मी, काल बसल्या बसल्या मोबाईलवर व्हाट्सएपच्या पोस्ट वाचत होतो. एक पोस्ट खूप आवडली. बायकोला वाचून शेअर करावी असे मनाला जस्ट चाटून सॉरी सॉरी वाटून गेले. तिला आपल हे व्हाट्सएप बिट्सएफ अजिबात आवडत नाही. खर म्हणजे तिला स्मॉर्टफोनच आवडत नाही. पण नाईलाजाने तिला मी हातात घेतलेला फोन झेलावा लागतो. तसं मी फोन हातात घेतला कि ती चिडते, नाही तर तोंड दुसरीकडे करून घेते किंवा तिसरा पर्याय म्हणजे मोबाईल हिसकावून फेकून फोडते. नाही पण हा तिसरा पर्याय फक्त माझ्या मनात आहे बर का! अजून तरी तिने तसे केलेले नाही व करणार ही नाही याची मला हजार टक्के खात्री आहे. कारण फोन दहा हजाराचा आहे. पण हे मॉडेल बंद होऊन दोन वर्षे तरी झाली असावी. पण तिला हे माहित नाही व मी अशा गोष्टी माहिती ही करून देत नाही. उगाच अंगलट यायचे.
मी हे केस उन्हात बसून पांढरे केलेले नसल्याने व तुमचा सर्वांचा घनिष्टतम (यापेक्षा मोठा शब्द सूचत नसल्याने) मित्र असल्याने एक कानमंत्र सांगतो मित्रांनो, आपल्या कडील सामान्य ज्ञान हे योग्य ठिकाणीच वापरावे. त्यासाठी मित्र मंडळी सर्वात योग्य ठिकाण आहे घर नव्हे. असो, खूप विषयांतर झालं.
हो, ती पोस्ट तिला कशी ऐकवायची? हा विचार मी करीत होतो. मी विचार केला कि थोडं जोरात पण तोंडातल्या तोंडात बोलून वाचावे. (हसू नका बरे ) म्हणजे तिच्या कानावर जाईल. मी पुटपुटलो.
” हातात हात घेतला तर मैत्री होते..”
आणि आश्चर्य म्हणजे तिच्या कानावर माझे बोल पडले सुद्धा. इतर वेळी ती दुसर्या खोलीत असते तेव्हा मी ओरडून काही सांगितले तरी ऐकायला जात नाही तिला. काय करणार बरोबर त्याच वेळी वारे विरुद्ध दिशेने वाहतात म्हणून आवाज ऐकायला येत नाही. असे ती मला सतत ऐकवत असते.😆🤣
पण आज मी पुटपुटत असून सुद्धा काय आश्चर्य माझा आवाज पोहोचला! लगेच प्रतिक्रिया आली सुद्धा.
“काय कोणाचा हात हातात घेताय या वयात?” थोडे रागावूनच उच्चारली ती.
मी काय बोलणार.
“अग, आज नेमके वारे तुझ्या दिशेने वाहत आहेत नाही.”
“हो न, बघा. तुम्ही नुसते पुटपुटलात आणि तुमचे ते गोड स्वर माझ्या कानात येऊन अलगद पडले बघा.”
तीचे ते खोचक बोलणे मी न ऐकल्या सारखे केले व पुढे वाचन सुरू ठेवले.
“दोन्ही हात जोडले तर भक्ति होते..”
“जळलं मेलं, कधी हात जोडतात का देवासमोर? देवळात कधी जात नाही व घरात ही देवाच्या कधी पाया पडत नाहीत.”
तीव्र भावना उमटत होत्या. मला पश्चाताप होत होता. उगाच संदेश वाचायला घेतला. बर आता वाचणे बंद केले तरी चालणार नाही. पूर्ण केल्या वाचून पर्याय नाही आता.म्हणून मी माझी प्रतिक्रिया उमटवली.
“अहो, काही तरी काय बोलत आहात? गणपती मीच बसवतो न दरवर्षी?”
