी तयार केले असेल तर त्याचा काही तरी उपयोग व्हावा म्हणून पेंसिल तयार केली असावी. जेणेकरून पेंसिल चे लिहिलेले पुसून टाकण्यासाठी रबराचा उपयोग करता येईल😊जर पेंसिल चा शोध आधी लागला असेल तर तीने लिहिलेले पुसून टाकण्यासाठी रबराचा शोध लावला असावा.ता.क.:- आताच मी विकिपीडियावर पाहिले तर समजले कि पेंसिल चा शोध रबरापेक्षा आधी लागलेला आहे.
अर्थात पेंसिल साठी रबर तयार केले आहे तर.

पेंसिल ने लिहिलेले कोणीही पुसू शकत नसल्याने कोणी तरी असावं तिचा गर्वहरण करायला म्हणून रबराचे निर्माण केले गेले असावे.
पण ह्या रबर आणि पेंसिल चे नाते कसे नवरा बायकोच्या नात्या सारखेच आहे असे नाही का वाटत आपल्याला?
पण त्यात एक महत्त्वाचा फरक आहे बर का!!
“तो काय?” कोण बोलले बर. इकडे तिकडे पाहिले कोणीही दिसले नाही. नंतर लक्षात आले कि ‘माझ्या मना’ने प्रश्न केला होता तो.

“अरे तुला कळत कसे नाही!”  मी आंसरलो.
“!!!” माझे मन.
“अरे बाबा! हे बघ, रबर पुल्लिंगी व पेंसिल स्री लिंगी. तसे बघितले तर नवरा म्हणजे रबर व बायको म्हणजे पेंसिल. 😅 रबर पेंसिल चे लिखाण पुसू शकतो. पण नवरा …….”
“अरे ही अशक्यप्राय गोष्ट आहे.” मनाचा आवाज.

“लिखाणच काय बायकोच्या   तोंडातील शब्द सुद्धा खोडून काढायची हिंमत नाही तुझी.”
“हो, बरोबर आहे. जो खोडायची हिंमत दाखवतो त्याची अवस्था कशी होते माहीत आहे न!”
“कशी? “
“अरे काय मित्रा! इतके ही कसे रे तुला कळत नाही. ☺️”
“खोडून खोडून रबर झिजून संपत  नाही का?”☺️😊
म्हणून म्हणतो गुमान ऐकत रहावे माणसाने. उगाच तोंड उघडून येणारे शब्द रुपी बाण अडवण्याचा प्रयत्न करू नये☺️
मित्रांनो, सहज वाटले म्हणून लिहिले.
पण मला एक विचारायचे आहे.
रबर व पेंसिल ही दोन्ही इंग्रजी नावे आहेत. यांना मराठीत काय म्हणतात? कोणाला माहित असेल तर कळवावे.☺️😊

(01721833)
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
गेलेले दिवस परत येत नाहीत. येणारे दिवस कसे येतील हे सांगता येत नाही.
म्हणून आयुष्यातील प्रत्येक क्षण हसत आणि मनमोकळेपणाने जगा.
👍शुभ सकाळ👍
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
http://www.ownpoems.wordpress.com
💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

मैत्री….

मैत्री ही कोणाशीही केली जाऊ शकते. लहान मुलांशी पालकत्वाचे नाते असते. मुलं मोठी झाली की त्यांच्याशी मैत्रीचे नाते अंगिकारले जाते. लग्न झाले कि बायकोशी मैत्री चे नाते सुरू होते. ☺️

शाळा, कॉलेज, ऑफिस, प्रवास, सोसायटी, वाडा, येथील मित्र मैत्रीण यांचेशी मैत्री चे नाते जुळते.

तरीही मला वाटते बालपणीच्या नात्याला तोड नाही. ते नाते आयुष्य भर टिकते. मग तुम्ही जगात कुठेही असा. कसे ही असा. आणि वय जरी शंभरीचे असले तरी ते नाते आठवणीत राहतेच. कायमचे कोरले गेलेले नाते असते ते.

त्यानंतर झालेली मैत्री क्षणिक असते असे म्हणावे लागेल.

तारुण्यातील मैत्री व पन्नाशीतली मैत्री यात बराच फरक असतो. तारुण्यातल्या मैत्रीत खूप मजा असते, आपण तारुण्यात कोणाची कदर करत नसतो कारण तेव्हां मैत्रीचा खरा अर्थच कळलेला नसतो…. मैत्री टिकली तर टिकली नाहीतर उडत गेली. कधी आपण पुढचा विचार करत नाही व पाठीमागे वळून पण पाहात नाही. आपण आपल्या विश्वात खूप रमून जातो आणि आपलं विश्व त्या बेडकाच्या डबक्यासारखे असते. डबकं सोडून कधी विशाल सागराचा विचारच केलेला नसतो पण जेव्हां पन्नाशीला पोहचतो तेव्हां कधी डबकं सोडून सागराला मिळालेलो असतो ते कळत सुध्दा नाही…

जेव्हा पन्नाशीच्या सागरात मित्र मैत्रिणी भेटतात तेव्हां सगळ्या नात्यात ते मैत्रीचे नाते इतकं आपलसं वाटत असते कि, ती मैत्री खूपखूप हवी हवीशी वाटत असते.

नात्यापेक्षा मैत्रीचा आधार खूप हवासा वाटत असतो. मैत्रीत खूप मोकळेपणा असतो, त्यात भेद अजिबात नसतो. आपली विचारांची तार जर जुळत असेल तर सर्व गोष्टी पडद्या आड न ठेवता आपण मनसोक्त गप्पा – गोष्टी करतो आणि आपलं कोणी ऐकून घेतं किंवा आपल्यासाठी वेळ काढतो, आपल्याला समजावून जो घेतो, सुखादु:खात सहभागी होतो व चुकलं तर बोलतात व माफ ही करतात असे मिळालेले मित्र म्हणजे ‘नवरत्ना’ तल्या रत्नातले कोहिनूर हिरेच म्हटंल तर वावगे ठरणार नाही.

आपण कोणाचे कोणीच नसतो पण आपलं मात्र काहीतरी ऋणानुबंध असतात म्हणूनच आपली भेट कोणत्या ना कोणत्या रुपात ही नक्कीच होते.

आत्ता आयुष्याची पन्नाशी ओलांडल्यावर पुढचे आयुष्य हे बोनस आयुष्य आहे तेव्हां या वळणावर जेवढे मित्र मैत्रिणी भेटतात त्यांना भेटूया….
कोणाला काय माहीत की आपला प्रवास हा कुठपर्यंत आहे? प्रत्येकाचे स्टेशन वेगळे आहे. ते आले की उतरावेच लागते.
म्हणून जो पर्यंत प्रवास आपला चालू आहे त्या प्रवासात सगळे मनातल्या तक्रारींना काढून टाकूया. माहीत नाही परत आपण कधी, कुठे आणि कसे भेटू ? म्हणून मैत्रिची ही साथ खूप आधाराची व समाधानाची वाटते हे मात्र नक्की!!

पण अशी मैत्री समजुन घेणारे फार कमी असतात.ज्याला खरे निस्वार्थी मित्र लाभले ते भाग्यवान…
Friends Forever…!!

( मैत्री सारख्या जगातील सर्वात सुंदर नात्याबद्दल व्हाट्सएपच्या माध्यमातून प्राप्त एक पोस्ट थोड्या बदलासह)

(01421830)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

कुणाला दु:ख देऊन मिळालेला आनंद कधीच सुख देऊ शकत नाही….
पण कुणाला आनंद मिळावा म्हणून, ‘स्वीकारलेलं दु:ख नेहमी सुख देऊन जातं…..!!
🌸🌸🙏सुप्रभात🙏🌸🌸

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.koshtirn.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

शेवटी अंतर तेवढचं राहीलं !

आपण गरीब असलो कि आवडते. आपल्या कडे जे नसते तेच आपल्याला आवडत असते. आणि ते एकदाचे मिळाले कि त्याचे कौतुक क्षणात संपते ही. हा माणसाचा गुणधर्म आहे. माणसाचाच कशाला प्राणी सुद्धा. नुकतीच आमच्या कडे एक मणिमाऊ रहायला आली आहे. तिचा अभ्यास केल्यावर हे निरिक्षण लिहित आहे बघा. माणसाच्या याच गुणधर्मावर आधारित एक छान पोस्ट अर्थातच व्हाट्सएपच्या माध्यमातून आली आहे ती खाली पोस्ट करित आहे. जरूर वाचा.

शेवटी अंतर तेवढचं राहीलं !

लहानपणी, लोकांना हॉटेलमध्ये खाताना बघितले की खूप वाटायचं… आपण ही खावं…, ती श्रीमंत माणसं म्हणून पैसे खर्च करून खाऊ शकतात, आपण नाहीं…

मोठा झाल्यावर हॉटेलचं खायला लागलो, तर आरोग्याच्या काळजीनं लोकं घरचा डबा खाताना दिसू लागली…

शेवटी अंतर तेवढच राहीलं!

लहानपणी गरिबीमुळे मी सुती कपडे घालायचो, तेव्हा लोक टेरिकॉट, पॉलीस्टरचे कपडे घालायचे, खूप वाटायचं आपणही असे घालावे…
मोठेपणी टेरिकॉट घालायला लागलो तर लोकं सुती वापरायला लागले… सुती कपडे महाग झाले.

शेवटी अंतर तेवढच राह्यलं!

लहानपणी खेळताना पडलो तर गुडघ्यावर पँट फाटायची,… शिवलेलं कोणाला दिसू नये म्हणून धडपड असायची…
मोठेपणी लोकांना फाटलेल्या जिन्स दामदुपटीने घेताना बघितले…

शेवटी अंतर तेवढच राह्यलं!

लहान होतो तेव्हा दूध नसल्यानं घरी गुळाचा, काळा चहा मिळायचा… अन् लोकांना साखरेचा पितांना बघायचो… वाटायचं आपणही प्यावा पण ?

आता मी साखरेचा प्यायला लागलो तर लोकं गुळाचा ब्लॅक टी पिताहेत.

शेवटी अंतर तेवढच राह्यलं!

लहानपणी सायकल दामटायचो तेंव्हा लोक दुचाकी चार चाकी मधून फिरताना बघायचो, वाटायचं, आपणही फिरावं, आता सकाळी सकाळी सर्वांना सायकल वरून व्यायाम करताना बघितले की वाटत…

शेवटी अंतर तेवढंच राहीलं!

लहानपणी जेंव्हा चपाती मिळत नसल्यानं ज्वारी बाजरीची भाकरी खायचो तेंव्हा लोकं पोळी, चपाती भात खाताना आपणही खावं असं वाटायचं…
आज तीच लोकं भाकरी खाण्यासाठी हॉटेल मध्ये पैसे मोजून रांगा लावताना बघितलं की वाटत…

शेवटी अंतर तेव्हढच राहीलं!

लहानपणी चाळीत राहायचो तेंव्हा बंगल्यात राहण्याऱ्याकडे बघून वाटायचं आपणही मोठ्या घरात राहावं, आज तीच मनशांती साठी दूर खेड्यात जंगलात जाऊन झोपडीत (रिसॉर्ट) मध्ये राहतात तेंव्हा वाटत…

शेवटी अंतर तेव्हढच राहीलं … !

_आता कळलं…हे अंतर असंच कायम राहणार, मग मनाशी पक्क केलं जसा आहे, तसाच राहाणार… कुणाचं पाहून बदलणार नाही…_

म्हणून तर जगद्गुरु तुकोबारायांनी* म्हंटले होते ,

*_ठेविले अनंते तैसेचि राहावे,_*
*_चित्ती असू द्यावे समाधान …_*

मित्रांनो खूश रहा, *समाधानी राहा,* लाइफ छान आहे, ती एन्जॉय करा …!!!

*_कुणाचं पाहून आपल्या स्व-आनंदाची व्याख्या बदलवू नका._*

_कुणाला सिनेमा पाहायला आवडतो, कुणाला नव नवीन गाडी चालवायला आवडतात._

_कुणाला new कपडे आवडतात, कुणाला ब्रँडेड वस्तू_

_कुणाला new mobile आवडतो तर, कुणाला फिरायला आवडत._

_कुणाला परदेशात फिरायला आवडत, कुणाला स्वदेशात आवडत तर कुणाला आपल्या जवळील शेतात निवांत, शांत बसून राहायला आवडत_

_कुणाला अति Celabration आवडत, कुणाला नॉर्मल Celebration आवडत, तर कुणाला सौजन्यपूरता केलेलं आवडत_

_कुणाला पोहायला आवडत तर कुणाला वाचायला आवडत_

_प्रत्येकाची आवड-निवड वेगळी असून,आपली स्वतःची आवड काय आहे, ती ओळखा आणि मनापासून त्यासाठी वेळ द्या._

*कारण, शेवटी अंतर सारखाच राहत…!*

आपल्या आयुष्याची तुलना दुसऱ्यांशी करून आपला स्व बदलू नका, चांगल्या गोष्टी शिका, वाचा, life एंजॉय करा.

*या जन्मावर या जगण्यावर.. शतदा प्रेम करावे…*् 💐
💐

(01321829 )

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

✴️ ✴️
🖋️ *आयुष्यात स्वतःच्या शारिरीक ताकतीवर आणि कमावलेल्या संपत्तीवर कधीच गर्व आणि जास्त भरवसा करू नका. कारण आजार आणि गरिबी यायला वेळ लागत नाही. इतिहास पाहिला तर इथ राजे पण भिकारी झालेत आणि देवांचही गर्वहरण झालय. आणि आपण तर साधी माणसं.*
🌷 *शुभ सकाळ*🌷

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.koshtirn.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

मनस्थिती…

व्हाट्सएपवर जो नाही त्याला अमूल्य ज्ञानपानाला वंचित राहावे लागते. अशी जाणिव होत असल्याने मला येथून बाहेर पडणे अवघड होऊन बसले आहे राव.. मला वाटते आज जवळजवळ संपूर्ण जग या विश्वाच्या ज्ञानपानात बुडालेले आहे. आमच्या सकट.☺️

असेच जगाचे ज्ञान शिकवणारी एक पोस्ट. वाचा आणि अवश्य विचार करा.

कोण सुखी आहे आणि कोण दुखी आहे ते तुम्हीच ठरवा.😊😊

नोकरी करणाऱ्याला वाटतं धंदा बरा,
व्यवसाय करणाऱ्याला वाटतं नोकरी बरी,
घरी राहणाऱ्याला वाटतं काही तरी करावं पण घराबाहेर पडावं,
एकत्र राहणाऱ्याला वाटतं वेगळा राहतो त्याचंच आईला कौतुक जास्त,
वेगळा राहतो त्याला वाटतं एकत्र राहतो त्याला जबाबदारी आणि खर्च नाही,
गावात राहणाऱ्याला वाटतं शहरात मजा,
शहरातला म्हणतो गावातलं आयुष्य साधं सरळ सोपं आहे,
देशात राहतात त्यांना वाटतं परदेशी जावं,
परदेशात राहणाऱ्याना वाटतं आपण इथे खूप तडजोड करतो,
केस सरळ असणारी म्हणते कुरळे किती छान
कुरळे केसवाली म्हणते किती हा गुंता
एक मूल असतं त्याला वाटतं दोन असती तर,
दोन असणाऱ्याला वाटतं एक वाला मजेत,
मुलगी असली की वाटतं मुलगा हवा होता,
मुलगा असला की वाटतं मुलीला माया असते,
ज्याला मूल नसतं तो म्हणतो काहीही चालेल,
नावे ठेवणारे रामातही दोष बघतात
कौतुक करणारे रावणाचीही स्तुती करतात

मिळून काय?
नक्की चांगलं काय ते काही केल्या कोणाला कळत नाही.
मी बरोबर आहे पण सुखी नाही दुसरा मात्र पक्का आहे तरी मजेत आहे.
किती गोंधळ रे देवा हा?
तू बसलाय वर निवांत आम्ही मात्र खाली बसलोय धक्के खात!

म्हणुन म्हणतो जे आहे ते स्विकार करा आणि आयुष्य आनंदात जगा….✌🏻✌🏻✌🏻

(01221828)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

सुखापेक्षा दुखाः मध्ये असताना मिळणारे ज्ञान हे सर्वश्रेष्ठ आणि परिणामकारक असते

🌹🌹 सुप्रभात 🌹🌹

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.ownpoems.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

अपेक्षा आणि तडजोड..

मित्रांनो, जेव्हा पासून ही व्हाट्सएपची शाळा सुरु झाली आहे न, तेव्हा पासून आमच्या सारख्या अरसिक लोकांना डोक्याला सतत खुराक मिळत असते. रोज नवनवीन संदेश, उपदेश, बोधपर गोष्टी वाचायला आणि ऐकायला मिळत असतात. त्यातील बहुतेक छान व आत्मसात करण्याजोग्या असतात. पण काही वाचल्यावर मात्र डोके वेगळ्या दिसेला वळते. अर्थात ठिकाणावर असले तर!😊

तसे पाहिले तर आपण प्रत्येक संदेश वाचत कुठे असतो. पण नजर चुकीने वाचला तर खुराक मिळाल्यासारखे होते आणि आपल्या डोक्याला पाय फुटतात. अर्थात डोके चालायला लागते हो. असाच हा खालील संदेश वाचला आणि डोक्याला पाय फुटले.☺️

मी संपतराव. आज बायकोचा वाढदिवस होता. वेळ सकाळची स्थळ: अर्थात घरच

“अहो, आज माझा वाढदिवस आहे. मला काय देणार आहात आपण. ”

“काय? आज आणि तुमचा वाढदिवस? मला माहित कसे नाही? असो, तुम्हाला काय हवे आहे ते सांगा. नेहमी प्रमाणे घेऊन देतो कि नाही ते बघाच तुम्ही.”

सौ. काही बोलायच्या आधीच आम्ही बोललो.

“काही विशेष नाही फक्त पैठणी घेतली तरी चालेल!”

“काय?” आम्ही जागेवरून उडालोच. “अहो, इतक्या मोठ्या अपेक्षा ठेवताना समोरच्या ची क्षमता पण बघायची असते.”

“ते काही नाही. दर वर्षी तुम्ही हो हो म्हणतात आणि घेऊन देत नाहीत. आता म्हातारपणी तर हौस पूर्ण करु देत.”

“अहो, आता म्हातारपणी काय हौस करायची! ”

“????”

“मी काय म्हणतो. एक साधी हजार दिढ हजाराची साडी घेऊन दिली तर चालेल नाही का??”

सौ. काही ऐकायला तयार नाही. शेवटी मोबाईल मधील हा संदेश केला आणि हे वाचा म्हणालो.

✍ इतरांकडून
कमीत कमी “अपेक्षा”

आणि

स्वतः कडून
जास्तीत जास्त “तडजोड”

या दोनच गोष्टी प्रत्येकाचं जीवन आनंदी आणि यशस्वी बनवू शकतात.🙏

🌹 शुभ सकाळ 🌹

संदेश वाचून झाल्यावर त्या माझ्या तोंडाकडे बघत बसल्या.

“आल न लक्षात. जीवन सुखात जगायचे असेल तर कमीत कमी अपेक्षा ठेवाव्या माणसाने. आणि हो तडजोड करायची सुद्धा तयारी ठेवायलाच हवी कि नाही”

“हो हो. आले लक्षात. ”

काय गम्मत कि सौ. हसत हसत “आले ग! ” असा आवाज देत खोलीतून लगबगीने निघून गेल्या. आणि आम्ही हा संदेश लिहिणारे कोण आहेत त्या महानुभावाला मनोमन धन्यवाद दिला.

(01021826)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
गणाधीश जो ईश सर्वां गुणांचा।
मुळारंभ आरंभ तो निर्गुणाचा॥
नमूं शारदा मूळ चत्वार वाचा।
गमूं पंथ आनंत या राघवाचा ॥१॥

👍👍मंगल प्रभात👍👍

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.manacheslok.blogspot.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🔸नातं म्हणजे काय ?

मित्रांनो, व्हाट्सएपच्या माध्यमातून एक मनाला भावलेली छोटीशी पण भारावून टाकणारी कथा मी आपल्या साठी घेऊन आलो आहे.

“एका गावात एक पोस्टमन पत्रवाटप करायचा. एके दिवशी एका घरासमोर उभा राहून त्याने आवाज दिला, “पोस्टमन ssssss”
आतून एका मुलीचा आवाज आला, “जरा थांबा, मी येतेय”
दोन मिनिटे झाली, पाच मिनिटे झाली. दार काही उघडेना. शेवटी पोस्टमन वैतागला. आणि जोरात म्हणाला, “कुणी आहे का घरात ? पत्र द्यायचे आहे”
आतून मुलीचा आवाज आला, “काका, दाराच्या खालच्या फटीतून पत्र सरकवा. मी नंतर घेते”
पोस्टमन…. “तसे चालणार नाही, रजिस्टर पत्र आहे. सही लागेल” पाच मिनिटे पुन्हा शांतता.
आता पोस्टमन रागावून पुन्हा आवाज देणार इतक्यात दार उघडले. दारातली मुलगी पाहून पोस्टमन शॉक्ड !! दोन्ही पायाने अपंग असलेली एक तरुण मुलगी दारात उभी होती. काठीच्या आधाराने चालत यायचे असल्याने तिला वेळ लागला होता. हे सगळे पाहून तो पोस्टमन वरमला. पत्र देऊन, सही घेऊन तो निघून गेला.
असेच अधून मधून तिची पत्र यायची, आता मात्र पोस्टमन न चिडता तिची वाट पाहत दारासमोर उभा राहत असे.
असेच दिवस जात होते. दिवाळी जवळ आलेली तेव्हा एकदा मुलीने पाहिले की आज पोस्टमन अनवाणी पायानेच आलाय. ती काही बोलली नाही. मात्र पोस्टमन गेल्यावर दाराजवळच्या मातीत पोस्टमनच्या पावलाचे ठसे उमटले होते, त्यावर कागद ठेवून तिने ते माप घेतले. नंतर काठी टेकत टेकत तिने गावातील चांभाराकडे तो कागद देऊन एक सुंदर चप्पल जोड खरेदी केली.
रिवाजाप्रमाणे पोस्टमनने गावात इतरांकडे “दिवाळी पोस्त” (म्हणजे बक्षिशी) मागण्याची सुरुवात केली. अनेकांनी त्याला बक्षिशी दिली. असे करता करता तो त्या मुलीच्या घराजवळ आला. हिच्याकडे काय बक्षिशी मागणार ? बिचारीवर आधीच अपंगत्वाचे दुःख आहे. पण आलोच आहोत तर सहज भेटून जाऊ, असा विचार करून त्याने तिला आवाज दिला.
मुलीने दार उघडले. तिच्या हातात सुंदर पॅकिंगचा बॉक्स होता. तो तिने त्याला दिला आणि सांगितले, ही माझ्याकडून बक्षिशी आहे. पण घरी जाऊन बॉक्स उघडा”
घरी येऊन त्याने बॉक्स उघडला. त्यात सुंदर चप्पला, त्याही त्याच्या मापाच्या पाहून त्याचे डोळ्यातून पाणी वाहू लागले.
दुसऱ्या दिवशी पोस्टमन नवीन चप्पल घालून त्याच्या ऑफिसात साहेबांकडे गेला. आणि म्हणाला, ” मला फंडातून कर्ज हवे आहे.”
साहेब म्हणाला,” अरे आधीच तुझ्यावर कर्ज आहे. पुन्हा आता कशाला ?
पोस्टमन म्हणाला, “मला जयपूर फूट (लाकडी पाय) घ्यायचे आहेत. त्यासाठी हवे आहेत.”
साहेब : “पण तुझा मुलगा तर धडधाकट आहे. जयपूर फूट कुणासाठी?
पोस्टमन : “साहेब, जे माझ्या धडधाकट मुलाला उमजले नाही, ते एका परक्या अपंग मुलीला उमजले आहे. माझे “अनवाणी” दुःख तिने कमी केले आहे. तिच्यासाठी मी किमान कर्जाने ना का होईना पण पाय घेऊन देऊ शकतो. म्हणून कर्ज हवे आहे.
साहेबासह सर्व स्टाफ निशब्द !! सारेच गहिवरलेले!!
नाती ही केवळ रक्ताची असून भागत नाही ! तर नात्याची भावना रक्तात असावी लागते. ती ज्याच्या अंगी, (मग भले ही तो कुटुंबातला नसला तरी) तो आपला नातेवाईक मानायला हरकत नाही !!

(00921825)

🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀

🌀🌀🌀🌀🌀

आयुष्यात जेव्हा वादळ येतं तेव्हा मातीत पाय घट्ट रुतून उभं रहायचं….
प्रश्न वादळाचा नसतो….
ते जेवढ्या वेगानं येतं….
तेवढ्याच वेगानं निघून जातं….
आपण किती सावरलो आहे….
हे महत्त्वाच असतं.

शुभ सकाळ. 🚩🙏🏼🚩

🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀

http://www.manachyakavita.wordpress.com

🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀
🌀🌀🌀🌀🌀

जीवन प्रवास…

व्हाट्सएपच्या माध्यमातून प्राप्त संदेश…..

सवयी नुसार एखाद्याचा अंदाज घेणे चुकीचे आहे.

चरित्र हे चमत्कारिक गुंतागुंतीचे असते.

त्यामुळेच प्रत्येक व्यक्ती आपल्या जीवनात महत्वाची आहे,त्यास समजुन घ्या व स्विकारा.

उकळतं पाणी अंड्याला टणक बनवतं आणि तेच उकळतं पाणी बटाट्याला मऊ करतं.
तनावपुर्ण वातावरणात आपण कसा प्रतिकार करतो हा प्रत्येकाच्या वैयक्तिक स्वभावावर अवलंबुन आहे.

जीवनाचा प्रवास आनंदानेच करावा.
जीवन विचित्र आहे…‌

प्रवासाचा आनंद लुटावा…🤝🏻

(00521821)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🌹“वेळ , मित्र आणि नाती ह्या तीन अशा गोष्टी आहेत की,त्यांना किंमतीचे लेबल नसते, पण ह्या हरवल्या की त्यांच्या किंमतीचा अंदाज येतो !! 🌹

🌷शुभ प्रभात 🌷🙏🏻🙏🏻

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.manachyakavita.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

त्याग…

✍️आयुष्य आनंदी ठेवायचे असेल तर, स्वाद आणि वाद या दोन्ही गोष्टींचा त्याग केला पाहिजे.
स्वाद सोडला तर शरीराला फायदा
आणि वाद सोडला तर नात्याला फायदा.

शुभ सकाळ

वरील सकाळ संदेश वाचला आणि वाटले आयुष्यात बर्याच गोष्टींचा त्याग केल्याने बरेच फायदे असतात पण कधी कल्पना केली नव्हती कि स्वाद आणि वाद यांचा त्याग केला तर फायदेशीर ठरते.

मग लगेच मनात चित्र उमटले आणि साक्षात्कार झाला की बायको ने स्वयंपाक कसा ही केला तरी तो जगातील सर्वांत स्वादिष्ट झालेला आहे असे खोटे बोलण्याची सवय लावून घ्यावी. (खरे म्हणजे हा गुरु मंत्र लग्नाच्या वेळी एका अनुभवी मित्राने दिला होता पण आम्ही स्वतः ला हुशार समजत असल्याने ते तेव्हा च विसरलो होतो. आज हा सकाळ संदेश वाचल्यावर त्याची आठवण आली.) म्हणजे लग्न झाले वर माणसाने स्वाद या शब्दाचा त्याग करावा. आणि तसे ही साधे भोजन केल्याने शरीराला खूप फायदे होतात म्हणे.

गुगल इमेज

आणि वाद. बायको शी कधी ही वाद घालू नये. ईश्वराने बायकोला सदैव जिंकण्याचे वरदान देऊन टाकले आहे असा सतत साक्षात्कार होत असतो. इतकी वर्षे झाली हो लग्नाला पण शप्पथ घेऊन सांगतो एकदाही मला जिंकता आले नाही. आतापर्यंत मी नशिबाला दोष देऊन या गोष्टींचा स्विकार करत जगत होतो. आता कळाले जगात घरोघरी स्वाद आणि वाद हे सोबतच जगत असतात.

वरील संदेश लीहिणाराला साष्टांग दंडवत. त्याच्या मुळे मला साक्षात्कार होऊन सुकर जीवन जगण्याचा मार्ग सापडला.

(00421820)

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

मंगल प्रभात

काट्यावर चालणारी व्यक्ती ध्येयापर्यंत लवकर पोहोचते कारण रुतणारे काटे पावलांचा वेग वाढवितात.

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

http://www.koshtirn.wordpress.com

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

किंमत एका पेल्याची…

(व्हाट्सएपच्या माध्यमातून प्राप्त एक अत्यंत उपयुक्त संदेश…)

. *🌼 किंमत एका पेल्याची 🌼*
वडील आपल्या मुलाला सद्गुणांची किंमत समजावुन सांगत असतात. एक काचेचा पेला हातात घेऊन ते विचारतात,

*वडील :* “बाळ, या पेल्याची किंमत किती आहे.?”
*मुलगा उत्तरतो :* “असेल पंधरा रुपये.”
*वडील :* “समज या पेल्यात पाणी भरले तर.?”
*मुलगा :* “वीस रुपये”.
*वडील :* “आता या पेल्यात केशर विलायचीयुक्त उत्तम दूध भरले.”
*मुलगा :* “आता याची किंमत शंभर रुपये होईल,
*वडील :* “ठीक आहे. आता मी यात सोन्याचे काही दागिने भरतो.”
*मुलगा :* “आता तर याची किंमत लाखोंच्या घरात होईल.”
*वडील :* आता मी अनमोल अशा जवाहिरांनी
हा पेला भरतोय.”
*मुलगा :* “आता तर याची किंमत अब्जावधीच्या घरात जाईल किंवा त्याहीपलीकडे होईल.”
*वडील :* “बघ हं. नक्की ना.?” असे विचारतात,
आणि हातातला पेला फरशीवर सोडून देतात.
काचेचा पेला तो. फुटून त्याचे तुकडे होतात.
*वडील :* “आता याचे किती रुपये येतील.?”
*मुलगा :* “आता याची किंमत शून्य आहे बाबा.
उलटपक्षी काचा गोळा करताना त्रास होईल
तो वेगळाच.”
*वडील सांगतात :* “माणसाचेही जीवनही त्या काचेच्या पेल्यासारखेच आहे,
बाळा. जितका तू सद्गुणांनी युक्त होत जाशील,
तसतसा तू अनमोल बनत जाशील. समाजासाठीही आणि तुझीही योग्य दिशेने
उन्नती होत राहिल.
पण अवमूल्यन व्हायला, मातीमोल ठरायला,
आणि अधःपतन व्हायला मात्र एक क्षणही
पुरेसा असतो. तेंव्हा सतत सावध राहून
सद्गुणांची जोपासना कर.”

(आपल्याला मिळालेला जीवनरुपी पेला
कसा भरायचा तो ज्याने त्याने ठरवायचा.)🙏

(14420813)