“वा वा वा.👏🏻👏🏻👏🏻 (तीन वेळा टाळ्या वाजल्या ? वाजल्या काय हातावर हात आपटले हो. ते ही पूर्ण जोमाने.) वर्षांतून एकवेळा.”
“आणि ते गुढी पाडव्याला…..” माझे वाक्य संपायच्या आंतच त्यांची प्रतिक्रिया उमटली.
“अरे हो मी विसरलेच.🤔🤔 गुढी उभारली म्हणजे पूजा केली??? ठिक आहे. सांगा कोणता झंडा लावू.🏳तुमच्या साठी.” उपरोधानेच बोलली ती.
मी दुर्लक्ष केलं.व पुढे पटपट वाचन सुरू ठेवलं.
“हातावर हात आपटला तर टाळी वाजते..”
“कुणाला हात दिला तर मदत होते..”
मधेच ती पुन्हा, “हे बघा, काही कुणाला मदत बिदत द्यायची नाही. माझे भाऊ येतात बिचारे त्यांना साधा चहा पाजायला सुद्धा हॉटेलमध्ये नेत नाहीत तुम्ही. एरव्ही जातात पण तो आला कि ‘घरचाच चहा पितो मी. मला बाहेरचा आवडत नाही.’ असे सांगून बोळवण करतात बिचार्याची. तो ही बिचारा ऐकून घेतो. साधाभोळा आहे तो.”
“अग, तो आला होता न तेव्हा नेमकं ते हॉटेल बंद होतं.” मी तिची नजर चुकवत बोललो. कारण मला काही केल्या खोटं बोलता येत नाही हो. खूप प्रयत्न केले पण विफल झालो. परिक्षेत नेहमी शेवटून पहिला येवून पास होत होतो. पण आयुष्याच्या परीक्षेत मी सपसेल नापास झालो.
“काही कारणं सांगू नका मला. मला सर्व माहिती आहे.” इति सौ.
मी पुन्हा वाचन सुरू केले.
“कुणाला हात दाखवला तर धमकी होते..”
“अरे हो. मला आठवले, माझा भाऊ आला होता तेव्हा तुम्ही त्याला हात दाखवला होता. मला सांगितले होते त्याने. म्हणजे तुम्ही त्याला धमकी दिली होती का? 🤛 बाप रे. लावा माझ्या भावाला फोन,📱सांगतेच मी त्याला.”
“अग, काही तरी काय बडबडत आहेस. त्याला मी भविष्य सांगण्यासाठी हात दाखवला होता.”
आता पुढे वाचावे कि नाही!हा प्रश्न मला पडला. तरी ही हाती घेतलेले काम पूर्ण करावे हे कोणीतरी सांगून गेले आहे. म्हणून मी पुढे भराभरा वाचायला सुरू केली. काही ही झालं तरी मधे थांबायचं नाही ही गांठ पक्की बांधून घेतली आणि बुलेट ट्रेनच्या गतीने वाचायला लागलो.
“हात वर केले तर असहाय्यता दिसते..”
“हाता वर हात ठेवले तर निष्क्रियता दिसते..”
“हात पुढे केले तर मदत होते..हात पसरले तर मागणी दिसते..”
“हाताचे महत्व इतक की अनेक हात पुढे आले तर अशक्य ते शक्य होते.”
वाचन झालं आणि एक मोठ्ठा सुस्कारा सोडला. पटकन उठलो आणि चप्पल घालून बाहेर पडलो. ती काय सांगते आहे हे ऐकायच्या आंत. उगाच काही तरी काम मागे लावले तर🙏🙏🙏🙏
(20672)
🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻
.🌹 शुभ सकाळ🌹
चांगला स्वभाव गणितातल्या शून्यासारखा असतो, ज्याच्या सोबत असतो त्याची किंमत नेहमीच जास्त असते.
🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻
http://www.rnk1.wordpress.com
🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻
